ร้ายพ่ายรัก
17
ณ ลานจอดรถ
หน้าเพนต์เฮาส์หรูใจกลางกรุง
96 WIRELESS
ฉันนั่งบนรถ และยกมือขึ้นแต่งหน้าซ้ำลงไปอีกชั้นหนึ่ง เพื่อกลบรอยฝ่ามือของพ่อ รอยเก่ายังไม่ทันหาย รอยใหม่ก็ชัดขึ้นมาจนต้องกลบด้วยรองพื้นที่หนาเตอะไปหมดทั้งหน้า
"เฮ้อ..." ในตอนที่นั่งตบแป้งพัฟลงตามรอยช้ำนั้น ฉันก็ถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกที่เครียดมาก ๆ กับทุกปัญหาที่เจอในตอนนี้
"คนอย่างแพทริเซีย ไม่มีทางแพ้ไปตลอดหรอก" ฉันพูดกับตัวเองผ่านกระจกเงาสะท้อนนั้น
แม้ว่าฉันจะไม่ร้องไห้ แต่มันก็ใช่ว่าฉันไม่เจ็บปวด ความเคียดแค้นมันฝังลึกอยู่ภายในใจของฉัน
ฉันขบกรามแน่น นั่งกรีดขอบตาตัวเองด้วยมือที่สั่น ๆ ปัดขนตาหนา ๆ ก่อนจะทาลิปสีแดงกลบความอ่อนแอข้างในของตัวเอง
_________
ส่งข้อความหา : เจเลอร์
"ฉันมาถึงแล้ว"
__________
ฉันกดเลื่อนดูทุกภาพ ทุกคลิปของฉันกับเขาเมื่อคืน ที่เจเลอร์ส่งมาค้างอยู่บนหน้าแชททั้งหมด ส่วนใหญ่แล้วเขาจะถ
