น้ำแตกก็แยกทาง 25++
1930 Words
“นี่มันอะไรกันฟ้า ทำไมถึง...”
อลิสาถึงกับหยุดเดินทันทีที่เข้ามาในร้านอาหารเล็กๆแถวบ้านของเธอแล้วเห็นว่ามีคนกลุ่มใหญ่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ก็พวกนี้น่ะสิ พอฉันบอกว่าเจอแกแล้วก็พากันอ้อนวอนขอมาเจอแกกันใหญ่ ฉันเลยนัดพวกมันออกมาเจอที่นี่”
ฟ้าใสบอกออกมา เมื่อเธอดันเอาเรื่องที่อลิสากลับมาไปโพสในกลุ่มจนเพื่อนๆรบเร้าให้พามาเจอ เธอเลยนัดมาที่นี่ แต่ไม่คิดว่าจะมากันเยอะขนาดนี้
“ฟ้า!...อย่าบอกนะว่าคนที่แกพามาด้วยคืออลิซ...”
พวกเพื่อนๆที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานหันมามองที่สองสาวเป็นจุดเดียวกัน ฟ้าใสเอื้อมมือไปจับมือของอลิสาแล้วพาเดินเข้ามาใกล้
“อื้ม นี่อลิซไง พวกแกจำไม่ได้จริงๆเหรอ?”
ฟ้าใสบอกขึ้น เมื่อเธอรู้ว่าอลิสาคงไม่ได้อยากมาเจอเพื่อนๆสักเท่าไหร่เพราะกลัวว่าจะเจอคำถามที่ไม่อยากตอบ
“เฮ้ย!! แต่ก่อนว่าสวยแล้ว ตอนนี้สวยจนแทบจำไม่ได้เลยนะเนี่ยอลิซ!!!”
หนึ่งในนั้นพูดขึ้น ก่อนทุกคนจะรีบลุกขึ้นมาทักทายและแนะนำตัวกันจ้าละหวั่น จากที่รู้สึกประหม่า อลิสากลับลืมความรู้สึกนั้นไปทันที เมื่อเพื่อนๆพากันยินดีที่ได้เจอเธอกันมากมายขนาดนี้
จากนั้นทั้งร้านก็เริ่มวุ่นวายเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะดังออกมาจากเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ ฟ้าใสมองอลิสาที่คุยจ้อไม่หยุดอย่างรู้สึกมีความสุขไปด้วย เมื่อเธอรู้ว่าอลิสาไม่มีใครในชีวิตเหลืออีกแล้ว ก็คงจะมีแค่เพื่อนๆนี่แหละที่อลิสายังเหลืออยู่
“อ่าว ไหนแกว่าไม่มาไง...แหม ควงน้องยูกิสุดสวยมาด้วย พึ่งควงมาหรือว่าควงมาก่อนที่จะมาแล้วล่ะ!”
พอเดินเข้าไปในโซนประจำของเขากับภีรพลก็เจอคำพูดเอ่ยแซวของเพื่อนสนิททันที คริสเตียนทำเป็นไม่สนใจเดินไปนั่งยังที่ว่างโดยมียูกิเดินไปนั่งข้างๆไม่ยอมห่าง
“พูดมากจริงๆ แล้วแกนั่งคนเดียวเหรอ ไหนว่านัดสาวมา”
คริสเตียนถามออกมาอย่างไม่อยากเชื่อว่าภีรพลจะไร้สาวข้างกาย
“คาสโนว่าอย่างฉันเนี่ยนะจะนั่งคนเดียว หึหึ ไม่มีทางหรอก ถึงจะไม่สวยไม่เซ็กซี่เท่าน้องยูกิ แต่ก็พอได้อยู่เว้ย”
ภีรพลรีบพูดขึ้น เมื่อสาวสวยของเขาพึ่งเดินออกไปเข้าห้องน้ำก่อนที่คริสเตียนจะเดินเข้ามาในห้องนี้
“ว่าแต่แกจะไม่บอกจริงๆเหรอว่าเมื่อวานมาดื่มกับใครถึงเมาขนาดนั้นวะ”
ภีรพลที่ยังเก็บความสงสัยเอาไว้ถามออกมา
“น้อง เอาเหล้ามาเพิ่มหน่อย”
แต่คริสเตียนกลับเลือกที่จะหันไปสั่งเหล้ากับบริกรที่ยืนอยู่ไม่ไกลแทน เขาอุตส่าพยายามไม่คิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วแท้ๆ เมื่อทั้งทำงานอย่างหนัก ทั้งหาสาวมาควง แต่ก็ยังหนีไม่พ้นอยู่ดี เพราะเอาแต่คิดถึงใบหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของอลิสา ถึงเธอจะเปลี่ยนไปมากกว่านั้นเขาก็คงยังจำเธอได้อย่างแน่นอน
‘กลับมาทำไม’
‘ไปอยู่ที่ไหนมา’
‘ทำไมกัน’
นี่คือคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขาแทบจะตลอดเวลาเลยก็ว่าได้
“อ้อ ว่าแต่แกจำยัยฟ้าใสที่เรียนเอกศิลปกรรมได้ไหมวะ ยัยตัวเล็กๆใส่แว่นหนาๆ อ้อ ที่เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าแกน่ะ ยัยนั่นโพสรูปเมื่อวานหลังจากไม่ค่อยอัพเดทอะไรเลย แล้วแกรู้ไหมรูปของยัยนั่นฉันคิดว่าคนที่อยู่ในรูปหน้าตาคุ้นๆด้วย แต่คิดไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน?”
อยู่ดีๆภีรพลก็พูดขึ้น เมื่อคู่อริเก่าอย่างฟ้าใสที่หายหน้าจากโซเชียลไปนานกลับมาอัพเดทสถานะอีกครั้ง เขาเลยอดเข้าไปสืบเสาะไม่ได้
ส่วนคริสเตียน พอได้ยินแบบนั้นเขากลับหายใจสะดุดทันที เมื่อคิดว่าคนที่ภีรพลพูดถึงอาจเป็นอลิสาก็ได้
“เกลียดกันก็ลบเพื่อนทิ้งไปสิวะ จะคอยไปเสือกเรื่องคนอื่นทำไม”
“อ่าวไอ้นี่! ก็แค่เล่าให้ฟัง ใครจะไปคิดว่ายัยนั่นจะมีเพื่อนสวยขนาดนั้นวะ สวยจนฉันนึกว่าดารา ผิวนี่ขาวอมชมพูดน่าสัมผัส แถมปากสีชมพูน่าจูบ อ๊อก! แฮ่กๆๆ เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของแกวะ!”
ยังพูดไม่ทันจบ เหล้าในแก้วของคริสเตียนก็ลอยหวือมาใส่หน้าของภีรพล ทำเอาเขาถึงกับสำลักมันออกมาแทบไม่ทัน แถมทั้งหน้ารวมถึงตัวยังเปียกไปหมดอีก
“โทษที มือสั่นไปหน่อย”
คริสเตียนขอโทษออกมาอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก ทำเอาภีรพลถึงกับอ้าปากค้าง เขายกกระดาษชำระขึ้นเช็ดเหล้าที่เลอะเต็มไปหมดอย่างอารมณ์เสีย
“อะไรของแกวะ! สั่นบ้าบออะไร นี่มันสาดใส่ฉันชัดๆ”
ภีรพลทั้งบ่นทั้งทำความสะอาดไปด้วย ส่วนคริสเตียน เขาทนฟังต่อไม่ได้จริงๆถ้าผู้หญิงที่ภีรพลกำลังพูดถึงคืออลิสา
จากนั้นสาวสวยของภีรพลก็เดินกลับเข้ามา ทำให้วงเหล้าเคล้าสาวๆเริ่มครึกครื้นขึ้น สองสาวคอยปรนนิบัติหนุ่มๆของตัวเองอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง คอยเติมเหล้าให้ไม่ขาดสาย จนกระทั่งสองหนุ่มเริ่มเมา
“ไอ้คริส ฉันคงต้องขอตัวไปสนุกกับน้องวาวาก่อนนะเว้ย พรุ่งนี้วันหยุด อย่าโทรเรียกฉันไปทำงานเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“อืม ไสหัวไปได้แล้ว...”
คริสเตียนบอกออกมา เมื่อเขาเองก็อยากพักผ่อนเหมือนกัน ส่วนภีรพล พอเอ่ยลาเสร็จเขาก็โอบกอดสาวสวยพาเดินออกไปทันทีเมื่อสวรรค์รอเขาอยู่ ทางด้านคริสเตียนก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เพราะดื่มไปเยอะมากแล้ว
“น้อง เปิดห้องให้ด้วย”
“ครับ”
คริสเตียนหันไปสั่งพนักงานของผับ เมื่อเขาคงสำเร็จรักกับยูกิที่นี่แทนการไปโรงแรมเหมือนอย่างทุกครั้ง เพราะพอคิดไปถึงอลิสา ความต้องการภายในใจของเขาก็ทำงานไปด้วย เขาโกรธ เขาเกลียดเธอก็จริง แต่เขากลับปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอยังเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาต้องการ ดังนั้นทุกครั้งที่เขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เขาถึงไม่สามารถมองหน้าของพวกเธอได้ เพราะทุกครั้งเขามักจะคิดว่าเขาทรยศต่ออลิสาจนแทบทำมันต่อไปไม่ไหว
“โอ๊ย! คริสคะ เดินดีๆหน่อยสิคะ ใกล้จะถึงเตียงแล้ว”
หลังจากได้ห้อง ยูกิก็พยุงคริสเตียนเข้ามาด้านในหลังจากจ่ายเงินทิปให้กับพนักงานของร้านเรียบร้อยแล้ว เธอพาเขามาวางไว้ที่เตียงก่อนจะล้มตัวลงไปนอนข้างเขาอย่างเอาอกเอาใจเมื่อตอนนี้เขาเมา เธออาจสามารถมีอะไรกับเขาเหมือนคนปกติทั่วไปได้
“คริสคะ...ยูกิอยากเป็นของคุณตลอดไปจังเลยค่ะ...”
ยูกิกระซิบบอกเพราะรู้ว่าเขาคงเมาจนไม่สนใจคำพูดของเธอ เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมเป็นถึงนักธุรกิจหนุ่มชื่อดังอีก ไม่แปลกที่ใครๆต่างหมายปองเขา
“อย่าพูดมาก ทำงานได้แล้ว”
แต่คริสเตียนกลับบอกออกมาเสียงเบา ถึงจะเมาขนาดไหนแต่เขาก็ยังพอมีสติอยู่ดี
“หึหึ เดี๋ยวจะทำให้ลืมไม่ลงเลย”
ยูกิพูดกับตัวเธอเองก่อนจะลุกขึ้นแล้วเริ่มถอดชุดที่เธอใส่อยู่ออกแล้วกลับเข้ามาหาคริสเตียนด้วยร่างสวยเปลือยเปล่า เธอค่อยๆถอดเสื้อผ้าให้กับเขาพร้อมกับลูบไล้ไปตามร่างกายกำยำอันน่าหลงใหลของเขาไปด้วย ไม่นานร่างทั้งร่างก็เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเธอ
“ฮึ่มมมมม”
คริสเตียนครางออกมาอย่างพึงพอใจทั้งๆที่สองตาหลับอยู่ เขาคิดจินตนาการไปถึงอีกคนที่เขาอยากเกลียด เมื่อนานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสเธอ เขาไม่เคยพึงพอใจใครเท่ากับเธอมาก่อน ทั้งๆที่เธอไร้ซึ่งประสบการณ์บนเตียงต่างจากสาวๆทุกคนที่เขาซื้อมา
ยูกิหยิบเอาถุงยางมาสวมใส่ให้กับเขา ก่อนเธอจะค่อยๆนั่งลงตรงกลางกายชายชูชันจากการปลุกเร้าของเธออย่างช้าๆ
สวบบบบ
“อ๊า! สุดยอดเลยค่ะคริส...”
เธอครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อสองร่างประสานกัน คริสเตียนค่อยๆปรือตาขึ้นมองและเห็นว่ายูกิกำลังนั่งหันหลังอยู่ เธอค่อยๆโยกควบไปบนร่างกายของเขา ทำเอาร่างใหญ่ถึงกับเกร็ง ร่องสาวดูดรัดเอ็นร้อนเอาไว้แน่นแล้วเริ่มส่ายวนรัวเร็ว
สวบ สวบ สวบ
“อ๊า! อื้อ!”
คริสเตียนครางออกมาเสียงดังก่อนจะยกตัวขึ้นแล้วเอื้อมมือไปกอบกำกลุ่มผมของยูกิเอาไว้แน่นแล้วทำการกระแทกกายสวนใส่ทันที
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! คริส! อื้อ คริสคะ อ๊า! ยูกิ อื้อ! ยูกิ อ๊า!!”
“ฮึ่มมมมม!”
เสียงหายใจหอบกระเส่าดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อยูกิแทบทานทนไม่ไหวกับความร้อนแรงของคริสเตียน เขากระหน่ำกายกระแทกไม่ได้เหมือนคนเมาเลยสักนิดในตอนนี้ เอ็นใหญ่สวนแทงเข้าไปจนลึกสุดทางจนยูกิต้องอ้าปากค้างรับความเจ็บจุกที่เขามอบให้ ก่อนจะสั่นรัวเร็วปลดปล่อยออกมาอย่างทนไม่ไหว
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ๊า!!!”
“หึหึ ผู้หญิงแพศยา...เธอมันแพศยา!”
คริสเตียนกัดฟันพูดขึ้นเมื่อดันคิดว่ายูกิเป็นอลิสา เขากำผมเธอแน่นแล้วเริ่มกระหน่ำใส่อีกรอบอย่างไม่คิดถนอมหรือเบาแรงอีก ยูกิที่พึ่งเสร็จสมถึงกับทิ้งตัวไปข้างหน้าแล้วกอดขาของคริสเตียนเอาไว้แน่นก่อนจะถูกเขาจับยกให้อยู่ในท่าคลานเข่าแทน
“คะ...คริส...อื้อออ คริสคะ...อ๊ะ! ยูกิ อื้อออ ยูกิไม่ไหว...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงแผ่วเบาของยูกิไม่ได้ทำให้คริสเตียนรู้สึกตัวได้เลย เมื่อเขาสอดใส่เอ็นร้อนรวดเดียวจนสุดลำยาว จากนั้นบทรักอันทรมานก็เริ่มขึ้นอีก คริสเตียนเอาความโกรธ ความเครียดทั้งหมดกระหน่ำใส่ร่างยูกิเพราะคิดว่าเธอคืออลิสา จนกระทั่งยูกิเสร็จสมออกมาอีกรอบ ร่างสาวค่อยๆหมดแรงฟุบหน้าลงไปที่เตียงนอน ก่อนคริสเตียนจะกระหน่ำรักใส่เธอครั้งสุดท้ายทั้งรุนแรงและรัวเร็ว ไม่นานเขาก็ปลดปล่อยออกมา
“ฮึ่มมม โทษที ถ้าเธอจะนอนที่นี่ก็ได้ เดี๋ยวฉันจัดการค่าใช้จ่ายเอง”
พอเสร็จสม คริสเตียนก็ได้สติกลับคืนมา เขาพยุงร่างลุกขึ้นควานหาเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ก่อนจะเดินโซเซออกไปจากห้อง ทิ้งให้ยูกิได้แต่นอนหมดเรี่ยวแรงจนแทบหมดสติอยู่คนเดียวบนเตียงใหญ่
“กลับ”
พอเดินมาถึงรถ คริสเตียนก็สั่งขึ้นทันที เสถียรคนขับรถของเขารีบขับรถออกไปจากผับตามคำสั่งของเจ้านายแต่อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆหาสาวสวยที่มากับเจ้านายไม่ได้
- Writer
