Episode 6 เหมือนผัวเมียเลยครับพี่
2310 Words
หลังจากนั้นฉันกับเขาก็มาถึงมหาลัยอีกรอบเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะหันหน้าไปถามคนตัวสูงที่นั่งอยู่ใกล้
“เออ อาจารย์เขาดุไหม”
“หึ เธอเตรียมหูเอาไว้เถอะ ไปลง ตอนทำไม่กลัวตอนนี้จะมากลัว”
“ไม่ได้กลัว แค่เตรียมพร้อม”
“ไปลง หัวจะระเบิดอยู่ละฉันเนี่ย กี่ร้อยพันเรื่องก็ไม่รู้ นี่แค่วันเดียวนะ”
ผมบอกยัยคนตัวแสบข้างก่อนจะพากันเดินลงมาจากรถและตรงขึ้นมาที่หน้าห้องของคณบดี
ฉันเดินขึ้นมาถึงหน้าห้องของคณบดีสักพักอาจารย์เขาก็เดินออกมาหาพร้อมกับส่งเอกสารอะไรไม่รู้ให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน
“อะ นี่ใบสมัคร เอาไปดูรายละเอียด ส่วนเนื้องานเสนอมาละกัน”
“ครับ แล้วน้องผมนี่อาจารย์ว่าไง”
“ก็เอาจริงๆ เราทำผิดถึงแม้ว่าเขาจะมาหาเรื่องเราก่อน วิ่งมาตบเราก่อน มันก็นะคนมันวิ่งมาตบจะให้มายืนรอคอยมือคนอื่นมันก็ไม่ใช่ ครั้งนี้ก็จำไว้เป็นบทเรียน ส่วนไอ้ที่จะลงโทษนี่คือให้ไปช่วยพี่เขาทำโครงงานแข่งเราเรียนเอกอะไร”
ฉันที่กำลังเกร็งในตอนแรกตอนนี้ค่อยหายใจได้หน่อยอย่างน้อยๆ อาจารย์เขาก็รู้ว่าฝั่งนั้นเริ่มก่อน แค่นี้ก็ดีใจแล้ว เพราะถ้าเป็นโรงเรียนมัธยมอาจารย์ก็ว่าฉันผิดอยู่แล้วเพราะกลุ่มฉันมีเรื่องบ่อย ฉันยิ้มเบาๆ ก่อนจะตอบอาจารย์ไป
“หนูเรียนวิศวกรรมโลจิสติกส์ค่ะ”
“อ๋อ งั้นไปช่วยพี่รหัสเราทำโมเดลแล้วกันเพราะอาจารย์จะส่งไปที่กองการแข่งขันก่อนเพื่อยืนยันผลงานแล้วเราค่อยทำของจริงเอาไปโชว์วันประกวด แบ่งงานให้น้องเอาน้องเข้าร่วมไปด้วยจะได้เครดิตไว้ใช้ อีกอย่างจะได้มีผู้หญิงร่วมทีมด้วย เครนะ”
“ครับจารย์ มีแค่นี้เหรอ”
“อืม เด็กอยู่ให้อภัย ส่วนเรื่องทำโทษอื่นๆ ก็แล้วแต่พี่รหัสจะลงโทษน้อง”
พอผมได้ยินเท่านั้นแหละ หึ ได้เวลาเอาคืนเรื่องที่ทำให้ผมปวดหัวละ
“ครับจารย์”
“อืม งั้นวันนี้ก็ไปพักผ่อนกัน แล้วเจอกันวันเปิดเรียนอีกไม่กี่วัน โมเดล 3D ส่งภายในสิ้นเดือนนี้นะไอ้ลูกชายทั้งหลาย แต่ชิ้นงานมีเวลาสองเดือน กรอกข้อมูลให้เรียบร้อยด้วย เพราะถ้ากองประกวดสนใจโมเดล 3D ก็ได้ไปต่อในรอบโชว์ผลงาน”
ผมกับพวกไอ้พาสที่ตอนแรกว่าจะกลับไปนอนกันแล้วพอได้ยินอาจารย์พูดเท่านั้นแหละสรุปแม่งไม่ได้พักหรอกเพราะเปิดเรียนแม่งก็วันที่ 31 ละ คือต้องส่งวันจันทร์นั่นแหละว่าแล้วทำไมอาจารย์บอกให้เบียร์ลังหนึ่ง
“จารย์”
“เอาน่าๆ อัดฉีดเต็มที่ มีน้องช่วยด้วยนี่ไง ถ้าจะให้ดีขอเป็นดูโมเดล 3D ในสองวันนี้นะครับลูกชาย”
“จารย์”
“ไปละๆ กลับไปพักๆ”
พออาจารย์เขาเดินเข้าห้องคนตัวสูงก็เท้าเอวก่อนจะหันมามองเพื่อนเขาที่ตอนนี้หัวเราะแห้งๆ
“หึหึ พ่อมึง เล่นพวกกูแล้ว”
“ไม่ใช่แค่พวกมึงกูด้วย แล้วไอ้เธียเค้าก็ง้อเมียอยู่ ไอ้พาสมึงทำโมเดลในคอม ส่วนกู ไอ้กลัฟ แล้วก็ยัยนี่จะลองทำตัวผลงานจะได้มีเวลาทดลองแล้วก็ปรับแก้งาน”
“ความสุขในวันหยุดของกู”
ผมหันมามองยัยตัวแสบที่ยืนมองพวกผมอยู่ก่อนแล้ว เลยพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“เธอไปเก็บเสื้อผ้าแล้วเอารถไปจอดไว้บ้านแล้วไปอยู่บ้านฉันก่อน เพราะมันทำงานไม่เป็นเวลางานมันเร่ง ไอ้พวกนี้ก็ไปเหมือนกัน แล้วไม่ต้องกลัวที่บ้านฉันมีแม่บ้านที่เป็นผู้หญิง”
ฉันมองหน้าเขาก่อนจะพยายามคิดตาม ไม่อยากจะไปแต่ก็นะงานมันเร่งเหลือเวลาแค่ 4 วันเอง ไหนจะรายละเอียดอื่นๆ อีก ก็พอเข้าใจได้ ฉันเลยพยักหน้าพร้อมกับบอกคนตัวสูงตรงหน้า
“งั้นนายก็ส่งโลเคชั่นมาให้ฉันแล้วกันเดี๋ยวขับรถตามไป”
“เดี๋ยวก่อน ก่อนหน้านี้ฉันบอกเธอว่าไง เอารถไปจอดที่บ้านแล้วเก็บของแล้วไปพร้อมกัน เอ๋อไปแล้วหรือไง”
ฉันเม้มปากก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่คนตัวสูงพร้อมกับใช้มือมาดึงแขนให้เดินตามเขาลงมา พอเดินมาถึงชั้นล่างคนตัวสูงก็เลยหันมาบอกเพื่อนเขาที่อยู่ด้านหลังฉัน
“เดี๋ยวพวกมึงไปรอกูที่บ้าน เดี๋ยวกูตามไป”
“เออได้”
“ส่วนเธอก็ขับนำไปบ้านเธอแล้วก็เก็บของมา”
ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินถือกระเป๋ามาที่รถตัวเองจากนั้นก็ขับออกมาจากมหาลัยเพื่อตรงไปบ้าน
ผมขับรถตามยัยตัวแสบมาแล้วยัยนี่ก็ขับรถเร็วเหมือนกันแป๊บเดียวก็เลี้ยวเข้าซอยของหมู่บ้านยัยตัวแสบคงจะบอก รปภ. นั่นแหละเขาเลยเปิดให้ผมเข้าไปโดยไม่ได้ถาม ก่อนจะมาจอดอยู่บ้านท้ายซอยซึ่งตัวบ้านและพื้นที่ค่อนข้างกว้างมากพอสมควร สักพักประตูก็เปิดผมเลยขับรถเข้าไปจอดตรงที่จอดรถหน้าบ้าน
“เดี๋ยวไปนั่งรอในบ้านก็ได้ เก็บของไม่นานหรืออาจจะนานไม่แน่ใจ”
ฉันหันมาบอกคนตัวสูงก่อนจะเดินนำเขาเข้าไปในบ้านแล้วไม่รู้เพื่อนฉันตื่นกันหรือยัง เฮ้ย! ลืมเก็บแก้วเหล้าที่โซนห้องรับแขกนี่หว่า พอนึกขึ้นได้เลยรีบวิ่งเข้าบ้าน
“เดี๋ยวก็ลื่นล้มหัวแตก”
ผมส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเดินตามเข้ามาในบ้านก่อนจะเห็นเหมือนมองอะไรอยู่บนโต๊ะที่ห้องร้บแขก
“หาอะไรของเธอ”
“เปล่า”
ฉันบอกเขาเพราะดีหน่อยแสดงว่าไอ้พวกนั้นตื่นแล้วก็กลับไปกันแล้วแหละไม่งั้นพวกมันจะต้องมาดูข้างล่างกัน เออ แต่รถมันก็ไม่อยู่แล้วนี่หว่า ฉันหันมามองคนตัวสูงที่ยืนถัดจากฉันไปนิดหน่อย
“นายนั่งรอแป๊บหนึ่งละกัน”
“พี่!”
ฉันถอนหายใจก่อนจะเรียกเขาอีกรอบตามที่เขาบอก
“พี่ นั่งรอตรงนี้ก่อนละกัน ส่วนน้ำกับขนมอยู่ในตู้เย็นเปิดกินได้เลย”
ฉันบอกเขาเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ชั้นบนและตรงมาที่ห้องนอนและเริ่มเก็บเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ลงกระเป๋า
“ชุดนอน 8 ชุด ชุดธรรมดา เอาไปสัก 10 เครื่องสำอาง ของอาบน้ำ แบตสำรอง ผ้าอนามัยเอาติดไป”
ฉันทวนกับตัวเองพร้อมเอาของลงใส่ในกระเป๋าใบใหญ่ เพราะจะได้เอาไปแค่ใบเดี๋ยวแล้วก็กระเป๋าที่ใช้ประจำ ผ่านไปได้สักพักก็ตรวจดูของอีกรอบ พอเห็นว่าเรียบร้อยแล้วก็ลากกระเป๋าออกมาจากห้องนอนพร้อมกับปิดประตู
“จะไม่ตกใช่ปะวะ”
ฉันพูดกับตัวเองเพราะตั้งแต่ซื้อมายังไม่ได้ใช้ใบนี้สักที เพราะมันใหญ่มากไป แต่ครั้งนี้ก็ถือว่าใบเดียวใส่ของได้ครบ
“คือเธอจะย้ายบ้านไปอยู่บ้านฉันถาวรเลยเหรอ”
ผมเดินกอดอกขึ้นมาด้านบนเพราะเห็นยัยตัวแสบเหมือนจะคุยอะไรอยู่คนเดียว จะว่าไปทำไมเหมือนไม่มีใครอยู่กับยัยนี่เลยภายในบ้าน
“ก็เอาที่คิดว่าจำเป็นไป จะให้อยู่ชุดเดียวสี่วันหรือไง ช่วยยกลงไปหน่อยมันหนัก”
“ก็เท่ากับตัวเธอแหละ”
“นี่”
“มาถอย แล้วทำไมบ้านเธอเงียบจัง”
ฉันเดินตามคนตัวสูงลงมาจากชั้นบนของบ้านก่อนจะตอบคำถามเขาออกไป
“ก็ฉันอยู่คนเดียว ถ้านายเห็นใครหรือได้ยินเสียงใคร ฉันคงต้องหาบ้านใหม่มั้ง”
“หึ ผีมันไม่กล้ามาหาเธอหรอก มันกลัวเธอตบมันดั้งหัก”
“ก็ดีแล้วแหละที่รู้ จะได้ไม่ต้องพูดเยอะ”
“ไปขึ้นรถ ประตูบ้านต้องล็อกไหม”
ฉันส่ายหน้าก่อนจะเปิดประตูรถหน้าบ้านออกพร้อมกับบอกคนตัวสูงที่เอากระเป๋าใส่ของใส่ไปในรถแล้วเรียบร้อย
“ไม่ต้อง ล็อกอัตโนมัติอยู่แล้ว รีโมทเปิดประตูเอามาแล้ว”
“อืม”
ผมพยักหน้าก่อนจะขับตรงมาที่บ้านของตัวเองที่ตอนนี้เห็นรถไอ้พาสกับไอ้กลัฟอยู่ตรงที่จอดรถ เลยหันมาบอกกับคนที่นั่งข้างๆ
“เดี๋ยวลงแล้วจะเอากระเป๋าขึ้นไปไว้ให้ที่ห้อง เธอก็จัดของก่อนละกัน ถ้าเสร็จแล้วก็ลงมาหาที่ห้องรับแขก ฉันจะคุยกับพวกไอ้พาสเรื่องหัวข้องาน บ้านนี้ฉันอยู่คนเดียวเพราะงั้นไม่ต้องเกร็งว่าจะเจอพ่อแม่ฉัน”
ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินลงรถตามคนตัวสูงเข้าบ้าน บ้านฉันว่าใหญ่แล้วนะบ้านนายนี่ใหญ่มาก เหมือนจะมีที่ดินข้างหลังบ้านอีกแต่ก็อย่างว่ามันไม่ใช่โครงการบ้านอะเหมือนเป็นที่ของเขามากกว่า มีที่เยอะก็ไม่น่าแปลก แต่นายนี่ก็คงจะไม่ทำธรรมดาเหมือนกันเพราะที่แถวนี้ค่อนข้างจะแพงมาก แล้วไหนจะรถที่จอดอยู่หน้าบ้านอีกหลายคันมากๆ แล้วเป็นรถสปอร์ตนำเข้าทั้งนั้น ส่วนของฉันก็มีอยู่คันหนึ่งที่เพิ่งซื้อ แล้วก็มีรถมินิอีกสองคันที่ซื้อเอง
“พวกมึงนี่นะ ขวดละ 80 วางเงินให้กูด้วย”
ผมเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเห็นไอ้พาสและไอ้กลัฟนั่งกินเบียร์กันอยู่อย่างสบายใจอีกหน่อยผมก็คนอาศัยละมั้ง
“แพงสัส”
“หึ ราคาเท่ากับผับมึงแหละ เดี๋ยวกูลงมาคุยหัวข้อ เอาของขึ้นไปให้ยัยนี่ก่อน นี่แม่งแค่อาทิตย์เดียว เดี๋ยวต้องทำตัวโชว์อีกสองเดือนคงยึดบ้านกูเลยมั้ง”
“นี่”
ฉันกอดอกพร้อมกับมองคนตัวสูงข้างๆ ที่คุยกับเพื่อนเขาอยู่ มันเวอร์ปะล่ะ เยอะตรงไหนนี่เอามาแค่ที่จำเป็นเองนะ ถ้าจัดเต็มอีกสี่ห้าใบนั่นแหละ
“หึหึ เออๆ เดี๋ยวกูรอ”
“สัสธีร์นี่แม่งสุดยอดจริงๆ”
“หึ ไอ้สัส เต็มใจเขายึดเถอะอาการนี้”
ผมบอกพวกมันก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้องรับแขกที่มันอยู่ใกล้ๆ ห้องผม เพราะห้องที่เหลือก็เป็นห้องนอนประจำของไอ้พวกนั้น เสื้อผ้าพวกมันอยู่นี่ก็มี เหมือนบ้านพวกมันแหละเพราะเวลางานกลุ่มอะไรพวกนี้ก็รวมตัวกันที่บ้านผม
“เธออยู่ห้องนี้ จัดของอะไรให้เรียบร้อยแล้วค่อยตามลงไป”
“อืม”
ฉันพยักหน้าก่อนจะปิดประตูจากนั้นก็จัดของเอาพวกครีมอะไรพวกนี้วางไว้ที่โต๊ะห้องแต่งตัว ส่วนเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ใส่ก็ไม่ต้องเอาออกมาจากกระเป๋า ชุดไหนใส่แล้วค่อยเอาใส่ตะกร้าไว้ หลังจากจัดของเสร็จเรียบร้อยฉันก็หยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ถ้ากูไม่รู้มาก่อน ภาพเมื่อกี้เหมือนผัวเมียเลยครับพี่ธีร์”
ผมใส่แว่นกรองแสงขอบทองก่อนจะเปิดไอแพดแล้วก็หยิบกระดาษขึ้นมาเพื่อทำงานพอได้ยินไอ้กลัฟพูดเท่านั้นแหละผมหัวเราะในลำคอและตอบมันกลับไป
“เหรอ เหมือนเลยเนาะ เหมือนคุณวิโรจน์กับคุณสุณิสาตอนหนุ่มๆ สาวๆ อะเนาะ”
“สัสธีร์ เดี๋ยวพ่อแม่กูก็สะดุ้ง”
“หึ รีบเลยไอ้เพื่อนเลว ยิ่งเหลือกันแค่นี้อยู่ ไอ้เธียก็ง้อเมียมางอลกันได้จังหวะเหลือเกิน”
“หึหึ เออวะ กูหาเมียแล้วงอลกันมั่งดีกว่ามั้ง”
“ตีนกูนะครับสัสพาส แค่ไอ้เธียคนเดียวก็พอเถอะ”
“หึหึ กูไปยกคอมมึงมาดีกว่า แม่งทำในนี้มันกดแรงไม่ได้ไม่ได้ยินเสียงสเปซบาร์แล้วไม่ค่อยมีแรง”
“อืม ไปยกลงมา”
ผมพยักหน้าก่อนจะบอกให้ไอ้พาสไปยกลงมาเองส่วนผมกับไอ้กลัฟก็ปรึกษากันเรื่องหัวข้อ
“จะทำเชี้ยไรดีวะ อันนั้นอันนี้แม่งก็มีคนทำละ ไอ้ที่คิดมันก็ดูไม่ดึงดูดวะ”
ฉันอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็เดินมาหยิบแว่นใส่แว่นสายตาใส่พร้อมกับหยิบมือถือสมุดโน้ตกระเป๋าปากกาแล้วก็ไอแพดก่อนจะเดินลงมาด้านล่าง ก็ได้ยินเขาคุยกันพอดี
“คือแม่งแข่งรอบเดียวแต่มันปลีกย่อยขนาดนี้เลยเหรอวะ ทั้งโมเดล 3D ทั้งตัวโชว์ที่ใช้งานได้จริง แล้วต้องมาเขียนโปรแกรมลงไปอีกเพื่อเป็นคำสั่ง”
“อืม ยังไม่หมดนะครับชิ้นงานต้องควบคุมอัตโนมัติได้และสามารถทำงานแบบกึ่งอัตโนมัติได้”
“ตายห่า กูว่าทำหุ่นยนต์รีฟิวเบียร์สดแม่งเลย”
“สัส ถ้ามันน่าดึงดูดก็ดีสิ”
ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นมาก่อนจะกลืนลงคอไป ก่อนจะเห็นยัยตัวแสบใส่ชุดนอนเดินลงมามันเป็นชุดนอนแบบเสื้อกางเกงอะแหละ สีชมพูผ้านุ่มๆ แต่คือจะพร้อมนอนขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมเลยเลิกคิ้วและถามยัยนี่กลับไป
“คือ เธอจะมาทำงานหรือเตรียมนอน”
“ถ้าไม่เกรงใจก็จะตอบว่าเตรียมมานอนนั่นแหละ แต่อันนี้เกรงใจอยู่”
“พูดขนาดนี้ก็ไม่ต้องแล้วแหละ”
- Writer
