หลังจากกลับมาจากศาลเจ้าณัฐฐาก็เงียบมาตลอดทางเพราะเธอหวั่นไหวเหลือเกินกับทุกการกระทำของวิชญะ
‘เห็นเงียบๆ พี่วิชญ์ก็ร้ายไม่เบา ให้ตายสิ’ เธอได้แต่เก็บความตื่นเต้นดีใจไว้ข้างใน วางตัวนิ่งๆ ไม่ให้เลขานุการหนุ่มได้ใจว่าเธอเริ่มหวั่นไหวไปมากแล้ว
“ไม่สนุกเหรอ ทำไมดูเงียบๆ”
“ใกล้จะเที่ยงแล้วเลยหิวมั้งคะ ข้าวต้มเมื่อเช้าน่าจะย่อยแล้ว”
“งั้นเรากลับกันเลยไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะไปดูของฝากก่อนก็ได้ ฐายังไม่ได้หิวมากขนาดนั้น” ณัฐฐาบอกแล้วยิ้มให้พี่สาวสบายใจ
เมื่อถึงตลาดของฝากวิชญะก็เปิดประตูให้สองสาวลงมาแล้วหันไปหาอิศราที่เดินลงมายืนรวมกลุ่มกัน
“งั้นคุณอิศพาคุณณิกับคุณฐาไปเดินดูของฝากก่อนนะครับ ผมจะไปซื้อเครื่องดื่มเย็นๆ มาให้แล้วก็หาขนมให้”
“ครับ งั้นผมขอกาแฟเย็นแบบไหนก็ได้นะครับ ง่วงมากเลย” อิศราพูดอย่างไม่เกรงใจ
“ได้เลยครับ แล้วคุณณิล่ะครับ” เขาหันไปถามเจ้านายอีกคนของตน
“ของณิขอเป็นชาไทยค่ะ”
“
