การทำงานในวันแรกหลังจากที่ไปเที่ยวพักร้อนแบบครอบครัว ณัฐฐามาทำงานแต่เช้าพร้อมกันกับวิชญะโดยไม่ได้นัดหมาย
เขาส่งยิ้มให้เธอโดยไม่ได้แสดงออกในสิ่งที่จะทำให้เธอรู้สึกอึดอัดแล้วช่วยเธอถือของฝากที่จะนำมาให้พนักงาน จนกระทั่งเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยกันเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา
“กินข้าวเช้ามารึยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ตอนเที่ยงจะออกไปกินข้างนอกไหม หรือจะสั่งมากินที่บริษัท”
“ยังไม่ทราบค่ะขอดูก่อน”
“คิดถึงพี่ไหม”
“คิดถึง..ทำไมคะ” หญิงสาวหันขวับเมื่อเจอคำถามหลอกล่อ แต่โชคดีที่เธอไหวตัวทัน
“เกือบไปแล้วนะครับท่านรอง” เขายกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
“เจ้าเล่ห์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คุณเลขา” เธอพูดแล้วมองดูท่าทางที่สดใสของเขา แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกทั้งคู่ก็รักษาระยะห่างต่อกัน
“ตารางงานวันนี้เดี๋ยวผมขอตรวจสอบดูก่อนแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะครับ” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่เป็นการเป็นงาน
“ค่ะ ฉันฝากของฝากพว
