9
1503 Words
“ด้านนี้มันเก็บปุ๋ย” นพฤทธิ์ชี้ไปยังแผ่นกระดาษที่อธิปวาดเอาไว้คร่าวๆ แต่อ่านง่ายว่าอะไรอยู่ตรงไหน
“เสี่ยชาญขายปุ๋ยด้วยนี่ มันคงหาทางยัดยาเข้าไปในกระสอบปุ๋ยตอนผลิต ที่นี่กว้างมากเป็นพันๆ ไร่ กว่าตำรวจจะเข้ามาตรวจมันก็ไวตัวทัน”
“ใช่ครับ มันอยากจะซื้อไร่ธารธาราด้วยแต่นายกับนายใหญ่ไม่ขาย”
“ฉันก็ไม่ขายให้ไอ้เลวนั่นเด็ดขาด นอกจากส่งมันเข้าคุก” อธิปพูดเช่นนั้นเพราะไร่ธารธาราครึ่งหนึ่งถูกโอนยกให้เขาเรียบร้อยแล้ว ด้วยการคะยั้นคะยอของเกรียงไกร แลกกับการที่เขาอยากจะมาสืบเรื่องคนเลวๆ อย่างเสี่ยชาญ
“ถ้ามันซื้อไร่ธารธาราได้ ที่นี่ก็เป็นของมันทั้งหมด”
“แล้วพอมันจะทำอะไรผิดกฎหมายก็สะดวกน่ะสิ เพราะซีกหนึ่งของที่นี่เป็นของมันแล้ว” อธิปต่อประโยคของนพฤทธิ์
“แล้วคุณไทจะสำรวจไร่ตอนไหนครับ”
นพฤทธิ์เอ่ยถาม เขานั้นต้องคอยตามติดความเคลื่อนไหวของเสี่ยชาญ และทำตัวให้กลมกลืนกับลูกน้องของเสี่ยนั่นทำให้เขาไม่มีเวลาสำรวจไร่เท่าที่ควร แค่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนเท่านั้น เพราะวันๆ หัวหมุนกับการรับใช้พวกมัน เพื่อให้มันตายใจ
“ฉันสำรวจอยู่ทุกวัน ไปกับคุณหนูชัชญา” พอพูดถึงชัชญาดวงตาอธิปก็วาววับขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ นพฤทธิ์รับรู้ถึงอาการของเจ้านายหนุ่มในทันที
“ไปกับคุณหนูชัชจะทำให้คุณไทปลอดภัย แล้วได้เห็นอะไรมากกว่าเราไปกันเอง”
“ฉันไม่ได้คิดจะเกาะชายกระโปรงผู้หญิงหรอกนะ”
“ผมรู้ว่าคุณเข้าใจ นี่ไม่ได้หมายถึงการเกาะชายกระโปรงผู้หญิง แต่หมายถึงงานและผลประโยชน์ หรือดีไม่ดีอาจมีเรื่องอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย”
“อาทิเช่น” อธิปเลิกคิ้วขึ้นถาม
“อาทิเช่นเรื่อง... หัวใจยังไงล่ะครับ”
อธิปนิ่งไปเมื่อได้รับคำตอบจากลูกน้องเช่นนั้น ไอ้หมอนี่เห็นเงียบๆ แต่รู้เพียบชะมัด!!!
“พูดมากฉิบ” อธิปเริ่มร้อนตัวเมื่อโดนดักทาง
“แล้วเรื่องที่เราวางยาสลบพวกมันล่ะครับ”
“ก็เงียบไว้สิ ฉันจัดการกับกล้องวงจรปิดพวกนั้นแล้ว รับรองว่าไม่มีใครสงสัย ดีไม่ดีพวกมันอาจจะคิดว่าแค่หลับไป ไม่ได้ระแวงอะไรก็เป็นได้”
“คุณไทรู้ได้ยังไงครับ”
“พวกมั้นโง่จะตาย” อธิปอัดควันบุหรี่เขาปอด ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่ยีหระ
“นายเข้ามาในอาณาเขตหวงห้ามทำไม”
น้ำเสียงแข็งๆ ของชัชญาไม่ได้ทำให้คิมหันต์สะทกสะท้านแม้แต่น้อย เขาลูบคางไปมา กวาดสายตามองร่างงดงามตรงหน้า วันนี้เธออยู่ในชุดสบายๆ เป็นชุดเดรสเกาะอกสีหวานสั้นเลยเข่าขึ้นไปจนเห็นขาเพรียวขาวเนียนละเอียด ทำให้เขามองอย่างลามเลียหิวกระหาย อยากจะแตะริมฝีปากลงไปและบดจูบลามเลียให้หายอยาก
บนศีรษะของเธอผูกด้วยที่คาดผมลายเดียวกับชุดเดรสตัวสวย ทำให้เธอดูอ่อนหวานไปทั้งเนื้อทั้งตัว กระตุ้นต่อมความหื่นหิวในกายชายให้คุโชน
“ทีไอ้หมอนั่นยังเข้ามาได้”
“นายหมายถึงใคร” ชัชญาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ก่อนจะยิ้มเยาะ “อ้อ... นายไทนะเหรอ เขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน แต่นายไม่ใช่”
“ผมยิ่งกว่ายินดีและเต็มใจจะเป็นบอดี้การ์ดของคุณหนู แต่คุณหนูไม่เห็นผมอยู่ในสายตา”
“นายมีหน้าที่รับใช้พ่อของฉัน ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ชอบใช้ใครร่วมกับพ่อ”
“ถ้าคุณอยากให้ผมมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว เสี่ยก็ไม่ว่าอะไร”
“แต่พอดีฉันไม่ต้องการ เสียใจด้วย”
“คุณหนูอย่าเพิ่งไป”
“เอ๊ะ! ปล่อยนะ มาจับฉันไว้ทำไม”
“อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลย ผมรู้ว่าคุณหนูชอบ ไปอยู่เมืองนอกหลายปี ไซส์ฝรั่งคงทำให้คุณหนูถึงใจ ลองบิ๊กไซส์ของผมดูบ้าง รับรองว่าไม่แพ้ชาติใดในโลก”
“เอามือสกปรกของแกออกไป ไอ้ที่ไม่แพ้ชาติใดในโลกคือความเลวของแกต่างหาก ปล่อย!!!”
ชัชญามองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวแฝงไว้ด้วยความรังเกียจ เธอไม่ชอบหน้าลูกน้องของบิดาคนนี้เลยจริงๆ และเธอก็ไม่จำเป็นต้องถนอมน้ำใจ เมื่ออีกฝ่ายคิดจะลวนลามเธอก่อน
“จุ๊ๆ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมจะบริการคุณหนูอย่างดี รับรองจะติดใจ”
เพียะ!!!
เสียงฝ่ามือของชัชญาฟาดเต็มใบหน้าของคิมหันต์ ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ ขึ้นรอยฝ่ามือแดงเป็นริ้วทันตาเห็น ดวงตาคมวาวโรจน์หันกลับมามองอย่างโกรธจัดที่โดนหยาม
“ปากเสียๆ ของนาย สมควรโดน และควรจะโดนมากกว่านี้ ฉันจะบอกพ่อว่านายมันสารเลวแค่ไหน”
“ก่อนที่คุณหนูจะบอก ก็ได้ผมเป็นผัวเรียบร้อยแล้ว”
“ปล่อยนะ อื้อ อือ... ไอ้เลว อุ๊บ!”
ร่างบางถูกแบกขึ้นพาดบ่า หลังจากที่เขาจัดการมัดปากเธอเอาไว้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน ชัชญาพยายามดิ้นรนแต่เหนื่อยเปล่าเพราะเขาสามารถพาเธอเข้ามาในบ้านได้เป็นผลสำเร็จ
เรือนดอกไม้ที่เธอพักอยู่ เป็นส่วนตัวมาก เพราะเธอไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวาย และไม่อยากอยู่ร่วมกับบิดา เพราะท่านมักพาผู้หญิงมาหาความสุขแบบแปลกๆ เสมอๆ แม้เธอจะมองด้วยความเคยชิน แต่หลังๆ ชักเริ่มขยะแขยงและไม่อยากมอง
หลังเธอกลับมาจากเมืองนอกจึงขอบิดามาอยู่ที่นี่ และพบว่าลูกน้องของท่านมองเธอด้วยสายตาหื่นกามหลายครั้ง เธอไม่ชอบคิมหันต์และรังเกียจเขาอย่างที่สุด เธอแสดงออกให้เขาเห็นว่าเธอไม่อยากสนทนากับเขาหรือแม้แต่เข้าใกล้
ก่อนหน้านี้เขาก็แค่มีท่าทีกับเธอ ไม่ได้รุนแรงและหยาบคายรวมถึงคุกคามเท่านี้มาก่อน แต่คราวนี้เขาทั้งคุกคามและฉุดคร่าเธอเหมือนคนบ้า
“ถ้าคุณหนูได้ผมเป็นผัวแล้ว จะยังดีดดิ้นอยู่อีกไหม เอาเลยครับคนดีของไอ้คิม ถ้าได้ไอ้คิมเป็นผัวก็เชิญไปฟ้องเสี่ยได้เลย เสี่ยเองก็ไม่ได้สนใจไยดีคุณหนูอะไรมากมาย ถ้าคุณหนูมีผัวอย่างผม ซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิท ทำงานทุกอย่างให้เสี่ยด้วยความเต็มใจและจงรักภักดี รับรองว่าเสี่ยคงรีบเอาคุณหนูใส่พานประเคนให้ผมอย่างแน่นอน”
“อื้อๆๆๆ” ชัชญาร้องด่าแต่ไม่มีเสียงเปล่งออกมา มีเพียงเสียงอู้อี้เท่านั้น มือเธอก็โดนรวบไปมัดเอาไว้
“ร้องไปเถอะครับ ไม่มีใครได้ยินหรอก อีกอย่างบ้านของคุณหนูก็เก็บเสียงดีชะมัดยาด ขอบคุณนะครับที่ทำให้ผมปฏิบัติภารกิจได้สะดวกยิ่งขึ้น” มันพูดอย่างกระหยิ่ม
หญิงสาวหาทางเอาตัวรอด เพราะคิมหันต์พาเธอขึ้นมาจนถึงห้องนอน เธอรู้สึกแปลกใจที่เขารู้จักห้องนอนของเธอเป็นอย่างดี เดินขึ้นมาแทบไม่ต้องหาห้องเลยว่าห้องนอนเธออยู่ตรงไหน
“ไม่ต้องแปลกใจไปล่ะครับ คนรักกันชอบกัน ก็ต้องรู้จักกันเป็นอย่างดี ในบ้านของคุณหนูทุกซอกทุกมุม ผมรู้จักหมดแหละครับ”
ชัชญาคิดเสมอว่าบิดาเป็นผู้มีอิทธิพล และมีลูกน้องที่ยำเกรงอยู่ในโอวาท จึงคิดว่าไม่มีอะไรหากเธอจะแยกมาอยู่แบบนี้ ในบ้านของตัวเองจะมีอันตรายได้ยังไง แต่ไม่คิดว่าอันตรายจะอยู่ใกล้ตัวแค่นี้เอง เธอเจ็บใจที่ประมาทปล่อยให้คิมหันต์เข้าถึงตัวได้
“ผมเฝ้ามองคุณหนูทุกวัน ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน” มันทำตาวาวขณะกวาดมองเรือนร่างสมส่วนที่อยู่ภายใต้ชุดเดรสลายดอกสีสวยหวาน ชัชญาพยายามคิดหาทางหนี แต่มันก็รู้ทันเดินมาดักหน้าดักหน้าเธอเอาไว้ แม้ปากและมือจะโดนมัด แต่ขาก็ยังช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง
“หรือผมควรจะจับคุณหนูมัดเท้าเสียด้วย” มันพูดแล้วลูบปลายคางไปมาอย่างชั่วร้าย
ชัชญารีบส่ายหน้าไปมาทันที ถอยหนีไปชนกับข้าวของในห้องหล่นระเกะระกะ มันหัวเราะชอบใจที่ได้ไล่ต้อนเธอ ก่อนจะรวบร่างของเธอโยนลงไปบนเตียงเต็มแรง ชัชญานิ่วหน้าด้วยความจุก พยายามตะกายหนี มันก็ตามมาตะครุบเท้าเล็กๆ เอาไว้ แล้วดึงเข้าไปอยู่ใต้ร่างหนา
“อื้อๆๆๆๆ” ชัชญาดิ้นรนส่ายหน้าไปมา เพราะปากของเธอโดนมัดเอาไว้ มือก็ถูกมัดไพล่ไว้ด้านหลัง มีเพียงเท้าที่เธอเตะถีบมันแต่มันรวบเอาไว้ด้วยแรงที่มากกว่า ทำให้เธอไม่สามารถทำร้ายอะไรคิมหันต์ได้
- Writer
