@โต๊ะอาหาร
มีเพียงเสียงของคุณพ่อและคุณลูกสนทนากันไปมาราวกับอยู่กันสองคน จะมีบ้างนานๆ ทีที่เมยาดาคุยกับแม่ แต่อย่างนั้นแล้วส่วนมากเมยาดาคุยกับพ่อของเขามากกว่า
เมยาวีนั่งทานข้าวเงียบๆ ฟังว่าวันนี้ทั้งวันสองพ่อลูกดูแลกันอย่างไรบ้าง ก็ได้รับรู้มาว่าเขาพาลูกสาวไปทานข้าวที่ด้านนอก ไปเดินเล่นซื้อของแล้วกลับมานอนดูทีวีที่คอนโด เธออมยิ้มเวลาได้ฟังน้องมายด์คุยกับพ่อของเธอ
ความเป็นแม่คนแล้ว พอเห็นว่าลูกมีความสุขเธอยิ่งมีความสุขมากกว่า
ยิ้มให้สามีเมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมาสบตา แวบเดียวเท่านั้นเขาหลุบตาลงมองอาหารในจานแล้วเมินเฉยเธอใส่
เธออยากถามเขาอีกรอบว่าให้คนตามดูเธอใช่ไหม ขนาดที่ผับวันนั้น เขาอยู่ห้องยังทราบข่าวเธอได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าตอนไหนบ้างไง วันนี้ทั้งวันเธอยิ้มให้คนเป็นสิบยี่สิบคน มันเป็นปกติมั้ยเวลาที่เจอผู้คนเป็นมิตร
แต่ติดตรงที่เด็กน้อยเมยาดาอยู่ตรงนี้ด้วย ไม่งั้นลูกคงได้ตั้งใจฟังเป็น
