นาเดียร์โสด 1000%
1346 Words
“เดียร์ เฮียวางเงินไว้บนโต๊ะ” เช้าวันต่อมาครามลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน เพราะวันนี้เขามีเรียนเช้าและบ่ายมีกิจกรรม ก่อนออกจากห้องนอนครามไม่ลืมจะวางเงินค่ากินรายวันให้กับนาเดียร์ ส่วนร่างเล็กของนาเดียร์ที่นอนเปลือยแผ่นหลังเนียนอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหนถึงกับต้องรีบตื่นขึ้นมา
“เดี๋ยว”
“ว่า” แบงค์สีเทาสองใบที่วางเอาไว้ให้บนหัวเตียง ทำให้ร่างบางต้องรีบตะครุบผ้าห่มมาหุ้มร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้และลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง ทำหน้าหงุดหงิดใส่ครามแต่เช้า
“ไม่พอ”
“เดียร์จะเอาเท่าไหร่”
“เอามาทั้งกระเป๋า อ๋อ แล้วเฮียก็หยิบเงินในกระเป๋าไปเรียนสองร้อยพอ” ใบหน้างุนงงของครามกับคำว่าให้เงินไปเรียนสองร้อย ครามนิ่งไปสักพักแต่ต้องนิ่งไปกว่าเดิมเมื่อคำสั่งของนาเดียร์ที่ใช้กับเขาครั้งแรกถึงกับต้องสตั้น
“หลังจากนี้เดียร์จะให้ตังค์เฮียไปเรียนวันละสองร้อยและห้ามรูดบัตรหรือยุ่งกับเงินในบัตรเป็นเวลา 1 อาทิตย์” ใบหน้าตกใจของครามเมื่อได้ยินคำสั่งห้ามของนาเดียร์ เพราะบัตรทุกบัตรหรือเงินทุกบัญชีครามและนาเดียร์มีข้อความแจ้งเตือนเสมอ ถ้าเกิดนำไปใช้อะไรนาเดียร์ก็ต้องรู้อยู่ดี เงื่อนไขนี้คือเงื่อนไขการอยู่ร่วมกันที่ของพ่อและแม่ของทั้งคู่เป็นคนตั้งกฎนี้ขึ้นมา เพื่อจะได้รับรู้การเคลื่อนไหวของการเงินของครามในฐานะเมีย แต่นั้นก็ไม่ทำให้นาเดียร์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเงินของครามสักครั้ง
“ห๊ะ!!”
“แค่นี้ เฮียทำให้เดียร์ไม่ได้เหรอ” ใบหน้าหงอยที่กำลังเรียกใช้สิทธิ์ความเป็นเมีย นาเดียร์ก้มหน้าลงมองผ้าห่มไม่สบตากับครามเสแสร้งทำเป็นเสียใจแต่อันที่จริงแล้วภายใต้การก้มหน้ารอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้น เพราะเธอไม่สามารถทำอะไรครามได้มากกว่านี้ เขาสามารถจับทางเธอได้ทุกทางยกเว้นมารยาหญิงที่ต้องงัดออกมาใช้
“โอเค เฮียไม่มีปัญหา เฮียวางกระเป๋าไว้บนหัวเตียงนะ”
“ค่ะ รีบไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสายเอา” ครามได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แต่ก็ต้องทำตามคำสั่งของนาเดียร์ เพราะไม่อยากให้คนตัวเล็กโกรธหรืองอลไปมากกว่านี้ ครามวางกระเป๋าเงินของตัวเองพร้อมกับหยิบเงินแบงค์ร้อยติดตัวไปสองใบ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเรียน
หลังจากครามเดินออกจากห้องรอยยิ้มร้ายของนาเดียร์ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เธอหมั่นไส้ครามแต่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เธออยากลองดูว่าถ้าครามมีเงินติดตัวสองร้อยผู้หญิงยังจะวิ่งเข้าหาเขาอีกรึเปล่า? หรือถ้าเธอคนนั้นยังอยากได้เฮียครามก็คงต้องจ่ายเงินของตัวเองก็แค่นั้น
ก่อนที่นาเดียร์จะเอนตัวลงไปนอนกับเตียงอีกครั้งด้วยความง่วงและความเพลีย เพราะเมื่อคืนครามสูบพลังเขาเธอเกือบเช้าไม่รู้ว่าครามเอาแรงที่ไหนมามากมาย ขนาดที่เขาปลดปล่อยกับผู้หญิงมาก่อนหน้านี้แล้วเพราะรอยลิปสติกที่เธอเห็นเด่นชัดแต่เฮียครามไม่ยักสังเกต
“มาแล้วเหรอวะ”
“อืม” ครามเดินมาเพื่อนที่นั่งรออยู่ใต้ตึกคณะ ช็อปแดงเลือดหมูเดินกันวุ่นแตกต่างจากครามที่เดินจับเอวตัวเอง เดินเข้าตึกคณะไปอย่างช้า ๆ
“ไปทำอะไรมาวะ เมื่อวานจัดหนักเหรอ”
“นิดหน่อย”
“แต่มันออกจากผับไอ้เชนคนเดียวนะเว้ย” แทนไทเอ่ยออกมา เพราะเมื่อวานแทนไทเห็นครามเดินออกจากผับคนเดียวไม่ได้หิ้วสาวอื่นหรืออันที่จริงเขาไม่เคยเห็นครามยุ่งกับผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำส่วนมากก็จะมีแค่ผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้แต่ครามก็ไม่เคยสนใจหรือเล่นด้วย
“มึงไม่รู้เหรอไอ้แทน ไอ้ครามมันเสือซุ้ม”
“เลิกเสือกเรื่องของกูได้แล้ว” ครามหยุดหัวข้อสนทนาที่พูดถึงเรื่องของเขา เพราะเมียตัวดียังไม่อยากเปิดครามก็ไม่ขัด เพราะทุกวันนี้ครามก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับผู้หญิงคนไหนแค่จัดหนักนาเดียร์ก็เหลือแรงแล้ว
“เย็นนี้เลิกกิจกรรม แดกเหล้ากันไหม”
“กูขอบาย”
“ทำไมวะ”
“อาทิตย์นี้กูมีเงินวันละสองร้อย” ครามหยิบเงินสองร้อยออกจากกระเป๋าเสื้อซ็อปของตัวเองชูให้เพื่อนดู อันที่จริงเขาก็ไม่ว่างด้วย เพราะช่วงนี้ต้องเข้าไปดูแลกิจการอู่ที่กำลังจะขยายให้ใหญ่กว่าเดิม
“มึงไปเล่นไกล ๆ ไอ้สัส!!คนอย่าเสี่ยครามมีเหรอจะมีเงินติดตัวสองร้อย กูไม่เชื่อ”
“กูมีแค่นี้จริง ๆ” ครามย้ำกับเชนอีกครั้ง เมื่อเพื่อนรักทำหน้าไม่เชื่อเขาอย่างแรงแต่นี่คือเรื่องจริง เงินสองร้อยถ้าใช้อย่างประหยัดก็คงรอด ตอนเย็นนาเดียร์คงไม่ใจร้ายที่จะปล่อยให้ผัวตัวเองหาข้าวกินเองหรอก
“เงินมึงไปไหนหมด”
“ช่วงนี้ถูกอายัดเงินและมึงก็เลิกเสือกเรื่องของกูได้แล้ว” ครามบอกเพื่อนได้แค่นี้ถ้าเกิดบอกว่าโดนเมียยึดเงินมีหวังโดนเพื่อนล้อยันลูกบวชเป็นแน่
“วันนี้มึงลงว๊ากน้องไหมวะไอ้คราม” ไอ้เอกเพื่อนร่วมรุ่นเดินเข้ามาถามครามที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าลานคณะ ช่วงนี้เริ่มมีการรับน้องเกิดขึ้นและพี่ปีสามอย่างครามก็ต้องดูพฤติกรรมของรุ่นน้องปีสองห่าง ๆ แต่ถ้าเกิดมีเหตุอะไรขึ้นมากลุ่มของครามถึงจะเข้าไปยุ่ง
“ดูเฉย ๆ”
“ตอนนี้เดือนดาวกูยังไม่รู้จะส่งใครประกวดเลย” เพื่อนร่วมรุ่นของครามเงินเข้ามาสมทบกลายเป็นว่าตอนนี้รุ่นพี่ปีสามกำลังคุยกันเรื่องกิจกรรมแทน ก่อนที่เชนและคุณจะเดินมาสมทบหลังจากไปซื้อน้ำกลับมา
“จะสู้คณะบริหารได้เหรอวะ ปีนี้คนสวยเยอะนะเว้ย”
“ไม่ได้ดาวก็เอาเดือนก็ได้นิหว่า”
“ผู้ชายบริหารก็หล่อสัส ปีนี้ต้องยกให้คณะบริหารกูบอกเลย” มีนาสาวห้าวหนึ่งในหญิงสาวที่เรียนคณะวิศวะ เพราะมีนา เธอมีเพื่อนที่เรียนคณะบริหารและเห็นกับตา เพราะวันนั้นเธอบังเอิญไปหาเพื่อนที่คณะบริหารพอดี
“กูว่าดาวคณะบริหารต้องน้องนาเดียร์ส่วนเดือนกูว่าน้องขุน”
“มึงมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ มีนา”
“ล้านเปอร์” ครามเมื่อได้ยินชื่อของคนตัวเล็กถึงกับนิ่งไป ในสมองประมวลผลทำยังไงไม่ให้นาเดียร์ประกวดดาวแค่นาเดียร์ยังไม่ทันประกวดดาวชื่อของเธอก็หลุดออกให้ได้ยินจนครามแอบได้แต่หงุดหงิดในใจ
“สวยขนาดนั้นเลย”
“มึงฟังกูนะ “สวยมาก” ขนาดกูเป็นผู้หญิงด้วยกันยังอึ้ง!!”
“ผัวน้องเขาอาจจะไม่ให้ประกวดก็ได้นะเว้ย” ครามที่นั่งฟังคนอื่นชมความสวยของเมียตัวเองถึงกับนั่งนิ่งไม่ได้ ก่อนที่ครามจะพูดแทรกออกมา ทำให้เพื่อที่ร่วมวงสนทนาหันมามองเขาเป็นตาเดียว
“ทำไมมึงคิดว่าน้องเขามีผัว”
“อ้าวก็มึงบอกว่าน้องเขาสวยไง” ครามตอบคำถามเพื่อนข้าง ๆ คู ๆ และเป็นประโยคที่รีบอธิบายและยาวกว่าปกติที่ครามนั้นพูดออกมา สร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนอยู่ไม่น้อยแต่ต้องแปลเปลี่ยนความสนใจไปทางมีนาที่เธอนั้นพูดประโยคเด็ดขึ้นมา
“กูไปสืบมาแล้ว น้องเขาโสด 1000%”
- Writer
