สะใภ้วิศวะ

ช็อปแดง!!

“คนไหนวะ? น้องนางฟ้าที่ไอ้เอกมันโม้นักโม้หนาว่าสวยบาดใจ” บรรยากาศภายในโรงอาหารของคณะบริหารเต็มไปด้วยเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมู หนุ่ม ๆ ช็อปแดงที่พากันมาดูเฟรชชี่คณะบริหารที่ล่ำลือกันว่าปีนี้มีแต่คนสวย

“พิมพ์ทางนี้ครับ” แทนไทกวักมือเรียกแฟนสาวที่กำลังเดินเข้ามาภายในโรงอาหารของคณะ เมื่อเห็นแทนไทกวักมือเลือกพิมพ์แฟนสาวก็รีบเดินเข้ามาหาทันที

พิมพ์เดินเข้ามาพร้อมกับคว้าแขนแกร่งของแทนไทกอดอย่างออดอ้อน จนทำให้เพื่อนที่ยืนมองทั้งคู่ต่างพากันเดินหนีไปหาโต๊ะว่างนั่งกินข้าว

“ไอ้คราม ไอ้คุณ กูจะไปซื้อข้าวหมูแดง มึงสองคนเอาด้วยไหม” เชนและแทนไทอาสาไปซื้อข้าวให้ครามและคุณที่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดหรือแม้แต่ขยับตัวไปไหน

ยิ่งคนเยอะทั้งครามและคุณยิ่งทำตัวนิ่งไม่ยอมพูดยอมจาอะไรออกมา ขนาดนั่งนิ่งไม่ส่งสายตาเชิญชวนสาวแต่ก็ยังมีสาว ๆ ส่งสายตามาให้ครามและคุณไม่ขาด

“อืม/เอา” หลังจากที่ได้คำตอบจากคุณและครามทั้งแทนไทและเชนพากันรับทำหน้าที่เป็นคนซื้ออาหารและน้ำให้เพื่อน ปล่อยให้คราม คุณและพิมพ์นั่งรอที่โต๊ะ บรรยายโดยรอบครึกครื้นไปด้วยเหล่านักศึกษา

สายตาคมของครามกวาดตาสำรวจโดยรอบของโรงอาหารคณะบริหารเหมือนหาอะไรสักอย่างแต่เมื่อครามหันไปสบตากับแฟนสาวของแทนไทเข้าทำให้เขาต้องหยุดกวาดสายตาและก้มมองมือถือต่อ ซึ่งพิมพ์เธอสงสัยว่าครามมองหาอะไรจึงได้แต่มองตามแต่พิมพ์ก็ไม่กล้าถามอะไรออกไป

เพราะด้วยบุคลิกที่เงียบและขรึมของครามทำให้พิมพ์ไม่กล้าจะพูดคุยหรือสนิทด้วยได้

“มาแล้ว” ทั้งเชนและแทนไทกลับมายังโต๊ะอาหาร ก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะแต่ก็ยังไม่วายที่เชนจะหันไปมองรอบโรงอาหารเพื่อสำรวจอะไรบางอย่าง

จนทำให้พิมพ์ที่นั่งอยู่ถึงกับเอ่ยปากถามด้วยความสงสัยเพราะไม่ใช่แค่เชนที่หันไปสำรวจรอบโรงอาหารของคณะบริหารแต่ก็ยังมีครามอีกคนที่ก่อนหน้านี้พึ่งจะสำรวจไป

“เชนมาหาอะไรเหรอ”

“มองหาสาวสวย ที่เขาร่ำลือกัน พิมพ์รู้ไหมว่าน้องเขาชื่ออะไร” เชนหันไปถามพิมพ์แฟนสาวของแทนไท เพราะพิมพ์คือความหวังที่จะทำให้เชนได้รู้ชื่อของน้องคนสวยที่คนอื่นร่ำลือกันปากต่อปาก

“น้องปีหนี่งคณะพิมพ์มีแต่สวย ๆ นะปีนี้”

“คนที่สวยที่สุด” ใบหน้าสวยของพิมพ์ครุ่นคิดกับคำถามของเชนอยู่สักพัก ก่อนที่ใบหน้าสวยของรุ่นน้องคนหนึ่งลอยขึ้นมา ทำให้พิมพ์นึกออกได้ไม่ยาก

“อ๋อ มี ๆ แต่กลุ่มน้องเขาสวยทุกคนแต่จะมีน้องคนนี้สวยที่สุด”

“สรุปน้องเขาชื่ออะไร อยู่ในโรงอาหารนี้รึเปล่า” ความเจ้าของเชนเริ่มทำงาน เพราะตอนนี้เขาเริ่มได้ข้อมูลสาวสวยคนนี้ บนโต๊ะที่ร่วมกลุ่มกันห้าคนแต่ภายในโต๊ะจะมีแค่เชนและพิมพ์ที่นั่งคุยกันอย่างออกรส

“น้องเดียร์ ไม่อยู่นะ เดินมาเมื่อกี้ก็ไม่เห็น”

เคร้ง!!เสียงช้อนกระแทกบนจานของคราม หลังจากที่พิมพ์แฟนของแทนไทเอ่ยชื่อสาวสวยออกมา ทำให้เพื่อนร่วมโต๊ะทุกคนหันมามองทางครามเป็นตาเดียวกับพฤติกรรมของครามที่กระแทกช้อนลงบนจานข้าวเหมือนว่าเขาไม่พอใจอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูดออกมา

“เป็นอะไรวะ”

“เปล่า” ครามหันไปตอบเชนก่อนจะหันกลับไปหยิบน้ำขึ้นดื่ม โดยไม่ได้ใส่ใจกับสายตาสงสัยของเพื่อนแม้แต่น้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะหยิบมือถือขึ้นกดอะไรสักอย่างก่อนจะเปลี่ยนเป็นโหมดเกม

ติ้ง!!

“อยู่ไหน!!” เสียงข้อความไลน์ของนาเดียร์ดังขึ้นระหว่างที่เธอกำลังนั่งพูดคุยกับเพื่อนที่ใต้ตึกคณะซึ่งเธอไม่ได้สนใจกับข้อความปล่อยผ่านและไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาดูไลน์ที่เด้งเข้ามาด้วยซ้ำ วันนี้หลังจากออกจากห้องเรียนช่วงเช้าเธอและเพื่อนรีบไปทานข้าวที่โรงอาหารก่อนเที่ยงเพื่อหลีกเลี่ยงคนเยอะ

เป็นโชคดีของนาเดียร์เพราะเพื่อนในกลุ่มของเธอต่างก็รู้จักกันมาก่อนแล้วแต่ก่อนหน้านี้ไม่ได้สนิทอะไรกันเท่าไหร่ แต่พอได้มาเรียนด้วยกันทำให้พวกเธอเริ่มสนิทกันมากขึ้น เพราะนิสัยที่คล้ายกันและไม่ได้เสแสร้งยิ่งทำให้พวกเธอนั้นเข้ากันได้ดี

“แฟนไลน์มาไม่อ่านหน่อยเหรอเดียร์” เสียงเอ่ยแซวจากซอล ทำให้นาเดียร์ต้องรีบปฏิเสธพันควัน เหมือนตัวเธอเองมีชะงักติดหลังต้องร้อนตัวและรีบปฏิเสธเพื่อนออกไป

“ฉันยังไม่มีแฟนสักหน่อย”

“สวยแบบเดียร์เนี้ยนะ” กอบัวสาวสวยอีกคนถามขึ้นด้วยความตกใจ เพราะหน้าตาและนิสัยของนาเดียร์น้อยคนนักที่จะโสด ขนาดเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันยังสะดุดความสวยของนาเดียร์เข้าเลยด้วยซ้ำ

“แล้วกอบัวมีแฟนรึเปล่าละ”

“ยังนะ”

“เหตุผลเดียวกันจ๊ะ”