ออกจากสวนน้ำมาสัก 25 นาทีก็จะถึงถนนคนเดินที่ว่า แต่ตอนนี้ฟ้ายังไม่มืดร้านค้าก็พอมีบ้างแค่ประปรายเท่านั้น ของกงของกินก็ยังไม่เยอะอย่างที่ควร
"¥ปกติพี่มาบ่อยมั้ย"
"¥ไม่นะมาครั้งล่าสุดก็...."
พี่เฉินหยุดคิดอยู่นาน นานจนฉันคิดว่า
"¥ช่างมันเหอะ เนาะ"
เราก็เดินในนี้ทั้งที่มันไม่มีอะไรตั้งนี่แหละเดินเรื่อยๆ จนมาเจอนักร้องเปิดหมวกเป็นนักศึกษาไทยที่มาเรียนอยู่ที่นี่
"¥พี่ร้องเพลงนี่ได้นะ"
เพลงที่นักร้องกำลังร้องอยู่คือคนมีเสน่ห์ (ดังมากจริงๆ เพื่อนที่ไต้หวันรู้จักหลายคน)
"¥ร้องได้? "
"¥ใช่...พอดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน...ไม่ต้องมาเขินฉันพูดจริงๆ .."
น้อวววว ร้องได้จริงว่ะ ถึงสำเนียงจะจีนไปหน่อยแต่ก็โอเค
"¥เชื่อรึยัง"
พี่แกก็ถามด้วยความภาคภูมิใจ
"¥พี่ร้องได้ไง"
"¥เพลงนี้ดังอยู่นะ"
ดังก็รู้ปะ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าฟังรอบเดียวแล้วจะร้องได้มั้ยอะ
"¥อีกเรื่องที่พี่อยากจะบอก"
พี่เฉินทำหน้
