สรุปคือฉันก็ต้องติดแหง็กอยู่ในบ้านสองต่อสอง กับพี่เฉิน คิดว่าจะเป็นยังไงหรอ นางก็เทศน์สอนชุดใหญ่อะดิ
"¥ไปไหนมา"
"¥เซเว่น"
ฉันก้มหน้าก้มตาตอบเพราะสำนึกผิดปนลำไยหน้าหล่อๆ ที่เอาแต่นิ่งจนอยากจะลุกขึ้นไปหยิกเข้าที่แก้มใสใสสักทีสองที ขนาดดุยังดูนิ่งๆ
"¥ทำไมไม่บอกพี่ก่อน พี่เป็นห่วงรู้มั้ย!! ห้ะ!! "
"¥ก็เห็นว่ามันแค่นี้เอง"
"¥แค่นี้!! ถ้าอยู่ๆ เดินไปโดนรถชนทำไง"
เออเอาค่ะมโนไป ไปให้สุดเลยไป เห้อออนี่ 22 แล้วมั้ยใครจะเซ่อซ่าแบบนั้นวะ
"¥ขอโทษค่ะ"
"¥เอาโทรศัพท์มา"
พี่เฉินพูดพร้อมกับแบมือขอโทรศัพท์
"¥เอาไปทำอะไร"
"¥จะเมมเบอร์ให้มีอะไรต่อไปก็โทรมา"
"¥ไม่มีซิม"
"¥ห้ะ!! "
นอกจากทำหน้านิ่งแล้วก็อีตกใจนี่แหละที่ทำบ่อยเกิน
"¥ทำไมไม่ซื้อมาอยู่ 3 เดือนแล้วจะติดต่อคนอื่นยังไง"
"¥ก็...ต่อวายฟายฟรีแล้วไลน์เอาก็ได้"
พี่เฉินถอนหายใจแล้วทำหน้าเครียด โอ๊ะๆ ๆ นึกว่าทำเป็นแต่หน้านิ่งๆ หน้าเครียด
