อาชว์ไม่ได้ดูมีปัญหากับการดูแลน้องเทียน เขาทำได้ดีจนน่าทึ่งเมื่อเขาอาบน้ำเปลี่ยนผ้าอ้อมเลือกชุดมาสวมให้เด็กชายเสร็จสรรพพร้อมกับจัดการตัวเองไปด้วยราวกับเป็นพ่อบ้านมือหนึ่ง เขาเห็นคนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วและนั่งมองรออยู่แล้วก็ส่งยิ้มให้
“ผมทำงานได้หลายอย่างจนน่าเก็บไว้เป็นพ่อบ้าน คุณแต่งงานกับผมแล้วคงไม่ลำบาก นี่ก็เลี้ยงเด็กเก่งอีกด้วยนะ ใครได้เป็นพ่อของลูกโชคดีตายเลย”
“หลงตัวเองจริง” แม้มันจะจริงอย่างที่เขาพูด แต่มีหรือที่จะเสริมคำพูดคนที่ชมตัวเองไปยิ้มภูมิใจไปอย่างน่าหมั่นไส้ ยิ่งชมคงยิ่งเสริมใยเหล็กให้แก่ความมั่นใจของเขาแน่ๆ ดังนั้นเธอไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอก
“แดดดี้” เสียงเรียกเต็มคำของน้องเทียนที่เรียกอาชว์ทำให้เฟื่องฟ้าชะงัก เธอมองเด็กชายที่มองเทียนแล้วเรียกว่าแดดดี้ชัดถ้อยชัดคำแล้วก็นิ่วหน้า... “หม่ามี้” เด็กชายหันมามองเธอและเรียกแบบไม่ให้น้อยหน้าแล้วก็หัวเราะ อาชว์แอบถอนหายใจอย่
