สะใภ้นอกทำเนียบ

ตอนที่ 12

เฟื่องฟ้าไปถึงแล้วทุกคนก็ดูเหมือนจะเลิกเถียงกันแล้วหันมามองเธอเป็นตาเดียว ภาวันกับดาวเรืองที่ทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตายแต่เสียงไม่ได้ดังมากนักถึงกับหยุด

“ฟ้า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเหรอ”

“อ้าว เลิกทะเลาะกันแล้วหรือไง” เฟื่องฟ้าหันไปถามภาวันกับดาวเรือง

“เอาไว้ค่อยคุยกัน เรื่องนั้นท่าจะคุยกันยาว” ภาวันตอบแทนคู่หมั้นสาว ปรายตามองดาวเรืองดุๆ ก่อนจะหันมาถามฝาแฝดของคู่หมั้นต่อ “ฟ้า นายนั่นมันมาจากห้องฟ้าได้ยังไง พี่อ่านในมือถือดาวเรือง ดาวเรืองนัดมันมาที่ห้อง แต่ทำไมมันออกมาจากห้องฟ้า”

คำถามของภาวันเป็นสิ่งที่ทุกคนสงสัยอย่างมาก เฟื่องฟ้ามองสายตาเคลือบแคลงแกมเป็นห่วงของทุกคนแล้วก็ถอนหายใจ

“คิดเลื่อนเปื้อนกันไปใหญ่แล้วหรือเปล่า เมื่อเช้าฟ้าตื่นมาเห็นนายนี่นอนกองอยู่กับพื้นที่ห้อง เลยตกใจไล่เขาออกมา เขาก็เดินมึนๆ ทะเล่อทะล่าออกมาจนเจอกับพี่ภาวันและก็ดาวเรืองไง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก แต่ที่คุยเพราะว่าฟ้าอาย กลัวว่าจะมีคนรู้ถ้าเขาเอาไปพูดต่อเลยขอร้องไม่ให้เข้าพูดให้เสียหาย เขาก็โอเคแล้ว” เฟื่องฟ้าพูดยาวแล้วก็ลอบถอนหายใจ คำโกหกที่เธอคิดได้สด ๆ ร้อนๆ ดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือ แต่เพราะเป็นเธอถึงไม่มีใครค้าน มีเพียงเข้มที่ยังคงมีแววตาเหมือนไม่แน่ใจ แต่ก็นั่นแหละเฟื่องฟ้าต้องการให้มันจบแบบนี้ ก็ต้องยอมโกหกทั้งที่ไม่อยากทำ

“นี่ไง ชัดไหมพี่ภาวัน ดาวเรืองกับเขาไม่มีอะไรกัน ข้อความนั่นไม่มีความหมายอะไรหรอก เขาไปนอนห้องพี่ฟ้าโน่นแน่ะ สรุปว่าเมื่อวานนี้ดาวเรืองไม่ได้นอกใจพี่ งั้นก็เลิกโวยวายแล้วกลับไปที่บ้านได้เลย เอาปืนพี่กลับไปด้วย ดาวเรืองจะตามไปคืนนี้ ถ้าไม่หยุดโวยวายสร้างปัญหาดาวเรืองจะไม่กลับไปหาพี่แล้วเราก็เลิกกัน”

ดาวเรืองถือโอกาสยืนยันความบริสุทธิ์ใจของตนเอง ก่อนจะลองเด็ดขาดแบบพี่สาวบ้างเพราะเบื่อทะเลาะกับภาวันเต็มทนแล้ว แต่ภาวันไม่ได้เกรงใจเธอเลยและยังหาเรื่องทุ่มเถียงเพราะที่พาเธอกลับไปพร้อมกัน คนเป็นพี่สาวแยกไปห้องนอนโดยอ้างว่าต้องการอาบน้ำแต่งตัว ส่วนพ่อกับแม่บอกว่าจะดูแลแขกแล้วแยกไปอย่างเอือมระอาปล่อยให้สองคู่หมั้นจอมอารมณ์ร้อนสองคนยืนทุ่มเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

“โอเคๆ พี่ภาวัน ฉันจะตามพี่กลับไปตอนนี้แหละ” ดาวเรืองบอกอย่างเหลืออด เพราะขี้คร้านจะทะเลาะกับเขา

ภาวันเห็นเธอยอม สีหน้าเอาเรื่องจึงค่อยคลายลงเมื่อได้ดั่งใจ “แต่พี่ไปรอที่รถก่อนนะ ฉันขอทำธุระก่อนสักสิบนาที”

บอกห้วนๆ แล้วก็เดินหนีคู่หมั้นไป ไม่มีการทักท้วงจากคนที่ได้ดั่งใจ ภาวันเดินอารมณ์ดีกลับไปรอที่รถได้อย่างใจเย็น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผ่านมาแล้วก็แล้วไป เขาได้ดาวเรืองกลับไปด้วยเท่านั้นเขาก็พอใจแล้ว

เสียงเคาะประตูห้องทำให้คนที่กำลังดึงผ้าปูที่นอนและผ้ารองกันเปื้อนออกสะดุ้งวาบ พอเป็นเสียงร้องเรียกของน้องสาวฝาแฝดตัวดีก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ เดินอ้อมไปเปิดประตูให้คนต้นเรื่องเข้ามา ตั้งใจจะหยิกน้องสาวให้เนื้อเขียวและดุด่าสั่งสอนที่ทำตัวแบบนั้นจนได้เรื่อง

หากแต่การก้าวพรวดพราดเข้ามาของน้องสาวทำให้ปากที่กำลังจะต่อว่าที่อีกฝ่ายทำตัวไม่ดีจนเธอต้องเดือดร้อนไปด้วยหุบฉับเมื่อดาวเรืองเดินมารื้อกองผ้าสีขาวที่เธอพับซ่อนร่องรอยอะไรบางอย่างเอาไว้

หัวใจของเฟื่องฟ้ากระตุกวูบเมื่อรอยสีแดงจางๆ กลายเป็นสีชมพูเมื่ออยู่บนผ้าขาวปรากฏต่อสายตาดาวเรือง แล้วน้องสาวตัวดีของเธอก็วางผ้าลงแล้วเดินมาที่ฝั่งด้านขวาเมื่อยามหันหน้าเข้าหัวเตียงซึ่งเป็นด้านที่ติดหน้าต่างและเธอยังไม่ทันได้ไปสังเกตสังกาอะไร

“กรี๊ด ฟ้า นอกจากฟ้าจะโดนเปิดซิงแล้ว เขายังใช้ถุงยางอนามัยไปตั้งสามชิ้น ให้ตายเถอะ ไซส์บิ๊กเบิ้มขนาดนี้ด้วย เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมฟ้าต้องเก็บเงียบไว้ไม่ยอมบอกพ่อกับแม่ ฟ้าไปตกลงกับพี่เค้าว่าอะไรยังไง เล่ามาให้หมด ไม่อย่างนั้นดาวจะไปฟ้องพ่อกับแม่ให้ลากพี่อาชว์มาเจรจากันใหม่ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

เสียงกรีดร้องตกใจเบาๆ เหมือนสลับเสียงห้วนปนโกรธขึ้งของแฝดคนละฝาทำให้หัวใจของเฟื่องฟ้าหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม ไอ้เรื่องที่จะเก็บไว้รู้กันสองคนกับอาชว์แล้วเก็บเป็นความลับไม่ปริปากพูดจนวันตายเป็นอันต้องความแตก เพราะน้องสาวผู้เชี่ยวชาญกลายเป็นคนจอมจับผิดที่ดีสำหรับเรื่องนี้ ถ้าเธอเชี่ยวชาญได้สักครึ่งหนึ่งของน้องสาวก็คงยังพอปกปิดซ่อนร่องรอยเอาไว้ได้ทัน

เป็นเวรเป็นกรรมของเฟื่องฟ้าเสียจริง ให้ตายสิ

“เก็บปากเก็บคำเงียบๆ เลยนะดาวเรือง” เสียงบอกฉุนๆ แต่ตาวาวดุทำให้ดาวเรืองเดินมาจ้องหน้าแฝดต่างฝาของตน

“อย่ามาทำเสียงขรึมกลบเกลื่อน เล่ามาเดี๋ยวนี้”

“ไม่ต้องมาถามเสียงแข็งแบบนี้นะ ที่ฟ้าต้องมาเจอแบบนี้เพราะว่าใคร รู้แล้วก็ห้ามพูดห้ามทำอะไรทั้งนั้น ฟ้าตัดสินใจของฟ้าเองได้ฟ้าขอให้นายนั่นหุบปากแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วให้จบๆ กันไป”

“ฟ้า!” ดาวเรืองเรียกชื่อคนตรงหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “ถ้าเป็นดาวจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่เป็นฟ้า ฟ้าแน่ใจเหรอ ทำไมฟ้าทำแบบนั้น ฟ้าออกจะหัวโบราณ เสียไปแล้วไม่ได้คิดให้เขารับผิดชอบหรือไง”

“ฟ้าหัวโบราณแค่เรื่องรักนวลสงวนตัวเท่านั้น แต่เรื่องการครองคู่หรือว่าเรื่องอื่นฟ้าไม่สนใจหรอก ฟ้าไม่ได้เดือดร้อนเงินขนาดที่จะเรียกเงินจากเขา แล้วที่สำคัญให้ฟ้าเอาเป็นสามีเพราะว่าเกิดพลั้งพลาดคืนเดียว เพราะรู้ดีว่าเขากับฟ้าไปกันไม่รอดหรอก เจ้าชู้ก็ปานนั้น ร้ายกาจก็ปานนั้น เกิดแต่งไปคงเป็นทุกข์น่าดู ฟ้าไม่เอาความรับผิดชอบจากคนพรรค์นั้นหรอก”

“เขาก็เพอร์เฟคออก ถึงจะเจ้าชู้ก็เถอะนะ แต่ฟ้าอยากแต่งงานกับพ่อพระอย่างหมอพีทเรารู้อยู่ ฟ้าเลยไม่มองพี่อาชว์แม้ว่าจะได้เสียกันแล้ว ฟ้ายังคงรักษาความโสดเอาไว้เพื่อพี่หมอพีท” ดาวเรืองพูดแบบรู้ทัน เห็นอยู่หรอกว่าที่เฟื่องฟ้าครองความโสดและไม่เคยมองใครมาก่อนเพราะว่าได้ตกหลุมรักคุณหมอสุดหล่อเพื่อนร่วมงานที่ดูเหมือนทั้งคู่สนิทกันเกินเพื่อนแต่ว่าสถานะไม่คืบหน้าไปมากขึ้นหรือน้อยลงกว่านี้สักที

“ยอมรับว่าเมื่อก่อนก็คิดอย่างนั้น แต่ฟ้าคิดว่าฟ้าคงไม่หวังเรื่องเขาหรอก ก่อนหน้านี้เคยคิดว่าเขาไม่เหมาะสมกับฟ้าแต่ตอนนี้ คิดว่าฟ้ากับเขายิ่งดูเหมือนยิ่งห่างไกลกันออกไปทุกทีเพราะฟ้าไม่ดีพอสำหรับเขา”

“เฮ้อ พอเกิดเรื่องขึ้นพี่อาชว์ฟ้าก็ไม่เลือก พี่หมอพีทฟ้าก็ไม่รุก เป็นดาวหน่อยไม่ได้ จะคั่วให้พร้อมกันทั้งสองทางเลย” ดาวเรืองบ่นเปรยๆ เสียดายแทนพี่สาว

“จ้ะ แม่คาสโนวี่บ้านทุ่ง หลายใจเกินไปแล้ว เห็นไหมเกิดเรื่องอยู่นี่ คืนดีกับพี่ภาวันรอบนี้แล้วอย่าเลิกกัน อย่ามีปัญหาอย่างนี้อีกล่ะ”

“อืม ถ้าเขาไม่ขี้หึงให้ดาวเบื่ออีกรอบนะ”

“ก็ควรให้เขาหึงไหมล่ะ เมื่อไหร่จะเลิกเจ้าชู้สักที คู่หมั้นก็มีเป็นตัวเป็นตน พี่เขาอยากแต่งงานกับดาวจะแย่แล้วมั้ง ดาวยังไม่ยอมหยุดที่พี่เขาเลย”

“ฮื้อ พอๆ เรื่องของดาวเอาไว้ก่อน มาเรื่องฟ้าดีกว่า ดาวขอโทษนะที่แรดจนฟ้าได้เรื่องแทน”

เสียงบอกของน้องสาวทำเอาคนเป็นพี่ดุไม่ลง จะร่ำไห้โทษฟ้าโทษดินก็เรียกร้องอะไรกลับคืนมาไม่ได้ สู้หาทางแก้ไขปัญหาเอาข้างหน้าเสียจะดีกว่า

“ว่าแต่เมื่อคืนเป็นไง เขาว่ากันว่าทุกคนได้ลองเรื่องนี้แล้วติดใจกันจนย้อนกลับมาไร้เดียงสาเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้วแม้แต่ดาวเองก็เป็นแบบนั้น แล้วฟ้าล่ะเป็นไง แน่ใจเหรอว่าจะไม่สานต่อเรื่องแบบนี้กับใครสักคน มันสนุกดีออก”

แก้มของคนเป็นพี่แดงแปร๊ดเมื่อน้องสาวผู้มากประสบการณ์หลอกถามเรื่องที่เธอเองก็จำอะไรไม่ได้มากมาย สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ต่างกับเป็นความฝันอันเรือนรางในความทรงจำ เป็นฝันที่อยากลืมด้วยซ้ำ

“อย่ามาถามเรื่องลามกกับฟ้านะ ฟ้าจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ เมื่อคืนยังบอกแล้วไงว่ากินยาแล้วมันง่วงก็หลับไปเลย ตื่นมาก็รู้ตัวว่าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นไม่ได้จำอะไรทั้งนั้นแหละแค่รับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็แย่แล้ว ไม่อยากให้ใครมาพูดถึงย้ำๆ ซ้ำๆ เพราะฟ้าอยากจะลืม ดาวเองก็เหมือนกันอะไรที่ไม่สำคัญก็ลืมไปเถอะ ถือเสียว่าเมื่อคืนเป็นคืนหนึ่งที่ผ่านไปเหมือนกับทุกๆ วัน”

“จ้ะ แม่หญิงฟ้าผู้เด็ดเดี่ยว” รับปากไปทั้งที่ขัดใจไม่เห็นด้วยแม้แต่น้อยนิด ที่ผ่านมาเฟื่องฟ้าอาจจะตัดสินใจในหลายเรื่องได้ดี แต่เรื่องนี้ดาวเรืองพูดได้เลยว่า คนเป็นพี่สาวอาจจะตัดสินใจผิดพลาดก็ได้

“อืม ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม เดี๋ยวฟ้าจะเก็บของแล้วก็ทำความสะอาดห้อง ดาวไปง้อพี่ภาวันเถอะ อย่าทะเลาะกันอีกจนทำให้เขาเอาปืนเข้าบ้านเดี๋ยวจะแย่ถ้าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ขึ้นมาสักวันหนึ่ง”

“พอๆ อย่าบ่นๆ ดาวรู้แล้วว่าเรื่องวันนี้ดาวผิดแต่ดาวโตแล้ว ดาวจะแก้เอง แล้วนี่ฟ้ามีอะไรให้ช่วยไหม” ดาวเรืองถามเฟื่องฟ้าเพื่อชวนคุยเรื่องใหม่

เฟื่องฟ้ามีสีหน้าลังเล “มี ดาวช่วยเก็บเศษรกหูรกตาที่ผู้ชายคนนั้นทิ้งไว้ข้างเตียงเข้าถังขยะให้หน่อย รังเกียจ ไม่อยากจับ”

“ฮื่อ เดี๋ยวจัดการให้ แล้วนี่ฟ้าจะทานยาป้องกันอะไรไหม ระวังท้องนะ”

“ฟ้าคิดว่าช่วงนี้อยู่ในระยะปลอดภัย ค่อนข้างหมิ่นเหม่นิดหน่อยแต่ว่าเขาใช้ถุงยางคงไม่น่าท้อง ส่วนยาป้องการติดเอดส์ฟ้าคิดอยู่ว่าจะกินดีไหม ตอนเรียนโดนเพื่อนทำเข็มคนไข้ติดเชื้อตำต้องกินยาทรมานไปตั้งนานกว่าจะปลอดภัย คิดแล้วยังกลัวไม่หายเลย”

“เขารู้จักป้องกันขนาดนี้ทั้งที่เมาๆ อยู่ ดาวว่าเขาก็คงปลอดภัยล่ะ” ดาวเรืองบอกพี่สาวก่อนทำกิจกรรมที่เฟื่องฟ้าขอร้องให้ทำเพราะภาวันโทรตามตนกลับหลายสายแล้วจึงจำใจต้องลาพี่สาวไปทั้งที่ไม่อยากให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียวนัก เจ้าตัวคิดว่าเฟื่องฟ้าแก้ปัญหาไม่ถูกต้องเลย แต่ก็พูดไม่ได้เพราะเฟื่องฟ้าคงไม่ฟังตน