สะใภ้นอกทำเนียบ

ตอนที่ 10

ตอนอยู่บนเตียงด้วยอารมณ์แบบนั้น หน้าเธอจะยังเชิดอยู่แบบนี้ไหมนะ

“นี่คุณ ฉันบอกว่าหยุดมองฉัน แล้วก็ห้ามยิ้มแบบนั้น บอกแล้วไงว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน” เฟื่องฟ้าบอกอย่างเหลืออด ดูเหมือนเขาไม่สนใจจะคุยกับเธอแล้วก็เอาแต่มองหน้าเธอแล้วก็ยิ้มมุมปากเหมือนคิดอะไรในแง่ไม่ดีอยู่

“ขอโทษๆ ” อาชว์ถอนหายใจพยายามคุยอย่างมีสมาธิ “มาเข้าเรื่องที่ต้องคุยกันดีกว่า เมื่อคืนกลายเป็นคุณได้ไง ความทรงจำสุดท้ายผมจำได้ว่าผมกับดาวเรืองนัดกัน ตื่นเช้ามาก็เป็นคุณ”

คำพูดตรงๆ ของเขาทำให้เฟื่องฟ้าย่นจมูก ทำท่าเหมือนรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นซึ่งเกี่ยวพันกับตนเอง

“มันเกิดขึ้นเพราะคุณเมาจนขาดสติจนอุตริเข้าห้องผิดไง เรื่องบ้าๆ มันถึงได้เกิดกับฉันอย่างนี้”

“ห้องนั้นไม่ใช่ห้องของดาวเรืองเหรอ ผมเห็นดาวเรืองเดินเข้าไปห้องนั้น ไม่คิดว่าเป็นคุณ ผมกับเขาเอ่อ คือ เราสองคนคิดว่าน่าจะมาเจอกันที่ห้องตอนกลางคืนเลยนัดกัน ผมก็เข้าไปหาที่ห้อง ห้องไม่ได้ล็อก ผมก็เลยเข้าใจว่านั่นคือการต้อนรับของเธอ แล้วก็เอ่อ ผมพูดดีไหมนะ” อาวช์ทำท่าหนักใจ แต่เห็นเธอตั้งใจฟัง และไม่มีอะไรจะให้เสีย เขาก็คงต้องพูดตรงๆ กับเธอ

“คือที่ผมไม่ได้หยุดเพราะนอกจากที่ห้องเปิดรอไว้แล้วคุณก็ยังไม่ได้ขัดขืนแล้วก็เอิ่ม ให้ความร่วมมือดีมากๆ ค่อนข้างจะเรียกร้องนิดหน่อยด้วยซ้ำเลยทำให้ผมคิดว่าเป็นดาวเรือง ก็เลยไม่ค่อยได้ยั้งมือเท่าไหร่เพราะคิดว่าเต็มใจ”

“คุณบ้าไปแล้ว ฉันไม่มีทางทำอย่างที่คุณพูดแน่ๆ เมื่อวานฉันไม่สบาย ก่อนดาวเรืองออกไปจากห้องฉันทานยาที่ทำให้ง่วงนอนมากๆ เข้าไป แล้วฉันก็รู้สึกตัวเหมือนมีคนเข้ามาแล้วก็เห็นหน้าคุณแต่ฉันคิดว่าฉันฝันเลยไม่สนใจ พอตื่นเช้ามาปิดเสียงนาฬิกาปลุกนอนต่อตามปรกติ จนได้ยินเสียงคนเถียงกันเลยตื่นเพื่อแต่งตัวออกมาดู สุดท้ายเลยได้รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง นี่มันพอบอกได้ว่าฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณบอกแน่นอน คุณเป็นคนผิดที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาห้องฉันแล้วข่มขืนฉันก็ควรจะยอมรับผิด ไม่ใช่ว่ามาโทษฉันว่าฉันสมยอมจนทำให้คุณไม่รู้ว่าเข้าห้องผิด คุณกำลังใส่ร้ายฉัน ฉันรู้ตัวดีว่าฉันไม่ได้ทำแบบนั้นแน่ๆ เพราะฉันกินยาแล้วก็นอนหลับสนิท ถ้าเป็นยามที่มีสติปรกติฉันไม่เอาแต่นอนปล่อยให้คุณปู้ยี้ปู้ยำหรอกนะ”

หญิงสาวด่าระรัวจนเขากลัวว่าเธอจะลืมหายใจ แถมเขาก็ยังสำนึกผิดไม่ค่อยจะทันกับสิ่งที่เธอด่า เขายกมือปรามคนที่เถียงว่าไม่ได้ให้ความร่วมมือเรื่องเมื่อคืนคอเป็นเอ็น

“คือส่วนที่ผมผิดผมยอมรับ และก็ต้องการรับผิดชอบทุกอย่างเท่าที่คุณจะต้องการบนพื้นฐานที่ผมยอมรับร่วมด้วย ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้เสียหายจากการสื่อสารที่ผิดพลาด ผมไม่ได้โทษคุณ เพียงแต่ผมแค่บอกว่าเมื่อคืนนี้ผมไม่ได้ขาดสติมากมาย ที่ผมทำอะไรลงไปนั่นเป็นเพราะตอนที่เรามีอะไรกันคุณค่อนข้างที่จะให้ความร่วมมือผมเลย เอ่อ... แบบนั้นเกือบทั้งคืนเพราะดูท่าว่าคุณก็ชอบ ผมไม่ได้มีความจงใจทำร้ายคุณโดยตรง มันเกิดจากความเข้าใจผิดและเป็นความผิดของผม”

“รู้แล้วก็ดีว่าเป็นความผิดของใคร เพราะความไร้สติและมักมากในกามของคุณทำให้เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นมาตั้งมากมายและคนเสียหายที่สุดคือฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะขอเรียกร้อง”

อาชว์จ้องหน้าเธอนิ่งกำลังประเมินคร่าวๆ ว่าหากเธอร้องขอมากมาย อย่างเงินก้อนโต งานแต่งงานแบบงานยักษ์ หรือความรับผิดชอบชั่วชีวิตอะไรเทือกนั้น เธอจะมีคุณค่าพอที่เขาจะต้องเอาตัวไปรับผิดชอบหรือเปล่า

เห็นดวงหน้าสวยหวานเชิดหยิ่งถือดีแล้ว.. เขาก็คิดว่า มันอาจไม่ได้เสียหายอะไรนักเพราะว่าเป็นเธอ และเขาอาจจะไม่ขาดทุนก็ได้ หากต้องทุ่มสุดตัวรับผิดชอบในครั้งนี้ อาชว์คิดว่าอย่างนั้นนะ

“คุณอยากเรียกร้องอะไร” เพราะเธอเอาแต่ทำหน้าเรียบไม่ยอมพูดต่อ เขาจึงเอ่ยปากถาม ว่าเธอจะเรียกร้องเอาอะไรกันแน่ ทำไมคิดนานเหลือเกิน

“ให้คุณทำตามที่ฉันต้องการในฐานะที่คุณเป็นคนผิด”

“ก็ลองว่ามา ว่าคุณต้องการอะไร”

“ฉันอยากให้คุณปิดปากเงียบ แล้วก็ไม่พูดเรื่องที่เกิดเมื่อคืน ฉันจะบอกคนอื่นเองว่าเป็นการเข้าใจผิด และไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน แล้วคุณก็ลืมเรื่องเมื่อคืนไปให้หมด มันจะจบสิ้นตรงนี้ไม่มีการรื้อฟื้นขึ้นมาอีกด้วยกรณีใดๆ ก็ตาม เราสองคนต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”

คำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินทำให้อาชว์อึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวันนี้ แล้วความรู้สึกผิดที่เขามีแต่แรกนี่ เขาจะต้องลืมๆ ไปหรือไงกัน!