จนกว่าจะได้รักกัน...

ผู้หญิงบนเตียงของผม

หลังจากผมได้จัดหนักกับเธอมาทั้งคืน ผมรู้สึกได้ทันทีเลยว่า "ผมอาจจะขาดเธอไม่ได้"

เจต:

ตื่นเช้ามา ผมก้าวขาลงจากเตียง เข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัว 30 นาทีต่อมา ผมออกมาจสกห้องน้ำ มองดูคนที่หลับปุ๋ยอยู่บนที่นอน ผมเลยเดินออกมาเครียงานอยู่ที่ห้องทำงาน

วิว:

หลังจากตื่นนอน ฉันคิดทบทวนว่ามีนเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจำได้ทุกอย่าง ทั้งรสจูบ รสเซ็กส์ เมื่อคืน แจ่มันควบคุมตัวไม่ได้ ฉันยอมรับว่ารู้สึกดีไม่น้อยกับเรื่องเมื่อคืน แต่เมื่อถึงเวลาฉันก็ต้องจากไป หลังจากงานของฉันเสร็จ เขาก็คงไม่ต้องการฉันอีกต่อไป...

เจต: นี้ยาคุมฉุกเฉิน กับยาแก้ปวด กินซ่ะ

วิว: คะ ฉันรับยามาและกินทันที

เจต: อืม.. ที่หน้าที่หลังอย่าไปกินเครื่องดื่มที่คนแปลกหน้าเอามาให้อีกนะ

วิว: คะ ฉันขอโทษนะคะ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้วคะ

เจต: อืม.. แต่ผมชักจะชอบเวลาคุณเป็นแบบเมื่อคืนนะ เอางี้ดีใหม ผมมีข้อเสนอให้คุณ ผมให้คุณอีก เดือนละ 500,000 มาเป็นผู้หญิงบนเตียงของผม ผมจะดูแลคุณอย่างดี รวมถึงค่ารักษา พยาบาลของพ่อคุณ จนกว่าพ่อของคุณจะออกจากโรงพยาบาล

วิว:

ในเมื่อฉัน เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว และเขาก็เป็นคนแรก และเป็นคนเดียวที่ฉันจะยอมมีอะไรด้วย ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งค่ารักษาค่าพยาบาลพ่อ และได้ อยู่ใกล้คนที่ฉันรักอีกด้วย... ฉันจึงยอมทำตามกับข้อเสนอนี้

(ได้ ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ )

โอเค งั้นฉันจะพาเธอไปฉีดยาคุม ผมบอกกับเด็กดื้อของผม

(คะ ฉันรับคำแม้ในใจ จะรู้สึกหน่วงๆกับคำพูดของเขา ที่เริ่มจะมีผลต่อใจของฉันแล้ว)

วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเข้ามาทำงานพร้อมกับคุณเจตที่บริษัท ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน เสียงซุบซิบ "นี้ใครอะแก ดูบ้านๆ ไม่น่าใช่แฟนของคุณเจตนะ หรือจะเปนเด็กนับใช้ว่ะแก" ฉันก้มต่ำไม่กล้าเดินพร้อมกับคุณเจต ได้แต่แอบเดินตามหลัง และก้าวช้าๆเพื่อเว้นระยะห่าง แต่ทันใด๋นั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา

"เดินเร็วๆดิ ชักช้า เดี๋ยวสาย เข้าประชุมไม่ทันพอดี" คุณเจตพูดขึ้นพร้อมทำท่าหงึดหงิด

ค่าาา... ไปเดี๋ยวนี้คะ คุณเจ้านาย ฉันเบาะปากมองบนด้วยความเบื่อหน่าย แล้วฉันกับเขาก็เดินขึ้นลิฟท์ ไปพร้อมกัน

ติ๊ง..

วิว:

พอลิฟท์เปิดที่ชั้นบริหาร เห็น เลขาของคุณเจต หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จ คุณเจตก็เดินนำพาฉันไปในห้องและให้ฉันนั่งรอที่ โซฟา แล้วสั่ง กำชับลุงพนาว่า ให้คนมาคุ่มกันที่หน้าห้องเขา เนื่องจาก ฉันจะอยู่ในห้องนี้ และจะไม่เข้าประชึมพร้อมคุณเจต ส่วนลุงพนา จะเข้าประชุมพร้อมคุณเจต หลังจากคุณเจตและลุงพนาเดินออกไปแล้ว

พลัก..

เสียงพลักประตูเข้ามา ฉันหันหน้าไปมองทันที

ควับ..

"สสสวัวดีคะ ฉันพูดพร้อมตะกุกตะกัก"

"อืม สวัสดี ฉันชื่อทิพอาภา เป็นคู่หมั่นของเจต ว่าแต่คุณเป็นใคร" เธอทำหน้าเบือนหนี พร้อมเดินไปนั่งเก้าอี้ของคุณเจต

"........" ฉันอึ้งพร้อมนั่งนิ่ง สตั้นไป 5 วิ

"หูหนวกหรือไง ฉันถามว่าเธอเป็นใคร"เธอตวาดพร้อมขึ้นเสียงใส่ฉัน

"ขอ ขอโทษคะ ฉันเป็นเลขา ของคุณเจตคะ " ฉันตอบออกไปพร้อมกับเก็บอาการตกใจแล้วพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ มันหน่วงๆที่อกและน้ำตาก็แทบจะไหลออกมานะตอนนี้เลย

"ไปเอาน้ำเปล่ากับ กาแฟมาให้ฉัน ฉันจะนั่งรอเจต อยู่ที่นี้" เธอสั่งพร้อมเดินมานั่งที่โซฟา

วิว:

ฉันเดินออกไปทันที การ์ดหน้าห้องมองหน้าแล้วบอกฉันว่า "เข้าไปข้างในเถอะครับ นายสั่งไว้ให้คุณอยู่แต่ข้างใน"

"ฉันอยากได้กาแฟ กับน้ำเปล่า พอรู้ใหม จะไปหาได้ที่ใหนคะ" การ์ด 1 คนเดินนำหน้าฉันออกมาและพบห้องขนาดเล็ก ซึ่งเป็นเหมือนห้องครัวเคลือนที่ ขอบคุณคะ " ชงกาแฟเสร็จรีบกลับนะคับคุณวิว เดี๋ยวนายออกมาไม่เจอ จะเป็นเรื่องคับ" ฉันพยักหน้ารับคำ และจัดการชงกาแฟ และถือเข้ามาเสริฟให้คุณทิพวรรณในห้องของคุณเจต และเดินออกมานั่งรอที่โต๊ะของลุงพนา โดยให้เหตุผลกับการ์ดว่า คุณเจตมีแขกขอนั่งรอตรงนี้

เจต:

พอประชุมเสร็จ ผมก็เดินออมาตากห้องประชุม มาเดินมา ก็เจอเธอนั่งอยู่โต๊ะของลุงพนา ผมสั่งให้เธอนั่งในห้อง ทำไมถึงมานั่ง ตรงนี้ว่ะ!!!! ผมพูดออกมาเบาๆ ลุงพนามองหน้าผม

"ทำไมมานั่งตรงนี้!!!!."ผมตวาดเสียงดัง

"เอ่อออ คือว่า มีแขกมาขอพบคุณเจตนะคะ เธอรออยู่ในห้องคะ"ฉันตอบกลับไปพร้อมก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเขา

"เธอหรอ?" ผมแลกใจกับคำว่าเธอ แขกของผมเป็นผู้หญิงหรอ

"เจตคะ ทิพว่าแล้วต้องเป็นคุณ "เธอเดิยออกมากอดเเขนผม และหอมแก้มผมนึ่งที

"ทิพ คุณมาได้ยังไง " ผมตกใจกับการกระทำของทิพ พรางมองหน้าวิวสลับกับทิพ เด็กดื้อของผมก้มหน้าลงต่ำไม่กล้าสบสายตาใครทั้งนั่น

"คุณแม่บอกว่าคุณมาทำงานที่นี้แล้วคะ ทิพแวะมาทำธุระแถวนี้ เลยเขามาหาเจต กะว่าจะชวนเจตไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะคะ" เธอพูดและยังกอดแขนผมไม่ปลอย

"ผมมีงานต้องไปทำต่อ ขอตัวนะ ไปวิว ผมรีบ " ผมสบัดแขนออกจากแขนของทิพ แล้วเดินออกไป โดยมี วิว และพันเดินตามหลังมาติดๆ วิวนั่งห่สงผม และเงียบผิดปรกติ ปรกติเธอจะถามนั้นถามนี้ นี้ เด็กดื้อของผมเงียบหรอ!! อะไรที่ทำให้เธอเงียบ เธอเป็นอะไรกันนะ ผมว้าวุ่นกับการเงียบของเธอ ซึ่งผมก็ไม่รุ้ว่าผมทำอะไรผิด

"หิวหรือยัง" ผมถามขึ้น

"ยังคะ " ฉันตอบกลับไปพลางก้มหน้ามองมือที่ประสานกันอยู่บนตักฉัน

"อยากกินอะไร "ผมยังถามต่อ

"อะไรก็ได้คะ ฉันทานได้หมด"ฉันตอบออกไป

"เป็นอะไรว่ะ ถามคำตอบคำ แมร่งหงุดหงิดฉิบหาย" ผมตะโกนออกไป เธอสะดุ้งและมีหยดน้ำใสๆไหลออกมา มีเสียงสะอื้นเล็กน้อย "ฮึกๆ..ฮึกๆ "

ผมตกใจมากที่เห็นเธอร้องให้ แม้แต่พัน ยังสะดุ้งกับเสียง ตะหวาดของผม

"เลิกร้องสักทีได้ใหม ลำคาน "ผมไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นเธอร้องให้

"คะ" ฉันรับคำพร้อมนั่งตัวสั่นอยู่ เพราะไม่เคยเห็นคุณเจตเป็นแบบนี้เลย

ผมขยับเข้าไปหาเธอ อุ้มเธอมานั่งที่ตักผม และกดหัวเธอ ซบที่อกของผม จนคนที่อยู่ด้านบนหลับไป

เป็นอะไรของเขาว่ะ เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย..