ณ.โรงพยาบาลแห่งนึ่ง...
"อือ...เจ็วจัง.."
"ตื่นแล้วหรอวิวแกเป็นยังไงบ้าง"
"ลูก ลูกฉันละแก ฮึก ฮึก ฮึก"
"เขาไม่อยู่กับเราแล้วแก ฮึกๆ ฮึกๆ" วันพูดพร้อมกับร้องให้ออกมา
"หนูวิว/หนูวิว เป็นยังไงบ้างลูก" คุณเจนภพกับคุณจิตราภาพูดพร้อมกัน
"วิวขอโทษนะคะ จำได้ว่าก้อนจะเดินลงมา เวียนหัว ยืนไม่ไหวจริงๆคะ ขอโทดนะคะ ฮึก ฮึก ฮึก" ฉันพูดพร้อมร้องให้ออกมา ความเจ็บ ความเสียใจประดังถาโถมเข้ามา จนตอนนี้ไม่สามารถหาอะไรมาเปนียบเปรยความรู้สึกได้ ฉันทำได้แค่ร้องให้ เพื่อระบายความเจ็บปวด ทั้งกายและใจเท่านั้น
"ไม่เป็นไรนะลูก แม่กับพ่อจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้แล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง เขาคงทำบุญมาแค่นี้อย่าคิดมากนะลูก ใช่ว่าจะท้องไม่ได้อีก ต่อไปหนูยังสามารถท้องและมีลูกได้อีกนะ "
คุณจิตราภาพูดออกมาพรางลูบหัววิวไปด้วย
หลังจากที่คุณหมอเข้ามาตรวจและบอกอาการว่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก อยู่โรงพยสลอีก 2 วัน ถ้าไม่มีอาการ
