Chapter.13 อดีตที่ผิดพลาด
ร่างเปลือยนอนขดตัวในอ้อมกอดของเขา ลมหายใจอบอุ่นสม่ำเสมอเป่ารดเรือนผมยาวสยายเต็มท่อนแขนใหญ่แทนหมอน กลิ่นที่แสนคุ้นเคยบนผิวเนื้อสีแทนเต็มไปด้วยลวดลายอันเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของเขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยแม้ในขณะหลับและดำดิ่งลงลึกสู่ห้วงแห่งความทรงจำ
“อื้ม”
เสียงครางพึมพำในลำคอผ่านโสตประสาทสัมผัสก่อตัวเป็นเรื่องราวสอดคล้องกับอดีตเหมือนกับว่าเท้าเล็กสวมถุงเท้ายาวก้าวย่างผ่านประตูแมนชั่นใจกลางโตเกียวในเขตชินจูกุ ที่ซึ่งเคยอาศัยอยู่กับนาโอมิ เพื่อนที่สนิทที่สุดในตอนนั้น
เสียงครางต่ำจากชายที่คุ้นเคยดังระงมแข่งกับเสียงเล็กใสครางกระเส่าอยู่ในห้องนอน ร่างเล็กในชุดฟอร์มกระโปรงลายตารางทรงจีบความยาวเลยเข่าประมาณหนึ่งคืบเดินเยื้องย่างเข้าไปอย่างเชื่องช้า ฝ่ามือที่เย็นชืดถูไถกันไปมาชะงักค้างรีบยกขึ้นมาปิดปากตนเองไว้ ดวงตากลมใสเริ่มพร่ามัวเต็มไปด้วยน้ำตา นั่นมาร์ติน และเพื่อนรัก
