Chapter.10 ในรถ(Nc20)
1870 Words
Chapter.10 ในรถ(Nc20)
การตามรังควานของมาร์ตินทำให้ใบหน้าเรียวจิ้มลิ้มที่เคยเบิกบานกลายเป็นเจื่อนสนิท เธอเริ่มนั่งไม่ติดพยายามหันรีหันขวางเพราะอีกใจหนึ่งก็กลัวน้าดารินจะพบกับมาร์ตินเข้า และที่สำคัญคือเธอจะต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เขาได้มีโอกาสได้พูดคุยกับภุชงค์อย่างเด็ดขาด
“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูรนออกอย่างนั้นฮื้ม?”
“เอ่อ!”
ซวยแล้วสิเธอคงตกใจจนเก็บอาการไม่มิด
“ออ รดาแค่รู้สึกหน้ามืดเวียนหัวนิดหน่อยค่ะ”
“ลาพักสักวันได้ไหมคะ พี่เป็นห่วงเรามากนะ” มือของภุชงค์แตะหน้าผากเธอยิ่งทำให้อีกคนที่จ้องเขม็งอยู่ข้างหลังแยกเขี้ยวใส่เธอราวกับปิศาจ
“ออ ไม่เป็นไรค่ะรดายังไหว พี่กลับไปก่อนก็ได้นะคะ”
“พี่ลืมบอกไปว่านัดดื่มกับเพื่อนอีกสองคนที่นี่น่ะ อืม..” เขายกข้อมือขึ้นดูเวลา “ใกล้จะมาถึงแล้วล่ะ”
“งั้นรดารอเจอเพื่อนพี่ก่อนก็ได้ค่ะ”
“หืม วันนี้นึกครึ้มอะไรคะ ปกติเห็นพยายามหลบหน้าทุกครั้งเลย”
“ก็นี่เป็นร้านที่รดาทำงานจะให้หลบหน้าหลบตาก็ดูกระไรอยู่”
“หื้ม แฟนใครเนี่ยน่ารักจัง” ภุชงค์ใช้นิ้วชี้ปัดป่ายปลายจมูกคมรั้นเชิดน่ารักนั้นอย่างเอ็นดู “พี่ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ”
“ตามสบายเลยค่ะ” เธอฉีกยิ้มร่าเมื่อได้คราออกไปเคลียร์กับมาร์ตินแล้ว
อรุณรดากรอสายตาไปมาพร้อมชะเง้อคอมองทางไปห้องอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าภุชงค์จะไม่เดินกลับมา เมื่อทางสะดวกจึงรีบเดินเร็วไปนั่งเก้าอี้ข้างเขา
“กลัวมันรู้มากสิท่า”
มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มให้กับวอดก้าในมือก่อนยกขึ้นกระดกมันเข้าปาก
“ฉันขอร้องล่ะค่ะ”
มาร์ตินชะงักค้างมองดูมือของเธอที่เอื้อมมาแตะต้นขาเขาพลางเขย่าด้วยท่าทีลกลน
“ธุระอะไรที่คนอย่างกูต้องรับคำขอร้องใคร” เขาปัดมือเล็กออก พร้อมหันไปสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์เพิ่ม
“ได้โปรด ให้ทำอย่างไรก็ได้”
“ก็มีแค่ทางเดียว” เขายกมุมปากขึ้น
อรุณรดาอ้าปากหวอ เธอที่ซึ่งเคยได้คลุกคลีจนเห็นธาตุแท้เขามาอย่างแจ่มแจ้งพอรู้ว่ารอยยิ้มแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก เธอเริ่มประมวลข้อได้ข้อเสียในการตัดสินใจนี้มากกว่าจะมัวมาถามย้ำให้เสียเวลา
ดวงตาสีครามปรายมองหล่อนที่กำลังหยิบแก้ววอดก้าตรงหน้าเขาไปกระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้วด้วยสีหน้าเหยเก ซึ่งน่าจะบอกกรายๆว่า..
“ตกลง”
อาร์มาติโน่ เคอวิซ เอลวานอฟ นั่งมองดูหญิงสาวที่กำลังไหว้แนะนำตัวเองกับผองเพื่อนของแฟนหนุ่มบนโต๊ะตรงกลางร้านแล้วนึกถึงแสงรุ่งที่เคยเป็นของเขามาก่อน เธอก็ทำแบบนี้ หากแต่ทว่าระดับความเลวกลุ่มเพื่อนของเขานั้นล่วงล้ำไปกว่า ตรงที่ใช้สายตาโลมเลียแสงรุ่งอย่างเปิดเผยและไม่ให้เกียรติ อาจจะเพราะตัวเขาเองนั่นแหละที่ดูไม่สนใจเธอเท่าไหร่นักเพื่อนพวกนั้นจึงกล้าแทะโลมและชักชวนดื่มเหล้าจนเมามาย หรือแม้กระทั่งลากพาเธอไปลองยานรก ดีหน่อยที่เขาเข้าไปเจอเสียก่อนจึงระงับความอยากรู้อยากลองของสาวน้อยวัยสิบเจ็ดปีด้วยการใช้หลังมือฟาดไปที่กบาลเธอเต็มแรง
ตอนนี้เธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจนเขาแอบยิ้มดีใจขณะมองอยู่ห่างๆ แต่คนอย่างมาร์ตินนั้นไม่มีทางนั่งมองดูเฉยๆได้นานหรอก เขาหยิบมือถือขึ้นส่งข้อความไปหาเธอ
-เดินตามกูไปที่รถ เดี๋ยวนี้!-
หญิงสาวถือถาดเปล่าไว้แนบอกขณะล้วงเข้าไปหยิบมือถือในกระเป๋าเอี๊ยม เธออ่านข้อความก่อนปรายหางตาไปทางเขาที่กำลังลุกจากที่นั่ง
“บ้าจริง!”
อรุณรดาสบถออกมาได้พอดีกับที่เขารับสาย เธอแอบเข้าไปคุยโทรศัพท์ในห้องน้ำเพื่อไม่ให้ใครได้ยินได้เห็นสีหน้าและท่าทางที่ดูรนรานของเธอในค่ำคืนนี้
‘ทำไมไม่ตามกูมาอีก’
“มันเร็วไป ฉันนึกว่าจะหลังเลิกงานเสียอีก”
‘ตอนนี้ และเดี๋ยวนี้’
“คุณมันบ้าไปแล้วมาร์ติน”
‘กูบ้าได้กว่านี้อีก ลองดูไหมล่ะ?’
“เห้อ” เธอไร้คำทัดทาน “แล้วที่ไหน”
‘ในรถ’
“ไม่ ไม่มีทาง” เธอส่ายหน้าหวือ
‘ได้ เดี๋ยวกูไปหาในห้องน้ำเลยนะ’
“วิตถาร!”
‘เอากันในห้องน้ำตื่นเต้นดีออก หรือจะบอกว่าไม่เคย?’
“......”
‘เอาล่ะเดี๋ยวจะจัดแรงๆเอาให้ครางลั่นห้องน้ำเลยดูสิ’
“โอเค ไม่ต้องมาเดี๋ยวฉันไปเอง” เธอรีบตัดบทเขาก่อนที่จะถูกกระทำข้างในนี้จริงๆ
ร่างอรชรในชุดเสิร์ฟเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวทรงเข้ารูปกับกระโปรงนักศึกษาของเธอที่ใช้ประโยชน์ในงานพาร์ทไทม์นี้ด้วย สวมทับด้วยเอี๊ยมสีดำระบายขอบได้อย่างน่ารัก เธอสวมรองเท้าผ้าใบเพื่อความคล่องตัวในการเสิร์ฟ หรือแม้กระทั่งตอนนี้ เท้าเล็กวิ่งปรู๋ออกไปทางหลังร้านลัดเลาะตามทางผนังสวนแนวตั้งสีเขียวขจีมีแสงไฟสลัวจนกระทั่งถึงลานจอดรถที่แน่นขนัด เธอยกมือถือขึ้นแนบหูขณะกวาดสายตามองหารถของเขา เธอรีบจนลืมถามถึงรายละเอียดรถที่เขาขับมา
‘ซ้ายมือเธอ เดินตรงมาจนสุดทาง’ เขาตอบและวางสายไป
อรุณรดาหันมองทางซ้ายขวาที่ปลอดผู้คนจึงรีบวิ่งไปที่รถของเขา ร่างเล็กนั่งหอบกระเส่าบนเบาะด้านหน้าหลังจากที่ใจกล้านำพาตนเองมาถึงรถทั้งที่คนรักนั่งอยู่ในร้านทนโท่ ยอมรับอย่างไร้ข้อกังขาว่าเธอน่ะโง่และเลวสิ้นดีที่กล้าทำเรื่องบัดสีในรถขนาดนี้
“ซี้ดดด”
เสียงหวานสูดปากครางออกมาอย่างเกินกลั้นเมื่อเขาใช้นิ้วล้วงเข้ามากดเม็ดกระสันเธอ
“แฉะขนาดนี้แสดงว่าชอบมากสินะ”
“รีบทำให้เสร็จเถอะน่า”
เขาหัวเราะออกมาขณะรีบปลดตะขอกางเกงและดึงลงต่ำถึงข้อเท้า “มาดูดสิ”
ลำท่อนขนาดเขื่องกำลังแข็งได้ที่ เขากระทอกขึ้นลงเชื่องช้ามืออีกข้างคว้าแขนเธอกระชากเข้ามาใกล้ก่อนกดศีรษะเล็กลงกลางหว่างขาของตน
“เร็วๆซี่ ...อ่าส์”
ใบหน้าหล่อเข้มเหยเกหนักเมื่อริมฝีปากบางของหญิงสาวผู้เคยสัมผัสส่วนนี้เมื่อห้าปีก่อนได้กลับมาครอบครองตัวตนเขาอีกครั้ง ฝ่ามือทั้งสองลูบไล้ผมยาวสยายที่ตนเองจัดการดึงยางรัดผมออกให้เธอ
“ซี้ดดดด” เขาสูดปากครางยาวเหยียดเมื่อเธอเร่งจังหวะที่รีบร้อนแต่เร้าใจสำหรับเขาที่สุด
“ซี้ดส์..เยี่ยมมากอรุณรดา”
เธอพยศเขาทางอ้อมด้วยการรีบคายความเป็นชายออก เปลี่ยนมาใช้มือแทน
“เอาท่าไหนคะ?”
“ขึ้นมานั่งตักสิ เร็ว! อย่าเงอะงะ” เขาเร่งเธอให้รีบขึ้นคร่อมเขาบนเบาะฝั่งคนขับ
อรุณรดาถลกกระโปรงขึ้นถึงขอบเอว มืออีกข้างคว้าไหล่กว้างเป็นที่ยึด เธอมองนอกกระจกติดฟิล์มดำทึบอย่างหวั่นกลัวก่อนจ้องมองเขาเพื่อเจรจาต่อรองกันก่อน
“บอกไว้ก่อนว่าไม่แตกใน”
“อืม” เขาหยักหน้าพร้อมกับการแกะกระดุมส่วนหน้าอกเธอออก
“และรอบเดียวเท่านั้น”
“ก็ได้” ตอบเสียงแหบพร่าขณะล้วงเข้าไปในบราเซียร์สัมผัสกับยอดถันที่กำลังแข็งเป็นไตสู้นิ้ว “อืม หัวนมตั้งโด่เชียว” หมั่นเขี้ยวอยากจะฉีกดึงเสื้อให้ขาดกระจุยคามือแล้วซุกใบหน้าฟอนเฟ้นอกอวบบีบขยำและรัวกระหน่ำจังหวะรักถึงเช้า เอาให้หนำใจ แต่รอบนี้ก็ต้องอดทนไว้ก่อน รอโอกาสเหมาะที่เธอพลาดท่านอนค้างคืนกับเขาจะทำแบบนั้นให้ได้
นิ้วเรียวเกี่ยวขอบแพนตี้ออกด้านข้าง มือซุกซนของเขารีบตะปบเนินเนื้ออูมนุ่มนั้นพร้อมสะกิดกดบี้เม็ดกระสันสีแดงสด
“โอ๊ย อื้อ”
อรุณรดารีบปิดปากเมื่อเผลอครางออกมาขณะบั้นท้ายหย่อนลงครอบครองส่วนหัวไว้อย่างยากลำบาก
“อ๊าส์ อื้อ ไอ้บ้า” เธอก่นด่าเสียงหลงเมื่อถูกเขาจับบั้นท้ายกดยวบลงจนสุดโคน
“ซี้ดดด”
“เจ็บ เดี๋ยวก่อน” เธอร้องขอเวลาหยุดแช่ค้างไว้เพื่อรอให้ร่างกายเธอปรับสภาพได้
ไม่นานนักหญิงสาวเรียบร้อยแปลงกายเป็นจ๊อกกี้สาวบนรถหรู ยามที่ร่องแน่นกดลงครอบสุดหนอกช่างเสียวสะท้านจนขนลุกซู่บังเกิดเสียงครางกระเส่าเป็นจังหวะของหญิงสาวประสานเสียงครางต่ำของเขาได้อย่างดี
“กะ ใกล้เสร็จยังคะ”
เธอเอ่ยถามเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อเริ่มเมื่อยขาและกินเวลานานเกินไป
“ครางชื่อฉันสิ จะได้เสร็จไว”
เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ เร่งจังหวะส่งท้ายให้ตนเองถึงขอบสวรรค์ไปรอบที่สองก่อนทิ้งกายอ่อนยวบเอนแผ่นหลังพิงพวงมาลัยรถอย่างอ่อนแรง
“เรียกชื่อฉัน เร็ว รดา”
เขาโอบเธอเข้าหา ใช้ลิ้นสากลากไล้ตามใบหูก่อนสอดมันเข้าไปพร้อมกับสองมือที่กำลังครอบครองยอดถันและบดคลึงเนินอูมฉ่ำอย่างช่ำชองทำเอาเธอขนลุกซู่ผวากอดเขาแน่น
“อื้อ มาร์ติน”
“เยี่ยมเลย”
สองมือเคลื่อนลงมาประคองสะโพกกลมกลึงไว้มั่นก่อนกระเด้าขึ้นใส่ร่องเสียวสะท้าน เธอเผลอครางระงมออกมาจนเขารีบปิดปากเร่งบั้นเด้ากระแทกใส่รุนแรง
“อ่าห์”
อรุณรดารีบยกสะโพกออกพร้อมก้มลงดูดแท่งใหญ่อย่างรู้งาน เขากระทอกสองสามสีก่อนหลั่งน้ำกามฉีดพุ่งเข้าไปในโพรงปากเธอที่รีบกลืนจนแทบจะสำรอกออกมา
“แค่กๆ”
ริมฝีปากหยักลอบยิ้มให้หญิงสาวก่อนดึงเธอเข้าหามอบจุมพิตดูดดื่ม กลิ่นน้ำรักของเธอและเขาคาวคลุ้งปากกันและกันก่อนยอมถอนออกอย่างเสียดาย และเพื่อไม่ให้เสียฟอร์มจึงผลักอกเธอออกราวกับเธอเป็นตัวน่ารังเกียจ
“บอกกันดีๆก็ได้ค่ะ ไม่เห็นต้องผลักเลย” เธอช้อนดวงตาขึ้นมองเขาอย่างขุ่นเคือง
“ก็นึกว่าติดใจจะเอาอีกรอบเลยต้องรีบเบรกไง”
เมื่อไร้ประโยชน์ที่จะเสวนากับคนพรรค์นี้ อรุณรดารีบควักกระดาษทิชชู่ในกระเป๋าเอี๊ยมขึ้นมาเช็ดปากและตรงกลางหว่างขา เธอจัดแจงผมเผ้าและเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
.......................
อิมาร์ตินนี่หื่นและเลวไม่แผ่วเลยนะ
คอมเมนท์ให้กำลังใจหรือแสดงความคิดเห็น ติ ชม ได้เลยนะคะ จะได้มีแรงปั่นรัวๆค่ะ
รักๆ
ท้องฟ้าและทุ่งหญ้า
- Writer
