หลายวันต่อมา...
กานต์พิชชาย้ายออกจากบ้านของเจตนัยเป็นที่เรียบร้อย หญิงสาวกลับมาอยู่บ้านของตัวเองด้วยอาการซึมเศร้าอย่างหนัก แม้แต่พี่สาวเองก็ไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าน้องสาวนั้นแอบรักคนเป็นเพื่อน
“กินข้าวหน่อยไหม ไม่กินอะไรเลยแล้วจะเอาแรงที่ไหนไปสมัครงานล่ะ”
“ไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ”
“กานต์ พี่ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร แต่พี่ก็เสียใจไม่ต่างกันนะ พี่เสียเพื่อนที่ดีที่สุดไป เจตน์ไม่แม้แต่อ่านข้อความของพี่ พี่ก็เสียใจเหมือนกัน แต่ชีวิตก็ต้องเดินต่อนะ”
“ฮึก ฉันแค่รู้สึกไม่ดี ไม่รู้สิ” กานต์พิชชาส่ายหน้าเบา ๆ เธอนั่งกอดเข่าอยู่บนที่นอน
“พี่เข้าใจเธอ เธอเป็นคนดีพอทำอะไรผิดมาก็เลยรู้สึกผิด แต่คนเราต้องรู้จักให้อภัยตัวเองรู้ไหม” พี่สาวพูดคนละเรื่อง กานต์พิชชาเสียใจเรื่องที่เขาคนนั้นไม่รักต่างหาก ยอมเสียทั้งตัว เสียทั้งใจ เสียทั้งศักดิ์ศรีแต่เขาก็เมินเฉย
“แต่เธอต้องกินข้าวหน่อยนะ” พอเห็นแววต
