บทที่ 10

1493 Words

คุณลุงซุกใบหน้าลงที่ซอกคอ จุมพิตระเรื่อยไล่ไปทั่ว มอบความหวามไหวให้กับหญิงสาวอย่างเช่นเมื่อคืนไม่ผิดเพี้ยนไปเลยแม้แต่น้อย เจ้าขาชอบเหลือเกินกับความรู้สึกวาบหวามแบบนี้ เธอโอบกอดร่างใหญ่ ส่งเสียงกระเส่าในลำคอ ปล่อยให้เขาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกจากตัว เนินอกสล้างสัมผัสกับอากาศ เจ้าขาไม่รู้สึกหนาวเท่ากับการถูกดวงตาคมกริบของคุณลุงจับจ้อง ดูเขาจะชื่นชอบดอกบัวงามคู่นั้นเป็นพิเศษด้วยสายตาของเขานั้นเปี่ยมไปด้วยความหลงใหล ก็แน่ละ มันทั้งนุ่ม ทั้งหยุ่น และพอดีมือเสียเหลือเกินนี่นา ทำให้เขาต้องลูบลากฝ่ามือหยาบกร้านไปตามผิวเนื้อ คลึงเคล้นแผ่วเบา พลางสะกิดที่ปลายยอดถันด้วยปลายนิ้วจนมันชูชันแข็งขืนขึ้นมา ไม่เพียงแต่สะกิดหยอกเย้า ยังจะบีบเบาๆ บิดไปมาให้เจ้าขาต้องหน้าแดงก่ำ “ยะ...อย่าแกล้งสิคะ” คนขี้แกล้งไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มเท่านั้น ก่อนที่จะเคลื่อนริมฝีปากเข้าครอบครอง เจ้าขาแอ่นอกรับสัมผัสนั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD