บทที่ 4
776 Words
หากจะคิดได้ในตอนนี้ก็ไม่ทันการเสียแล้ว เพราะเมื่อลั่นวาจาไป นั่นหมายความว่าคุณลุงจะเอาจริง แต่ถึงจะคิดได้ เจ้าขาเองก็ไม่ยอมถอยเหมือนกันเมื่อความปรารถนาภายในลุกโชติชัชวาลดั่งเปลวเพลิงที่หมายจะผลาญทุกสิ่งให้ราพณาสูร ทว่าเพราะความไม่เคยมาก่อน จึงทำให้เจ้าขานอนนิ่งๆ โดยสัญชาตญาณ ปล่อยให้คนตรงหน้าได้เริ่มเชยชมเรือนกายของเธอเท่านั้น
คุณลุงค่อยๆ ดอมดมกลิ่นหอมที่ส่งกลิ่นบริเวณซอกคอทีละน้อย กลิ่นสบู่เด็กจางๆ นั้นเป็นกลิ่นประจำตัวของหญิงสาวซึ่งเป็นกลิ่นที่เขาสัมผัสได้บ่อยครั้งที่สุด แต่ไม่ยักจะรู้ว่าเมื่อได้มาสูดดมใกล้กับผิวเนื้อนวลแล้ว กลิ่นที่หอมกว่ากลิ่นสบู่เด็กนั้นก็คือกลิ่นกายสาวของเจ้าขาต่างหาก
มันหอมหวน ชวนให้รัญจวนจนยากจะถอนใจ ทำให้เขาวนเวียนใช้จมูกซุกไซ้จูบประทับไม่เลิกรา สัมผัสที่เพิ่งเคยได้รู้สึกเป็นครั้งแรกทำให้เจ้าขาสั่นสะท้านไปทั่วทั้งกาย เธอผินหน้าหนี ทำให้คนบนร่างชะงักไปเล็กน้อย หากแต่เมื่อมีเสียงกระซิบถาม
“ไม่อยากให้ทำเหรอ”
หญิงสาวก็กลับส่ายหน้ารัว มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ
อันที่จริงจะปฏิเสธก็ทำได้นั่นแหละ ทว่าความรู้สึกที่มีต่อคนตรงหน้านั้นไหลท่วมอาบเอิบไปทั่วหน้าอก ทำให้หญิงสาวรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าตลอดเวลาที่เธอจดจำเขาได้ ภายในลึกๆ นั้น เธอปรารถนาสัมผัสจากเขามากแค่ไหน
จากความอยากขอบคุณกลายเป็นความหลงใหลในเชิงชู้สาว แรกๆ เจ้าขาก็ไม่รู้ตัวหรอก รู้เพียงแต่ว่าเธออยากจะเจอเขาอีกครั้งเพื่อขอบคุณในสิ่งที่เขาได้ช่วยเหลือเธอเท่านั้น แต่เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง
มันกลับกลายเป็นความเสน่หาโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร
ถึงอย่างไรมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว เจ้าขาไม่คิดที่จะเค้นเอาคำตอบจากตัวเองในตอนนี้ว่าทำไมถึงได้ยอมคนตรงหน้าอย่างง่ายดาย เมื่อเขาเอ่ยถาม และเธอก็ปฏิเสธ จากนั้นเธอก็ได้แต่นอนนิ่งๆ เพื่อรอให้เขาดำเนินการต่อไป
คุณลุงหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อพินิจดูท่าทางของคนตัวหอม เมื่อเห็นว่าเธอไม่มีท่าทีอะไรแล้วนอกจากนอนตัวเกร็ง เขาก็ส่งเสียงหัวเราะในลำคอ
“ไม่ต้องเกร็งขนาดนี้ก็ได้ ฉันไม่ทำเธอเจ็บหรอก” จากนั้นก็
ยกยิ้มมุมปาก “แต่ก็อาจจะเจ็บนิดหน่อยเพราะเป็นครั้งแรก”
เจ้าขาจินตนาการไม่ออกหรอกว่าความเจ็บที่คุณลุงหมายถึงมันเจ็บในรูปแบบไหน รู้แต่ว่าหลังจากสิ้นเสียงแหบห้าว ความหวามไหวก็เข้ามาแทนที่ เพราะคุณลุงไม่ปล่อยให้เธอรอดเงื้อมมือนานเกินไป ประทับจูบลงมาบนซอกคออีกครั้ง ก่อนจะไล่ระเรื่อยไปยังใบหู แลบลิ้นเลียไปตามอณูผิวอุ่นๆ ให้หญิงสาวได้สะท้าน
“อื้อ...”
เสียงครางแผ่วที่ดังเล็ดลอดริมฝีปากสีหวานออกมาทำให้คุณลุงไม่อาจจะหักห้ามความต้องการของตัวเองเอาไว้ได้ เขาผละจากซอกคอมาประกบปากจุมพิตแนบแน่น ดูดดื่มเอาความหวานจากโพรงปากนั้นไปดุจผึ้งภมรกลืนกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ ครั้นเจ้าขาเผยอริมฝีปากเพราะหายใจไม่ทัน ลิ้นร้อนก็แทรกซึมเข้าไปภายใน ตวัดรัดรึงเสียจนเจ้าขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ
เจ้าขาช่างไม่ประสา...เมื่อถูกรุกรานมากเข้าก็ใช้กำปั้นเล็กๆ ทุบหัวไหล่แกร่งของคนบนตัว คุณลุงผ่อนความดุดันลงเล็กน้อย ก่อนจะผละริมฝีปากออกจากเธอ
“หายใจไม่ทันเหรอ”
ใบหน้าของเจ้าขาเห่อร้อนไปหมด ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่ผุดพรายบนใบหน้ากร้านโลกแล้ว เธอก็เม้มริมฝีปาก หลบสายตาแล้วพยักหน้าอย่างไม่มีทางเลือก โดยไม่รู้เลยว่าท่าทางนั้นช่างน่ารักน่าเอ็นดูสำหรับคุณลุงเป็นอย่างมาก
“ไม่ต้องกลัวที่รัก ฉันไม่กดดันเธอหรอก แค่นอนเฉยๆ แล้วปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามการนำของฉันก็พอ”
ทั้งๆ ที่ควรหยุด แต่คุณลุงกลับเลือกที่จะปลอบโยน
อย่างที่บอกว่าเขาเองก็หยุดความปรารถนาของตนเองที่พวยพุ่งมาถึงจุดสิ้นสุดไม่ได้เหมือนกัน ในเมื่อเจ้าขายินยอมพร้อมใจที่จะมอบความบริสุทธิ์ของลูกผู้หญิงให้เขา เขาก็จะยินดีรับเอาไว้ด้วยความเต็มใจ
- Writer
