When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Yanlış duymuş olmalıydı. Bu kadar da yüzsüz olamazdı değil mi.? Kesinlikle yanlış duymuştu. Tekrar gözlerini kapattı Deniz. Uyumaya ihtiyacı vardı. Yaşadıkları onun için fazlaydı. Ve şuan kocasıyla kavga edecek enerjisi yoktu. Yatağın çöktüğünü hisseden Deniz gözlerini daha sıkı yumdu. Sanki o zaman Batur yok olacakmış gibi... Alnında ki dikişlerde hissetiği el ile mecburen gözlerini araladı. Yanında oturan Batur yarasını hafif dokunuşlarla inceliyordu. " Su değdirmemen gerekiyordu. " demesi ile yüzünde alaycı bir gülüş oluşan Deniz " Bu yaraya sebep olan sensin. Kan akarken umursamadan canımı yakıp dilinle zehir saçanda sensin, bir kez bile nasıl oldun diye sormayan da sensin. Şimdi benim için endişeleniyormuş gibi poz kesme. Fazla iğrelti duruyor." dedi. Parmakları yaranın üzeri