เหมารักหนุ่มฮอต

ตอนที่ 4 หนูน้อย

‘เช้าวันจันทร์’

หลังจากที่สาวๆพากันนั่งติวมาเกือบข้ามคืน และแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่พวกเธอจะต้องงัดความรู้ออกมาใช้แล้ว เมื่อรู้ว่าวันนี้คือวันสอบ แก้มใส ณิชา และเดซี่ก็พากันตื่นแต่เช้า และรีบไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง ก่อนที่ทั้ง 3 คนจะเดินออกมาจากห้องพร้อมๆกัน เรียกได้เป็นเวลาที่เหมาะเจาะพอดีเลยก็ว่าได้

“ไปกันย่ะ” เดซี่ไม่เพียงแค่เอ่ยปากชวน แต่เธอกลับเดินเข้าไปแทรกระหว่างกลางของเพื่อนๆ แล้วจับมือกันเดินลงไปโบกรถแท็กซี่เพื่อนั่งไปมหาวิทยาลัย

เมื่อเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยแล้ว พวกเธอทั้งสามคนก็พากันมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารเพื่อทานข้าวเช้าทันที เพราะข้าวเช้าสำคัญที่สุดแล้ว

“ต๊าย พวกแกดูนั่นสิ 7 หนุ่มฮอตมากินข้าวที่โรงอาหารด้วย” เสียงของเหล่าบรรดาสาวๆที่กำลังพากันนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหารกรี๊ดกร๊าดกันเสียงดัง

“นั่นดิ อิจฉาโต๊ะนั้นจังเลยนะ ได้อยู่ใกล้พวกพี่ๆเขา” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยังโต๊ะที่แก้มใส ณิชา และเดซี่กำลังนั่งอยู่

แต่ทว่าเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าบรรดาสาวๆก็ไม่ได้ทำให้แก้มใสสนใจเลยสักนิด แถมเธอยังนั่งกินข้าวต่ออย่างสบายใจ จนกระทั่ง…

“อร๊ายยย แก ดูนั่นสิหนุ่มฮอตมานั่งโต๊ะข้างๆพวกเราด้วย แถมพวกเขายังมองมาด้วยล่ะแก” เสียงของเดซี่ที่นั่งอยู่ริมโต๊ะกรี๊ดขึ้นมาลั่นโรงอาหาร มือของเธอพลางสะกิดณิชาและแก้มใสให้หันไปดูในสิ่งที่เธอกำลังสนใจอยู่ แน่นอนว่าสีหน้าและท่าทางของเดซี่ในตอนนี้ก็ทำให้แก้มใสกับณิชาต้องพากันหันไปดูตามที่เดซี่นั้นหมายจะสื่อให้พวกเธอเห็น

และทันทีที่แก้มใสหันหน้าไป ดวงตาคู่สวยของเธอก็สบสายตาเข้ากับ 7 หนุ่มที่กำลังจ้องมองมาที่เธอพอดี เอาอีกแล้ว ใจของเธอเต้นผิดจังหวะโดยไม่รู้สาเหตุอีกแล้ว ทั้งแววตา ทั้งรอยยิ้มมุมปากของพวกเขามันทำให้แก้มใสรู้สึกประหม่าจนเธอต้องรีบก้มหน้าลง

“อร๊ายยยย พวกเขายิ้มให้โต๊ะเราด้วย” คราวนี้เป็นเสียงของณิชาที่กรี๊ดขึ้นมา มีใครบ้างนะที่ไม่ชอบคนหล่อ และแน่นอนว่าเธอคงไม่ใช่หนึ่งในนั้นแน่นอน

“โอ๊ย หัวใจจะละลายเลยแก แต่มันก็แปลกมากนะที่จู่ๆพวกเขาก็ยิ้มให้พวกเราเนี่ย” ณิชาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นกุมหัวใจของตัวเองเอาไว้ ปกติมองจากระยะไกลหม้อน้ำของเธอก็สั่นแล้ว พอได้มองในระยะใกล้ๆแบบนี้เธอแทบจะฉี่ราดเลยทีเดียว

“แปลกตรงไหน พวกนั้นก็เพื่อนเรา เพื่อนยิ้มให้เพื่อนมันแปลกตรงไหน” ทันทีที่ณิชาพูดจบ แก้มใสก็เอ่ยขึ้นมาชนิดว่าตัดความหวังของเพื่อนสาวแบบไม่เหลือเยื่อใยเลย ทั้งๆที่เธอเองก็รู้สึกว่ามันแปลกๆเหมือนกัน ตั้งแต่อยู่ร่วมห้องกันมา เธอก็ไม่เคยเห็นกลุ่มหนุ่มฮอตลงมากินข้าวที่โรงอาหารเลยสักครั้ง อีกอย่างพวกเธอเองก็แทบไม่เคยอยู่ในสายตาของพวกเขามาก่อนเลยเช่นกัน

“แกว่ามันไม่แปลกเหรอยัยแก้มใส เราเรียนกับพวกเขามาตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสี่ อีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบแล้ว ที่ผ่านมาพวกหนุ่มฮอตก็ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้พวกเราเลยนะ” เดซี่พูดขึ้นเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในหัวใจของแก้มใสอย่างไงอย่างงั้นเลย

นั่นสิ แล้วทำไมวันนี้พวกเขาถึงยิ้มให้เธอกับเพื่อนๆนะ แปลกๆแฮะ แก้มใสคิดในใจ แต่สิ่งที่พูดออกมาคือ...

“อะไรก็ช่างเถอะ รีบกินข้าวกันดีกว่า จะได้มีเวลาติวก่อนสอบ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ได้เวลาสอบแล้วนะ เดี๋ยวก็สอบไม่ผ่านหรอก”

“ชิ คนสวยเซ็ง ยัยแก้มใสแกชอบดับฝันฉันอยู่เรื่อยเลย” เดซี่จีบปากจีบคอพูดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่เธอจะตักข้าวเข้าปากของตัวเอง ในเมื่อมีของดีอยู่ตรงหน้าขนาดนี้แล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้เสียของเปล่าหรอกนะ อย่างน้อยนั่งกินข้าวไปมองดูหน้าหล่อๆไป มันก็ทำให้เธอใจชื้น จนไม่ต้องติวเพิ่มเลยก็ว่าได้

‘15นาทีผานไป’

หลังจากที่ทั้งสามคนกินข้าวอิ่ม พวกเธอก็พากันเดินออกมาจากโรงอาหาร โดยมีหนุ่มฮอตทั้ง7 คนเดินตามมาติดๆ ซึ่งในระหว่างทางที่พวกเธอกำลังขึ้นตึกสอบอยู่นั้น สายตาของเหล่าบรรดารุ่นน้องทั้งหลายต่างก็จ้องมองมาที่พวกเธอด้วยความอิจฉาที่ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับกลุ่มคนหล่อ แต่หารู้หรือไม่ว่าถึงพวกเธอจะเรียนอยู่เดียวกัน แต่พวกเธอก็ไม่เคยเสวนากับพวกเขาเลย โดยเฉพาะแก้มใสที่เป็นคนค่อนข้างที่จะพูดน้อยอยู่แล้ว….

“ยัยแก้มใสมานั่งตรงนี้มา” เดซี่เอ่ยปากเรียกเพื่อนสาวไปนั่งโต๊ะที่อยู่ตรงกลางระหว่างเธอกับณิชา เพราะโต๊ะที่แก้มใสกำลังนั่งนั้นมันอยู่ติดกับโต๊ะของกลุ่มชายหนุ่มที่ชอบแกล้งเพื่อนๆในห้อง

“อื้อ” แก้มใสพยักหน้าเชิงเข้าใจ ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งระหว่างกลางของเพื่อนๆ แล้วพากันนั่งติวต่ออีกหน่อย จนกระทั่งถึงเวลาที่พวกเธอต้องเข้าสู่โหมดจริงจัง

‘2 ชั่วโมงผ่านไป’

หลังจากที่พากันนั่งสอบมาเป็นเวลานานพอสมควร ตอนนี้ก็ถึงเวลาพักแล้ว และแน่นอนว่าเวลานี้ก็เป็นเวลาที่เหล่าบรรดานักศึกษาทุกคนต่างก็รอคอย เพราะช่วงเวลาที่นั่งสอบอยู่นั้นทุกคนต่างก็พากันเสียพลังงานไปกับการสอบมาก เช่นเดียวกันกับเดซี่และณิชาที่มีสภาพย่ำแย่มาก ใบหน้าอิดโรยเหมือนคนขาดน้ำ ผิดกับแก้มใสที่ยังดูสดใสและสบายๆอยู่

“พวกแก ฉันไม่ไหวแล้ว ใจจะขาด เราไปนั่งพักที่ร้านขายน้ำข้างๆสนามบาสกันดีไหม น้ำปั่นร้านนั้นอร่อยด้วยนะ ตอนนี้ร่างกายของฉันต้องการน้ำตาลเข้ากระแสเลือด” ณิชาพูดขึ้นอย่างหมดแรงในขณะที่เธอกับเพื่อนๆทั้งสองคนเพิ่งเดินออกมาจากห้องสอบ

“ไปดิ ฉันก็อยากไป แต่ไม่ใช่หิวน้ำนะ จะไปกินอาหารตาอ่ะ หนุ่มๆเล่นบาสงานดีทุกคน วงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ๊ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ คิกคิกคิก” ทันทีที่ณิชาพูดจบ เดซี่ก็รีบสนับสนุนทันทีพร้อมกับร้องเพลงแม่พุ่มพวงออกมาเบาๆ

“พวกบ้าผู้ชาย” แก้มใสพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินนำหน้าเพื่อนๆไป แน่นอนว่าทุกประโยคที่เธอพูดออกมานั้นเพื่อนๆทั้งสองก็ได้ยินเต็มสองหู แต่ทว่าเดซี่กับณิชาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะพวกเธอก็บ้าผู้ชายจริงๆ เมื่อมองหน้ากันแล้ว พวกเธอก็รีบเดินตามแก้มใสไปพร้อมกับรอยยิ้มแสนจะมีความสุขที่ถูกแก้มใสด่า

‘ร้านน้ำผลไม้ปั่น’

“ฉันจะเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดสักหน่อย พวกแกไปกับฉันไหม”

“ฉันยังเมาข้อสอบอยู่เลยแก ขอผ่าน”ณิชาพูดพร้อมกับโบกมือบาย

“ฉันก็ผ่าน ฉันขอนั่งดูหนุ่มๆเล่นบาสดีกว่าไปห้องสมุดเป็นไหนๆ แกไปเถอะ” ส่วนเดซี่เองก็ปฏิเสธเพื่อนรักทั้งๆที่สายตาของเธอยังคงจ้องมองอยู่ที่หุ่นล่ำๆของหนุ่มๆในสนามบาสอยู่ เพราะมีทีมหนึ่งถอดเสื้อเล่น จนทำให้เห็นกล้ามท้องและหุ่นน่าเจี๊ยะได้อย่างชัดเจน

“โอเค งั้นฉันไปนะ”

เมื่อเพื่อนๆปฏิเสธ แก้มใสก็พยักหน้าเชิงเข้าใจ ก่อนที่จะเธอลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงไปยังห้องสมุดเพียงคนเดียว โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอนั้นตกอยู่ในสายตาของหนุ่มๆทั้ง 7 คนมาโดยตลอด

“ไปกัน…” เสียงทุ้มของไลอ้อนเอ่ยชวนเพื่อนๆที่กำลังพากันนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างๆราวกับว่าเขากับเพื่อนๆนั้นได้พากันเตรียมการเอาไว้เป็นอย่างดีแล้ว

ใช่ จะว่าเขากับเพื่อนๆเตรียมการเอาไว้ก็ได้นะ เพราะหลังจากที่เขากับเพื่อนๆตัดสินใจไปดูกล้องวงจรที่ผับมา ทุกอย่างมันก็ฟ้องมาก แล้วก็ว้าวมากที่สาวสวยปริศนาในค่ำคืนนั้นคือเพื่อนร่วมห้องสุดเฉิ่มของพวกเขานั่นเอง แถมพวกเขายังเคยคิดด้วยนะว่ายังไงชาตินี้เธอก็คงไม่มีผัว แต่ทว่าพวกเขาก็เดาและคาดการผิดไปหมด เพราะพวกเขานี่แหละจะเป็นผัวของเธอเอง

ส่วนทางด้านแก้มใส เมื่อเธอเดินมาถึงห้องสมุด เธอก็รีบเอาหนังสือไปเก็บไว้ที่เดิม ก่อนที่เธอจะเดินไปหาหนังสือเล่มใหม่เพื่อนำกลับไปอ่าน เธอเป็นคนที่ชื่นชอบการอ่านมาก และชอบอ่านเป็นเล่มมากกว่าอ่านทางออนไลน์

“อึบ.…” เมื่อเจอหนังสือที่ตามหา แก้มใสก็เขย่งตัวขึ้นไปเพื่อหวังจะหยิบหนังสือเล่มนั้นมาให้ได้

ฟึ่บ!!

แต่ทว่าในขณะที่แก้มใสกำลังพยายามหยิบเอาหนังสือเล่มนั้นอย่างสุดชีวิตอยู่นั้น จู่ๆก็มีมือหนาของใครบางคนเอื้อมขึ้นมาหยิบหนังสือเล่มนั้นไปต่อหน้าต่อมาเธอ จนเธอต้องรีบหันไปมอง ก่อนที่เธอจะตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้าสุดขีด

“เอาเล่มนี้เหรอ” ไนท์ถามพร้อมกับรอยยิ้มแสนอบอุ่น ก่อนที่เขาจะยื่นหนังสือไปข้างหน้า เมื่อเห็นแก้มใสกำลังยืนอ้าปากค้างอยู่

“ขะ…ขอบใจนะ” แก้มใสตกใจมากเมื่อหันกลับมาแล้วรู้ว่าเธออยู่ในวงล้อมของกลุ่มหนุ่มฮอตทั้ง 7 คน แต่เธอก็พยายามสงบจิตใจและยื่นมือเรียวไปรับหนังสือมาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเพื่อนร่วมห้องเรียนด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

แต่ในจังหวะเดียวกันนั้นเธอก็ต้องตกใจมากกว่าเดิม เมื่อจู่ๆเรนก็ยื่นใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ๆเธอ โดยที่เธอนั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัว แถมเขาสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากเส้นผมพริ้วไหวของเธออีกด้วย

“กลิ่นนี้แหละ กูจำได้”

“อะ…อะไรกัน!! พวกนายกำลังจะทำอะไร” ตอนนี้สีหน้าของแก้มใสดูตกใจมาก เธอขยับตัวเข้าไปชิดกับชั้นวางหนังสือแล้วกอดหนังสือเอาไว้แน่น เมื่อเห็นสายตาของหนุ่มๆทั้ง 7 คนมองมาที่หน้าอกของเธอ

“ไหนกูขอพิสูจน์หน่อย” เสือไม่เพียงแค่พูด แต่เขากลับยื่นใบหน้าหน้าเข้าไปสูดดมเอาความหอมอ่อนๆที่ซอกคอของแก้มใส แล้วพูดว่า…

“ใช่จริงๆด้วย กลิ่นนี่แหละ”

แน่นอนว่าการกระทำของเรนกับเสือก็ยิ่งทำให้แก้มใสเริ่มกลัวจนตัวสั่นเทา ความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเริ่มกัดกิน เธอยืนเงียบอยู่อย่างนั้นนานนับ 10 นาที ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเอ่ยปากถามหนุ่มๆทั้ง 7 คนออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะทำให้มันไม่สั่น

“พวกนายจะทำอะไร เราเป็นเพื่อนกันนะ ถอยไปนะ!!!” ตอนนี้ใครจะว่าเธอเข้าข้างตัวเองก็ช่าง เพราะสายตาของพวกเขาในตอนนี้มองไม่เห็นถึงความเป็นเพื่อนเลยแม้แต่น้อย

“หึ ดูสิ เพื่อนของเราตัวสั่นแล้ว” ทันทีที่แก้มใสพูดจบ ลีโอก็ลอบหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เพื่อนเหรอ ใครสนวะ

“พอได้แล้ว ออกไปได้แล้วแก้มใส” สิงห์พูดพร้อมกับผลักเพื่อนๆออก เพื่อเปิดทางให้แก้มใสหนีออกไป ที่เขาต้องทำแบบนี้ก็เพราะเขาเองก็กลัวว่าทั้งเขาและเพื่อนๆจะอดใจไม่ไหวแล้วเผลอใจทำอะไรแก้มใสในห้องสมุดยังไงล่ะ

“ขะ…ขอบใจนะสิงห์” แก้มใสเอ่ยปากของใจสิงห์พร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากห้องสมุด

“หึ หนูตัวนี้น่ารักซะจริงๆพวกมึงว่าไหม” นายพูดขึ้นมาในขณะที่สายตาคมของเขานั้นยังคงจ้องมองตามแผ่นหลังเล็กๆของแก้มใสอยู่

ซึ่งทันทีที่เขาพูดจบ เพื่อนๆทุกคนก็พยักหน้าเชิงเห็นด้วยทันที แรกๆตบหนู หลังๆต้องได้ตบก้น..

ไรท์มาตามสัญญาแล้วงับ❤️❤️