เหมารักหนุ่มฮอต

ตอนที่ 6 โรคจิต!!!

สิ้นสุดคำพูดของไลอ้อน แก้มใสก็เอาแต่เงียบ ดวงตาคู่สวยของเธอพลางจ้องมองหน้าของหนุ่มหล่อทั้ง 7 คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างประมวลผล ซึ่งสภาพของแต่ละคนก็ดูแทบไม่ได้เลย ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมต่างก็ยุ่งเหยิ่งและเปียกปอนไปหมด ถ้ามองอีกมุมพวกเขาก็อาสามาส่งเธอเองนะ แต่ถ้าจะมองอีกมุมเธอก็อาจจะดูใจร้ายใจดำเกินไปหรือเปล่านะ สิ้นสุดความคิดแก้มใสก็เดินตรงไปที่ลิฟต์โดยที่เธอนั้นไม่ได้พูดหรือเอ่ยปากชวนหนุ่มหล่อทั้ง 7 คนเลย ทว่าทันทีที่เธอเดินเข้าไปในลิฟต์แล้ว เธอก็ส่งสายตาไปยังหนุ่มๆและพลางคิดในใจว่าถ้าขืนพวกเขามัวแต่ยืนอมขี้ฟันอยู่ตรงนั้นเธอจะไม่สนใจอะไรแล้วนะ แน่นอนว่าทันทีที่หนุ่มหล่อทั้ง 7 คนเห็นสายตาของเธอพวกเขาก็เดินตรงเข้าไปในลิฟต์พร้อมๆกันอย่างรู้ใจทันที….

เมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่ 15 แก้มใสก็รีบเดินออกมาจากลิฟต์อย่างระวังตัว ก่อนที่เธอจะเดินนำหน้าไปอย่างเงียบๆ และตอนนี้เธอก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเองแล้ว

“ตามสบายนะ พวกนายเข้าไปใช้ห้องน้ำได้เลย ห้องน้ำอยู่มุมห้องทางซ้ายมือ” แก้มใสบอกหนุ่มๆทั้ง 7 คนในขณะที่เธอนั้นกำลังเปิดประตูให้พวกเขาอยู่

“แล้วเจ้าของห้องไม่เข้าไปด้วยเหรอ เธอก็เปียกเหมือนกันนะ” เสือขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย ส่วนเพื่อนๆทั้ง 6 คนที่ได้ยินคำถามของเขาต่างก็พยักหน้าเชิงสงสัยด้วยเช่นกัน

“ห้องเราทั้งเล็กทั้งคับแคบน่ะ พวกนายตามสบายเลย เดี๋ยวเรายืนรับลมรอตรงนี้ดีกว่า” เธอไม่เพียงแค่พูด แต่นิ้วเรียวของเธอพลางชี้ออกไปที่นอกระเบียงที่ตอนนี้แทบจะมองไม่เห็นแสงไฟหรือวิวทิวทัศน์แต่อย่างใดเลย

สิ้นสุดคำพูดของแก้มใสหนุ่มๆทั้ง 7 คนกลับนึกถึงแต่คำพูดของเธอ ทั้งเล็กทั้งแคบงั้นเหรอ คิดดีไม่ได้เลยแฮะ

“ก็ได้ อย่าไปโดนลมมากนักล่ะ เดี๋ยวปอดบวม” ไนท์พูดเตือนเชิงเป็นห่วง แต่ทว่าสายตาคมของเขานั้นกลับจ้องมองอยู่ที่หน้าอกของเธอ หรือบวมแล้วนะ

“อื้อ ตามสบายนะ เดี๋ยวเรารออยู่ตรงนั้น” พูดจบแก้มใสก็หันหลังให้พวกเขา แล้วเดินไปที่ระเบียงใกล้ๆ โดยมีสายตาของหนุ่มๆมองตามอยู่ตลอดเวลา แถมนัยน์ตาของพวกเขาแต่ละคนนั้นยังส่อแววไม่ค่อยจะเป็นมิตรเลย

รูปร่างบอบบางที่ปกปิดด้วยเสื้อครอปที่เปียกจนแนบเนื้อ กางเกงยีนขาสั้นก็เปียกจนแนบไปกับเรียวขา มันช่างเป็นอะไรที่น่ากระแทกจริงๆ ตอนนี้หนุ่มๆทำได้เพียงแค่มองไปและกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างใจเย็น จะใจร้อนไปกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะจะตบหนูทั้งที ต้องล่อหนูน้อยให้ตายใจก่อนสิ

“ใครจะกล้าเข้าไปในห้องพร้อมพวกนาย พวกนายน่ากลัวจะตาย ปรื้ออ” เมื่อเดินออกมาไกลจากหน้าห้องของตัวเองพอสมควรแล้ว แก้มใสก็พูดออกมาเบาๆราวกับว่าเธอกำลังระบายให้ฟ้า ให้ลมฟัง

ใช่ ที่เธอยอมยืนตากลมตากอายฝนรออยู่ข้างนอก โดยไม่สนใจข้าวของภายในห้องเลยว่ามันจะสูญหายไหม ก็เพราะว่าเธอไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับกลุ่มเสือพักนั้นยังไงล่ะ เสือมันก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ ไม่มีวันที่มันกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องและแสนน่ารักได้หรอก…

‘10นาทีผ่านไป’

หลังจากที่ยืนตากลมมาได้สักพัก แก้มใสก็ตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เมื่อเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ดวงตาคู่สวยก็มองบานประตูอย่างแปลกใจ นี่พวกเขาลืมปิดประตูหรือตั้งใจที่จะไม่ปิดกันแน่ ใช่ ตอนนี้ประตูห้องของเธอกำลังเปิดอยู่ ถึงแม้จะไม่ได้เปิดเต็มบาน แต่ทว่าคนที่เดินผ่านไปมาก็สามารถมองเข้าไปเห็นคนที่อยู่ภายในห้องได้อย่างชัดเจนเลย เช่นเดียวกันกับเธอที่เห็นกลุ่มหนุ่มฮอตกำลังพากันนั่งเล่นอยู่ในห้องของเธออยู่ในตอนนี้ บนโซฟาราคาแพงมีสิงห์กับเสือนั่งอยู่ ส่วนนายกับไนท์ก็กำลังเดินสำรวจไปทั่วห้อง แถมพวกเขายังพากันรับบทเป็นพ่อบ้านอีกด้วย มีอะไรไม่เข้าที่เข้าทางพวกเขาก็หยิบจับไว้ในที่ที่มันควรจะอยู่

“แล้วเรนหายไปไหนนะ” แก้มใสพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อเธอมองไปจนทั่วห้องแล้วกลับไม่เจอเรนเลย และจะอยู่ห้องน้ำก็คงไม่ใช่ เพราะหน้าห้องน้ำมีไลอ้อนยืนเฝ้าอยู่ และถ้าเดาจากเสียงคนที่อยู่ในห้องน้ำก็น่าจะเป็นลีโอ

“ไอ้ลีโอ เสร็จหรือยังวะ” เสียงไลอ้อนตะโกนเร่งลีโอและหันไปมองที่บานประตู และนั่นจึงทำให้แก้มใสรีบผละออกห่างจากประตูอย่างตื่นตระหนก โดยไม่รู้เลยว่าหนุ่มๆทั้ง 7 คนรู้อยู่แล้วว่าเธอมาแอบดูอยู่ตั้งแต่แรก

แกร๊ก!!!!

หลังจากที่เธอผละออกจากบานประตูได้ไม่นาน บานประตูที่แง้มอยู่ก็เปิดออกมาเต็มบานด้วยฝีมือของนาย

“สะ…เสร็จแล้วเหรอ” ทันทีที่ประตูเปิด แก้มใสก็เอ่ยปากถามนายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนที่เธอจะค่อยๆเดินเข้าไปชะโงกดูภายในห้องว่าทำธุระเสร็จกันทุกคนแล้วใช่ไหม

“อื้มมม เสร็จแล้ว”

“ถ้าเสร็จแล้วพวกนายก็รีบกลับสิ เดี๋ยวฝนตกหนักกว่านี้พวกนายจะลำบากเอานะ” แก้มใสเอ่ยขึ้นอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้น้ำเสียงของเธอกลับเบาลงอย่างเห็นได้ชัด จะว่าเธอไล่ก็ได้นะ เพราะท่าทีของพวกเขาในตอนนี้ไม่ยอมขยับไปไหนมาไหนเลย

ฟึ่บ!!!

“อ๊ะ!!!!” ในระหว่างที่แก้มใสกำลังยืนพูดกับนายอยู่นั้น จู่ๆมือหนาของใครบางคนก็ยื่นมาจับเข้าที่ต้นแขนเรียวของเธอ แล้วออกแรงกระชากเธอ จนเธอต้องถลาไปตามแรงในที่สุด

ปึ้ง!!!

“ปล่อยนะ!!!!” แก้มใสเอ่ยขึ้นเสียงดัง เมื่อเจ้าของมือหนาไม่ยอมปล่อยแขนเธอให้เป็นอิสระสักทีแถมบานประตูที่เคยเปิดอยู่ ตอนนี้มันกลับปิดซะสนิทเพราะฝีมือของพวกเขา

“ยะ…อย่าเข้ามานะ” เสียงหวานเอ่ยปากห้ามเรน ลีโอ เสือ นายและไนท์ที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยแววตาที่กระหายอย่างบอกไม่ถูก

“กลัวเหรอ หื้ม” เสียงทุ้มของไลอ้อนเอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินประกบเข้ามาจากทางด้านขวา สายตาของเขาเอาแต่ไล่มองผิวขาวเนียนของเธอที่กระทบกับแสงไฟจนออร่า ตอนนี้แก้มใสไม่ต่างจากหนูน้อยที่เอาแต่วิ่งเข้าท่อไปมาให้ผู้คนเล่นเดิมพันกันอย่างสนุกเลย

สิ้นสุดคำถามของไลอ้อน แก้มใสก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับเบาๆ เท้าเรียวพลางค่อยๆถอยหลัง เธอถอยหนีเรื่อยๆ ยิ่งพวกเขาเดินเข้ามา เธอก็ยิ่งถอยหนี จนกระทั่ง…

ฟึ่บ!!!!

“อ๊ะ…” แก้มใสร้องขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อเธอล้มลงนั่งอยู่บนตักแกร่งของใครบางคน

“อื้ม คุ้นๆไหมแก้มใส เธอคุ้นเคยกับตักที่เธอกำลังนั่งอยู่หรือเปล่า” สิงห์เอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือหนาโอบกอดร่างบอบบางที่เปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำฝนเอาไว้เเน่น จมูกโด่งได้รูปพลางซุกไซ้ไปตามลำคอขาวๆของเธออย่างฉวยโอกาส

“คะ…คุ้นอะไรของนาย ปล่อยเรานะ” แก้มใสพูดพร้อมกับพยายามผลักและแกะมือหนาของสิงห์ที่กำลังโอบกอดเธออยู่ออก แต่ทว่ายิ่งเธอพยายามขัดขืนเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นมากขึ้นเท่านั้น

“นี่เธอลืมไปแล้วจริงๆเหรอแก้มใส” คราวนี้เป็นเสียงของเสือที่เอ่ยขึ้น ซึ่งในขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น มือหนาของเขาก็ลูบไล้ไปตามกรอบใบหน้าสวยของเธออย่างช้าๆ ก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่แว่นตาหนาเตอะที่เธอกำลังสวมใสอยู่ ยอมรับเลยนะเวลาที่ได้มองหน้าเธอใกล้ๆ แบบนี้ เธอโคตรจะน่ารักโคตรจะน่าเอาเลย คงต้องโทษไอ้แว่นตาทรงป้านี้แล้วแหละที่ปิดบังความสวยความน่ารักของเธอเอาไว้ตั้งหลายปี

“ละ…ลืมอะไร เรามีเรื่องอะไรที่ต้องลืมด้วย อ๊ะ!!!!”

“คืนนั้นที่ผับ 7 Days ไงแก้มใส” เป็นเสียงของเรนที่เอ่ยตอบ เขาตอบเธอพร้อมกับยื่นมือหนาไปสัมผัสที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างโหยหา จนลิปสีชมพูอ่อนๆ ที่เธอทาเอาไว้เปื้อนออกมาตามรอยนิ้วของเขา เขาเคยจูบเธอมาแล้ว แต่เขาก็ยังอยากจูบเธออยู่ซ้ำๆ

“นี่อย่าบอกนะว่า...” เมื่อได้ยินชื่อผับ แก้มใสก็ถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ นี่เขารู้ได้ยังไง หรือว่า….

“เงียบแบบนี้แสดงว่าจำได้แล้วสินะแก้มใส” นายพูดพร้อมกับย่อตัวลงให้ใบหน้าหล่อๆของเขาอยู่ในระดับพอดีกับใบหน้าสวยๆของเธอ อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะโกหกพวกเขาได้กี่น้ำกัน

“พะ…พวกนายจำคนผิดแล้ว คนอย่างเราไม่ไปเที่ยวที่แบบนั้นหรอก ปล่อยเรานะ ไม่อย่างนั้นเราจะตะโกนให้คนมาช่วยจริงๆด้วย” ถึงแม้ว่าทุกอย่างมันค่อนข้างที่จะชัดเจนแล้วว่ากลุ่มผู้ชายในค่ำคืนนั้นคือเพื่อนๆของเธอ แต่ทว่าเรื่องอะไรที่เธอจะต้องยอมรับไปตรงๆด้วย ขืนเธอยอมรับไปตรงๆ ผลที่จะตามมามันต้องจบไม่สวยแน่ๆ

“หึ อย่ามาขู่เลย ห้องหรูขนาดนี้มันเก็บเสียงเป็นอย่างดีอยู่แล้ว เธอร้องแทบตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอก” ลีโอหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู ที่เห็นหนูน้อยกำลังกลัวจนทำอะไรไม่ถูก

“พวกนายมะ…อื้ออออ” เมื่อจนมุมจริงๆแก้มใสก็พยายามจะหาข้ออ้าง แต่ทว่าเธอยังพูดไม่ทันจบเลยด้วยซ้ำ มือหนาของสิงห์ก็ยื่นมาจับใบหน้าสวยของเธอ แล้วนำพาใบหน้าสวยของเธอให้หันไปรับจูบของเขาหน้าด้านๆ

“อื้อออออ อื้ออ” เมื่อโดนจู่โจมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แก้มใสก็ทำได้เพียงแค่เม้มปากเรียวเอาไว้เน้นเพื่อไม่ปล่อยให้ลิ้นร้อนๆของสิงห์รุกล้ำเข้ามาได้

“อ๊ะ อื้ออออ” หนูน้อยหรือจะสู้เสือร้ายได้ เมื่อสิงห์เห็นเธอไม่ยอมเปิดปาก เขาก็งับเข้าที่ริมฝีปากล่างของเธอแรงๆ จนแก้มใสต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แน่นอนว่าทุกจังหวะที่แก้มใสเผลอมันคือโอกาสของเขา ดังนั้นความเร็วจึงกลายเป็นของปีศาจร้ายอย่างเขา คนที่ว่าใจดี อาจจะใจร้ายกว่าเพื่อนก็ได้นะ….

“อื้อออ อื้ออ” แก้มใสทั้งทุบทั้งตี แต่สิงห์ก็ยังฉกชิมน้ำหวานในโพรงปากเรียวสวยของเธออย่างไม่ทุกข์ร้อนที่ถูกทุบตี

และในจังหวะเดียวกันกับที่เธอกำลังสู้รบกับลิ้นร้อนๆของสิงห์อยู่นั้น เสื้อครอปของเธอก็ถูกมือหนาของเสือดึงลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บแสบลำคอไหม

“เสื้อเธอเปียก ใส่นานๆเดี๋ยวจะไม่สบาย” เสือพูดขึ้นมาในตอนที่เขาดึงเสื้อของเธอลงมาจนคอเสื้อของเธอแทบจะขาดออกจากกัน เขาพูดเหมือนหวังดีนะ แต่ก็คงไม่

“อื้ออออ”

กึด!!!

“อ่าส์ ซี๊ดดดด” เสียงของสิงห์ซี้ดปากเบาๆ เมื่อแก้มใสออกแรงกัดริมฝีปากของเขาจนเลือดออกแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาโกรธเธอเลย เพราะมันเป็นเหมือนการปลุกความดิบเถื่อนของเขาขึ้นมายังไงล่ะ

“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ!!!!!” เมื่อปากเรียวเป็นอิสระ แก้มใสก็เปล่งเสียงออกมาด้วยความโมโหทันทีแต่หารู้หรือไม่ว่าการแสดงออกทางสีหน้าของเธอในตอนนี้นั้นมันกลับทำให้หนุ่มหล่อทั้ง 7 คนอดไม่ได้ที่จะเอ็นดูเธอ

นั่นเธอโกรธแล้วเหรอ เหมือนหนูน้อยกำลังโมโหเพราะไม่ได้กินชีสเลยแฮะ

“บ้าที่ไหน ไม่มีใครเอากันเพราะบ้าหรอก ใครๆเขาก็เอาเพราะมีอารมณ์กันทั้งนั้น หึ” เรนพูดพร้อมกับเผยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ออกมา และแน่นอนว่าคำพูดของเขาก็ทำให้แก้มใสที่เป็นผู้ฟังถึงกับต้องตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดคำลามกออกมาแบบนี้

“ไอ้พวกโรคจิต!!!” เดิมทีแก้มใสเป็นคนที่ไม่ชอบพูดคำหยาบเลยนะ แต่ทว่าเหตุการณ์ในตอนนี้มันกลับบีบให้เธอต้องพูดมันออกมา

“หึ ยอมรับครับว่าโรคจิต จุ๊บ” ไลอ้อนยอมรับหน้าตาเฉยว่าเขานั้นโรคจิต ก่อนที่เขาจะโน้มลงไปจุ๊บที่หน้าท้องแบนราบของเธอ จนหน้าท้องแบนนราบของเธอต้องหดเกร็งเข้าหากันโดยอัตโนมัติ

พวกโรคจิต กรี๊ดดดด!!!