“ทำงานของเธอไป อย่าสนใจเรื่องของนายเลย ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมันและทุกการกระทำก็มีความจริงแฝงอยู่”
“จ้ะป้า” แล้วทั้งสองก็ช่วยกันทำขนมต่อ
ด้านบนห้อง รามสูรเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมปิดล็อกสนิทมองไปยังเตียงนอนนุ่มที่ตอนนี้มีแก้วกาญจน์นอนขดตัวอยู่บนเตียงและเขาได้ยินเสียงหล่อนครางละเมอจึงรีบสาวเท้าเดินไปใกล้ๆ เผื่อจะได้รู้เรื่องอนุทิน แต่พอเข้ามาใกล้ก็ไม่ได้ยินอะไรมีเพียงเสียงลมหายใจหอบถี่ของหล่อน
ฮือ!
ใบหน้าสวยซีดเซียวอาบชื้นไปด้วยเหงื่อ มือหนายกมือขึ้นอังหน้าผากมนแล้วก็ต้องรีบชักมือกลับทันที
“บ้าเอ้ย! ไม่สบายเหรอเนี่ย”
รามสูรมองหน้าเนียนขาวซีดแล้วก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำเพื่อหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หล่อน และพอเดินกลับมาก็เห็นเธอกระชับผ้าห่มกอดหนาวสั่น
“ทำไมต้องเอามาเป็นภาระด้วยวะ” เขาบ่นแต่ก็เช็ดหน้าที่ชื้นเหงื่อให้คนตัวเล็กพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเธอออกมาเช็ดตัวให้ พอได้เห็นผิวกายขาวเนียนที่
