สองเดือน ใช่...สองเดือนที่ต้องมาตกเป็นเชลยสวาทของคนต่ำทรามอย่างรามสูร ระยะหลังๆ มา เธอเหม่อลอยอยู่ตลอดยามอยู่คนเดียว และตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ริมสระว่ายน้ำของเขาโดยมีหนังสือธรรมะหนึ่งเล่มในมือ ทุกวันนี้เธอพยายามปรับตัวให้ชินไปกับความโหดร้ายของคนใจร้ายและพยายามอ่านหนังสือธรรมะปลอบใจตัวเอง
“หนูแก้ว” เสียงป้าปุ๊ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอหันไปมองทางต้นเสียงก็ยิ้มหวานส่งให้ผู้มาใหม่ที่เดินเข้ามาหาตัวเองพร้อมกับถาดผลไม้ในมือ
“ป้าปุ๊ถืออะไรมาคะนั่น” เธอถามทั้งๆ ที่มองเห็นว่าเป็นมะม่วงและมีถ้วยน้ำปลาหวานเล็กๆ ติดมาด้วย ซึ่งตอนนี้ก็วางอยู่ตรงหน้าของเธอเรียบร้อยแล้ว
“มะม่วงน้ำปลาหวานค่ะ พอดีป้าไปตลาดเห็นมะม่วงลูกสวยน่ากินเลยซื้อมาทำน้ำปลาหวาน” นางบอกพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามหญิงสาว
“เห็นแล้วน้ำลายแตกเลยค่ะป้าปุ๊” เธอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ และเหมือนป้าปุ๊มานั่งในใจเธออย่างไรอย่างนั้นก็มิปาน เพร
