มโนภฤศตื่นนอนเช้าเหมือนทุกวันที่ตื่นเป็นประจำ เขาจะออกไปวิ่งออกกำลังกายในไร่ของเขา พอวิ่งออกกำลังเสร็จกลับมาวรนิษฐ์ก็ยังไม่ตื่น เขาเม้มปากแน่น แต่ก็เดินไปยังเตียงเขย่าหัวไหล่เปลือยของเธอให้ตื่นนอนได้แล้ว เพราะนี่สายแล้ว อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะตั้งโต๊ะทานมื้อเช้าแล้ว
“ตื่นได้แล้ว อย่ามานอนกินบ้านกินเมืองแบบนี้ไวน์ และก็ไปทำงานที่ไร่ด้วย”
ไหล่เปลือยนวลเนียนนุ่มมือเหลือเกิน แต่ก็ต้องหักห้ามความต้องการไว้ เพราะเมื่อคืนก็แทบสว่างก็ว่าได้กว่าจะปล่อยให้หล่อนได้หลับพักผ่อน
“อือ...ไวน์ยังต้องทำงานอะไรอีกคะ ไวน์เป็นเมียพี่มาร์คนะ”
“คิดว่าเป็นเมียฉันสุขสบายรึไง ฉันยังต้องทำงาน เธอก็ต้องทำงานด้วย ไปช่วยคนงานทำปุ๋ยหมักที่โรงหมัก หรือจะไปแพคสตรอว์เบอร์รีที่โกดังก็ได้ เลือกเอาสักอย่าง ห้ามอยู่กินสบายแบบนี้”
น้ำเสียงเข้มห้วนสั่งทำให้เธอต้องลุกขึ้นนั่ง ไม่สนใจว่าตัวเองจะเปลือยอยู่และมโนภฤศก็รีบหัน
