ตอนที่ ๑๖
เมื่อหมดสิ้นวันลา ทั้งสองจึงเดินทางกลับ พร้อมกับเตรียมบอกเหตุผลกับคนรอบข้างว่า ยามนี้คีรีธรจะมาพักอยู่ที่บ้านของตุลย์ในฐานะแขก ไม่ใช่ผู้หลบภัยอีกต่อไป
เขาชื่นชอบบรรยากาศที่นี่ จึงขอเดินทางตามติดมาพักค้างอีกสักระยะหนึ่ง...
ระหว่างเดินทาง ตุลย์รู้สึกผิดสังเกตเมื่อมีรถคันหนึ่งขับตาม แม้ว่าจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตาม แต่จนแล้วจนรอด กระทั่งรถคันนั้นขับมาปาดหน้า เขาจึงรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ได้ชอบมาพากล
“ระวังตัวเอาไว้นะ ฉันคิดว่ารถคันนั้นไม่ได้มาดีแน่ๆ”
“เราไม่ได้สัมผัสว่าตรงหน้าจะเป็นอันตราย”
ตุลย์คลายสีหน้าเคร่งเครียดเปลี่ยนเป็นสงสัย เมื่อยังเห็นว่าคีรีธรยังนั่งนิ่ง
กระทั่งคนบนรถลงจากรถตู้ เดินเข้ามา คีรีธรจึงเปิดประตูลงจากรถ
ท่าทางของเขานิ่งขรึม ราวกับคนละคน
“ขอคารวะ พระโอรส”
ชายวัยกลางคนตรงหน้าทำความเคารพ ขณะตุลย์ตามลงจากรถมาด้วยความสงสัย
“มีคนรู้ว่านายไม
