ผ่านไปค่อนวันก็ไม่เห็นวี่แววของอีกคนที่เธอเตรียมอาหารเผื่อเอาไว้ให้จะกลับเข้ามาในห้อง และเกินความสามารถของเธอที่จะยกจานออกไปให้เขา เพราะมีประตูบานใหญ่ที่ขวางกั้นเอาไว้ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา
ตะวันวาดเดินไปเดินมารอบห้องเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรในห้องกว้างๆ นี้ดี ก่อนจะเดินกลับไปทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอีกครั้ง หลังจากเพิ่งขยับลุกจากมันมาได้ไม่กี่นาที
หญิงสาวดันหมอนให้รองรับต้นคอ ทอดตัวลงนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาอย่างเบื่อหน่าย หลังจากที่เธอใช้เวลาเกือบทั้งวันหมดไปกับรื้อจัดของฆ่าความเหงา ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันต่อไป เธอจะทำอย่างไรเมื่อต้องอยู่ในกรงทองที่แสนเงียบเหงาอย่างนี้
ตะวันวาดนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา เธอไม่ได้ตั้งใจจะนอนให้หลับตรงนี้ แต่เพราะไม่มีอะไรจะให้ทำแก้เบื่อ บวกกับความเหนื่อยล้า ก็ทำให้เธอผล็อยหลับไปนานนับชั่วโมง
กระทั่งถึงเวลาเย็นคนบ้างานก็รีบบึ่งรถกลับเพนต์เฮาส์ โดยมีแฟรง
