เวลา 21:40 น. เพนต์เฮาส์ในเมือง
หลังจากรับประทานอาหารและอาบน้ำเสร็จ มักซิมิเลียนก็ต่อสายกลับไปหาอดีตคนรัก เพราะอีกฝ่ายติดต่อมาหลายครั้งและอีธานก็ ขี้เกียจจะกดรับสายแล้ว [สวัสดีครับ สะดวกคุยไหม]
[สวัสดีค่ะเมส ฉันสะดวกคุยและกำลังคิดถึงคุณมากๆ เลย] ปลายสายเอ่ยอ้อนด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
[เหรอครับ อีธานบอกว่าคุณมีธุระจะคุยกับผม] มักซิมิเลียนหยิบขวดบรั่นดีในตู้แช่ออกมารินใส่ลงแก้ว ก่อนจะยกขึ้นดื่ม
[ค่ะ คือว่าฉันอยากจะไปเที่ยวไทย อาจจะแวะไปหาคุณ ไม่รู้ว่าจะว่างต้อนรับเพื่อนเก่าหรือเปล่า]
[อืม...ผมเข้ารับตำแหน่งใหม่ งานยุ่งมากๆ เลย]
[แหม...แค่ทานข้าวด้วยกันสักมื้อคงจะไม่เป็นไรมั้งคะ]
[เอาเป็นว่า...ผมไม่รับปาก แต่หากไปได้ผมจะไปครับ]
[ค่ะ] ปลายสายขานรับเสียงดีใจ
[โอเค! ผมต้องวางสายแล้ว ไว้ค่อยคุยกันนะ] มักซิมิเลียนบอกก่อนจะหยิบขวดบรั่นดีมารินใส่ลงแก้วใบเดิมอีกครั้ง พลางจ้องมองรูปของหญิงสาว
