“ก็ได้ค่ะ” ม่านรดาขานรับพร้อมกับถอนหายใจอย่างเพลียๆ ที่น้าสาวดูจะโกรธเอามากๆ เพราะเธอไม่ยอมรับคำสั่งของอีกฝ่ายเหมือน ที่ผ่านมา
“นี่เขายังไม่หยุดตอแยกับหนูอีกเหรอ?” มักซิมิเลียนเก็บมือถือของว่าที่เจ้าสาวใส่ลิ้นชักก่อนจะหันไปเอ่ยถาม
“คะ...ใครคะ” ม่านรดาถามกลับเสียงสั่นนิดๆ
“ม่าน! อย่ามาตีมึนกับพี่ได้ไหม” มักซิมิเลียนต่อว่าอย่างไม่พอใจที่ว่าที่เจ้าสาวทำเป็นไม่รู้ว่าตนหมายถึงใคร
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้าณีก็แค่โกรธที่ม่านไม่ได้ไปทานข้าวที่บ้านด้วยเท่านั้นค่ะ” ม่านรดารีบออกตัว เพราะอึดอัดใจที่จะเอ่ยถึงน้าสาว
“ปกติเขาพูดจาแรงๆ แบบนี้เหรอครับ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“เอ่อ...”
“ช่างเถอะครับ พี่ว่าจะพาหนูไปเที่ยวไร่กาแฟ แล้วก็แวะไปบ้านใหญ่ของคุณพ่อ” มักซิมิเลียนเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากจะตั้งคำถามกับสาวตรงหน้า แต่คิดว่าจะไปคุยเรื่องนี้กับบิดาแทน
“ค่ะ” ม่านรดาขานรับอย่างกดีใจ เพราะเธ
