แต่งงานกับลูกชายฉัน

607 Words
คุ้มเคียงเดือน ร่างบางของนับดาวเดินไปมาราวกับเสือติดจั่นอยู่หน้าคุ้มของพ่อเลี้ยงก้องหล้า เธอไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงจะให้เข้าพบหรือเปล่า และถึงเข้าพบแล้ว เธอก็ไม่รู้เลยว่าเธอจะทำยังไงให้พ่อเลี้ยงก้องหล้ายอมผัดผ่อนเรื่องที่ดินของเธอ ไม่เข้าไปยึดในเร็ววันแบบนี้ เพื่อให้เธอได้มีเวลาพอหายใจหน่อย และวันนี้เธอก็เตรียมเงินมาห้าหมื่น มันคือเงินเก็บจากการทำงานทั้งหมดของเธอ เธอหวังว่าพ่อเลี้ยงก้องหล้าจะใจดีพอที่จะรับเงินก้อนนี้ แล้วขยายเวลชำระหนี้คืนให้เธอ “มาพบใครคะ” คนรับใช้ของคุ้มเคียงเดือนเดินเข้ามาหาหญิงสาวแปลกหน้าที่เดินไปเดินมาอยู่หน้าคุ้มอย่างน่าสงสัย “มาพบพ่อเลี้ยงก้องหล้าค่ะ” นับดาวเอ่ยออกไปอย่างลุ้นๆ “ได้นัดไว้มั้ยคะ” คนรับใช้เอ่ยถามด้วยท่าทีสุภาพ “ไม่ได้นัดค่ะ แต่ช่วยบอกพ่อเลี้ยงหน่อยได้มั้ยคะว่าฉันเป็นลูกหนี้ มาติดต่อเรื่องหนี้สินค่ะ” “เดี๋ยวดิฉันจะไปแจ้งพ่อเลี้ยงให้นะคะ ถ้ายังไงเชิญนั่งรอตรงนี้ก่อน” คนรับใช้ผายมือเชิญให้เธอนั่งลงที่ม้าหินอ่อนด้านหน้าคุ้ม หญิงสาวจึงเดินไปนั่งรออย่างมีความหวัง เพียงไม่นานคนรับใช้คนเดิมก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมทั้งเชิญหญิงสาวขึ้นไปพบพ่อเลี้ยงก้องหล้า นับดาวดีใจเป็นอย่างมาก อย่างน้อยก็มีโอกาสเข้าพบคนที่เข้าพบยากที่สุดคนหนึ่งของจังหวัดนี้เลยทีเดียว เธอหวังว่าท่านจะเมตตาเธอ และให้ให้สิ่งที่เธอร้องขอด้วยเถิด “สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง” นับดาวรีบไหว้ผู้ที่อาวุโสกว่าอย่างพ่อเลี้ยงก้องหล้า ทำให้ร่างในวัยชราซึ่งกำลังยกชาขึ้นจิบมองมาที่ร่างบางของหญิงสาวด้วยความสนใจ ไม่มีลูกหนี้คนไหนกล้ามาคุยกับท่านโดยตรง ส่วนใหญ่จะติดต่อผ่านเลขาของท่าน ด้วยความกล้าและบ้าบิ่นแบบนี้ พ่อเลี้ยงก้องหล้าจึงยอมให้เธอเข้าพบ และเมื่อเขามองไปที่ร่างงามของหญิงสาวแล้ว ความคิดบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นมาในสมองอย่างเงียบๆ “คุณมีอะไรที่ต้องคุยกับผมอย่างนั้นหรือ” พ่อเลี้ยงก้องหล้าเอ่ยออกมาอย่างมีเมตตา เขาชื่นชมในความกล้าหาญของเธอที่กล้าเดินหน้าเข้ามาคุยกับเขาตรงๆ “คือหนูจะมาขอผัดผ่อนเรื่องที่ของนางแจ่มน่ะค่ะ” นับดาวเอ่ยออกไปแล้วก็โล่งใจ “แล้วมันยังไงล่ะ ฉันไม่มีเอกสารในมือฉันไม่รู้หรอกว่าที่ตรงนี้มันคือตรงไหน” พ่อเลี้ยงสูงวัยเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามออกไป “ที่ดินของน้าแจ่มถูกสามีของน้าหลอกให้เซ็นชื่อในเอกสารขายฝากน่ะค่ะ แล้วคราวนี้ลูกน้องพ่อเลี้ยงก็บุกไปที่บ้าน แล้วก็บอกว่าจะมายึดที่ ให้ย้ายออกไปให้เร็วที่สุด แต่หนูไม่อยากย้ายออกไป หนูเลยเอาเงินห้าหมื่นมาจ่ายพ่อเลี้ยงก่อน แล้วที่เหลือหนูจะค่อยๆ ผ่อนคืนให้ พ่อเลี้ยงให้โอกาสหนูได้รักษาที่ดินของตากับยายด้วยนะคะ” นับดาวคุกเข่าลงที่พื้นเพื่อขอร้องพ่อเลี้ยงก้องหล้า ซึ่งชายสูงวัยได้แต่มองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก เท่าที่เขาสัมผัส ผู้หญิงคนนี้มีคุณสมบัติที่เขาต้องการ แต่พื้นเพหรือประวัติของหญิงสาวเป็นสิ่งที่เขายังไม่รู้ เพราะฉะนั้นเขาควรจะได้เวลาในการตัดสิน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD