"พี่พัฒน์ อื้อ~"
"พี่บอกว่าอย่าเกร็ง"
"มิ..เจ็บ..เอาออกไป"
"เจ็บก็ร้องออกมา..." ร่างหนาพูดเสียงแข็งแล้วจ้องมายังใบหน้าฉันก่อนจะเอ่ยปากพูดต่อ
"พี่ต้องขยับ ไม่งั้นมิจะยิ่งเจ็บ" เขาก้มลงมองตรงหว่างขาแล้วค่อยๆขยับเอวสอบช้าๆ
"พี่พัฒน์มิเจ็บ อื้อ~" ฉันพยายามใช้มือดันไปที่หน้าท้องแกร่งเพื่อให้เขาเอาแก่นกายใหญ่ออกไปจากจุดทางเชื่อม
แต่เหมือนพี่พัฒน์จะไม่สนใจคำขอของฉันและเอาแต่ก้มมองตรงหว่างขา
"แยกขากว้างๆ" เสียงทุ้มเอ่ยสั่ง ฉันจึงแยกขาออกตามที่พี่พัฒน์บอก
"มิต้องเลิกเกร็งพี่จะได้ขยับง่ายกว่านี้" มือหนาเอื้อมมาจับที่สะโพกฉันเอาไว้แน่นพร้อมกับเริ่มขยับเอวสอบตัวเองอย่างช้าๆ
ปัก ปัก ปัก ปัก
"อ๊ะส์ พี่พัฒน์ มิไม่เอาแล้ว มิ...จุก"
"ไม่ได้" ร่างหนาขึ้นเสียงด้วยอารมณ์หงุดหงิด แต่ยังคงกระแทกเอวสอบเข้าไปที่ร่องสวาทเร็วและถี่ขึ้น
"มิ..มิจุก ชะช้าๆ" ฉันบอกแกมขอร้องใหพี่พัฒน์เร่งเอวสอบช้าลงกว่า
