The Billionaire's Fake Marriage

Maureen Joyce Rodriguez Pagkatapos kong ayusin yung office table ko, tumayo na ako at pinuntahan ko si Daniella sa office table niya para yayain siya mag lunch. May thirty minutes lang kasi kami para makapag lunch pagkatapos balik trabaho na naman. "Let's go." Sabi ko kay Daniella. Daniella is my co-worker also my bestfriend, mag kakilala na kami nung mga highschool kami. Mas naging close kami because we are same age. Pagdating namin sa cafeteria zone, kumuha na muna kami ng makakain pagkatapos nag hanap na kami ng table. "Nakakapagod." Yan ang sambit ni Daniella pag upo namin. "I know. That's why nag iipon ako, I wanted to have my own restaurant." Sabi ko sa kanya. "You still dreaming of having your own restaurant? First year college pa tayo nun nung naisip mo yan, hindi ko alam na seryoso ka pala dyan." I smiled at her. "There's nothing wrong in dreaming." Uminom muna ako ng juice bago ituloy ang sasabihin ko. "Ayoko din na ganito nalang kami ng mama ko habang buhay." I sigh. "Ako nag decide na huminto siya sa pag tatrabaho dahil gusto ko ako naman ang bubuhay sa kanya. Pero hindi sa ganitong paraan, gusto ko umangat din kami. I wanted to give her a beautiful life." Napailing si Daniella pagkatapos kong sabihin yun. "Actually wala akong nakikita na panget ang buhay na tinatahak mo ngayon. Secretary ka ng isang malaking kompanya, Maureen. Malaki ang sahod mo, hindi lang ata mama mo ang pwede mong buhayin sa sahod na meron ka, pwede kana actually magkaroon ng sarili mong pamilya." Pagkatapos niyang sabihin yun, tinuloy na niyang kainin ang pagkain niya. Napatawa ako sa sinabi ni Daniella. "Fine. To be honest gusto ko yung ako ay may hawak sa sarili kong oras, No one orders me, but I order them to do this, this, this." She rolled her eyes. "Oh you wanted to have your own company." We both stop eating, pareho kami nawalan ng ganang kumain dahil sa topic namin. Umiling ako. "Company is a big responsibility unlike restaurant-" "Hep! But kung sumikat ng restaurant mo there no impossible na magiging kompanya na siya dahil magkakaron kana ng kung saan saan na branch." Tumango ako sa sinabi niya dahil she's right though. "You know you're too ambitious. Malaki-laking pera ang kailangan mo para magpatayo ng restaurant, wala kana problema sa pag luto dahil magaling kang mag luto kailangan mo nalang maghanap ng Chef mo." "Kaya nga nag iipon ako." Muli kong kinain ang food sa plate ko, pagkatapos nilayo ko na ito sa akin dahil mukhang nawalan na talaga ako ng ganang kumain. "Diba mayaman ang daddy mo? Bakit hindi ka lumapit at humingi ng tulong sa ambisyon mo? Alam mo matatagalan pa bago mo makamit yang pinapangarap mo." Uminom muna ako ng juice bago ko siya sagutin. "I don't even know where he is. Baka nga may sariling pamilya na siya." Napailing si Daniella. "Nothing is impossible to you, MJ. Nakapagtapos ka nga ng kayo lang ng mama mo." I sigh. There's nothing wrong being ambitious, kung ikakabuti naman ito sa future ko then why not? Hindi naman kami nag hihirap, dahil malaki naman ang sahod ko bilang isang secretary sa isang malaking kompanya napinag tatrabahuan ko at si mamma isang private nurse noon pero pinahinto kona siya nung mag simula na ako mag trabaho kaya masasabi ko talagang hindi kami nag hihirap dahil malaki laki din sahod ni mama noon. Sadyang gusto ko yung ako yung humahawak sa oras ko at ako ang boss. Napailing ako sa iniisip ko, noon pa man ganito na ako mag isip. Alam ko mahirap ang mangarap pero kung pursigido ka talaga walang impossible sa lahat. Pagkatapos namin kumain, bumalik na kami sa trabaho namin. Mga ilang minuto palang kami nag hiwalay ni Daniella, andito na naman siya sa akin. "Mangungulit ka na naman?" Ganito si Daniella pag wala na siyang ginagawa , dito siya sa table ko tumatambay. "Alam mo may sagot na ako sa problema mo." Napakunot noo ako sa sinabi ni Daniella. "Bakit hindi ka nalang mag paligaw sa mayaman na lalaki? Maganda, sexy at matalino ka kaya madaming lalaki pipila sayo basta makuha ka lang." Napailing ako, sabi ko na ba nonsense ang mga sasabihin niya. "Alam mo naman wala ako panahon sa mga lalaki." Hinawakan niya ang kamay ko. "Malay mo si Mr. Callum ang sagot sa problema mo." Pagkasabi ni Daniella ang salitang yun, sabay kami napalingon sa office ni Mr. Callum kung saan kita dito sa table ko sa loob ng office ni Mr. Callum kung saan mismo ang table nito. Mr. Callum John Chavez ang CEO ng kompanya na pinag tatrabahuan ko, I heard we have the same age kaya nagulat ako nung unang araw ko sa kompanyang ito na siya ang boss ko. Gwapo, matangkad at mabait na matalino pa. Pero dahil wala akong panahon sa lalaki, lahat ng description na yun wala lang para sa akin. Dahil problema lang ang mga lalaki sa buhay ko, baka tulad lang sila sa ama ko, walang paninindigan sa buhay. Napailing ako. "Sira." Sabi ko kay Daniella "Malay mo? Pakiramdam ko may lihim na pagtingin sayo si boss, alam mo ba nahuli ko siya isang araw na nakatingin sayo." Tumayo ako at pumunta ako sa printer room, at may prinint ako para pirmahan ni Mr. Cal, sumunod pa rin si Daniella sa akin. "Alam mo mas mabuting bumalik kana sa table mo dahil walang patutunguhan ang topic natin." Napasimangot si Daniella nung sabihin ko yun, padabog siyang umalis kaya napabuntong hininga nalang ako pag alis niya. Madami na siyang nireto sa akin na lalaki, kulang nalang ipamigay na niya ako sa mga kilala niyang lalaki. NAPATINGIN ako sa wrist watch ko, mukhang na sobrahan ako sa pag trabaho sa kakaisip sa pangarap ko, 30 minutes na akong overtime, wala namang bayad dahil ako naman ang may kasalanan kung bakit na sobrahan ang pag trabaho ko. Pagtayo ko, sakto lumabas na din si Mr. Callum sa office niya. " "Oh Miss Rodriguez are you still here?" he looked at his wrist watch. "It's already time to go home" "Hindi ko napansin yung oras ko, Mr. Cal eh." "You want me-" napakunot noo ako nung huminto siya sa pag sasalita niya. "Sige, mauna na ako." Tumango lang ako nung bigla umiba ang yung sasabihin niya, nagkibit balikat nalang ako.