คิ้วของมาร์โคพลันขมวดเข้าหากัน เขาละสายตาจากดาเนียเพื่อมองไปทางอื่น
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย”
ดาเนียแค่นหัวเราะออกมา
“พี่เองก็รู้ใช่ไหมว่านี่คือฝีมือใคร พี่รู้เช่นนั้นแล้วทำไมยังคิดจะไปจากข้าอีก ทำไมถึงไม่อยู่ที่นี่เพื่อช่วยปกป้องข้าเล่า!! พี่ก็รู้นี่ว่าข้าไม่มีใครแล้ว..”
คนที่จริงใจกับเธอและไม่คิดหาผลประโยชน์ ดาเนียคิดว่ามีเพียงท่านพี่มาร์โคเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้คาดหวังอะไรจากเธอเลย
“พี่กำลังปกป้องเจ้าอยู่ดาเนีย พี่ต้องไปจากที่นี่เพื่อหยุดยั้งในทุกความไม่มั่นคงที่มันกำลังจะเกิดขึ้น เจ้าจะต้องเข้าใจพี่นะว่าที่พี่ทำไปทั้งหมดเพราะว่าพี่ต้องการปกป้องเจ้าและปกป้องเสด็จพี่ไคแลนด้วย พี่ต้องไปเพื่อลดทอนอำนาจของเสด็จแม่ หากว่าไม่มีพี่อยู่จะไม่มีใครยินยอมร่วมมือกับเสด็จแม่ทั้งนั้น”
ดาเนียหลับตาลง เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นเหนื่อยล้าเหลือเกิน ทำไมพออะไรๆ ขยับจะดีขึ้นก็จะต้องมีเ
