องค์หญิงตัวปลอมคนนี้ ถึงทีต้องหาทางรอด

8.แลกกับทุกสิ่งทุกอย่าง

“องค์หญิงเดินทางไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ด้วยท่าทีรีบร้อน..”

ไคแลนละสายตาจากกระดาษเบื้องหน้ามองไปที่องครักษ์ที่เขาสั่งให้จับตาดูดาเนียเอาไว้ ไปที่วิหารอย่างนั้นหรือ ดาเนียไปที่นั่นทำไมกัน?

มิใช่ว่าไปที่นั่นเพราะว่านางแอบคบกับนักบุญหรือว่าคาดินันหรอกใช่ไหม?

ไคแลนถอนหายใจเบาๆ

“จัดการงานพวกนี้ต่อด้วย ข้าจะตามไปดูนางสักหน่อย..แล้วก็เตรียมของไปที่ลานล่าสัตว์ให้เรียบร้อยด้วย”

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท..”

เขาเดินลงบันไดที่ทอดยาวของพระราชวังเซลาฟิมลงไปด้านล่างเพื่อที่จะขึ้นรถม้า หางตาของไคแลนเหลือบไปเห็นมาร์โคที่กำลังเล่นสนุกกับบรรดาสตรีของเขา

หมอนั่นยังคงเป็นน้องชายที่โง่เขลาเหมือนเดิม เขาเคยคิดว่าบางทีเราอาจจะสามารถเป็นพี่น้องกันได้ เพียงแต่แม่ของมาร์โคนั้นมีความโลภอยู่มาก

บนใบหน้าหล่อเหลาของไคแลนยกยิ้มขึ้นมาจางๆ ก่อนจะเดินขึ้นรถม้า ดูเหมือนว่าเขาจะรู้แล้วว่าดาเนียไปที่วิหารเพราะเรื่องอะไร..

ไคแลนยกมือขึ้นมากุมหัวใจเอาไว้เบาๆ ดาเนียที่รัก..เจ้ากำลังทำให้พี่หวั่นไหวอย่างมากเลยรู้ไหม เพื่อพี่แล้วเจ้าถึงกับรีบร้อนเช่นนั้น มันทำให้พี่หลงรักเจ้ามากขึ้นไปอีกรู้รึเปล่า เมื่อเป็นเช่นนี้จะให้พี่ปล่อยมือเจ้าไปได้อย่างไรกัน..

รถม้าจอดเทียบที่ด้านหน้าของวิหารศักดิ์สิทธิ์ ไคแลนเดินลงมาก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปยังห้องของคาดินัน ยกมือห้ามปรามในทุกการทำความเคารพเพราะว่าเขากำลังร้อน และเมื่อเขามายืนอยู่หน้าห้องของคาดินัน เสียงถกเถียงกันด้านในก็ดังออกมา..

“องค์หญิง กระหม่อมมิได้..”

“หากว่าท่านไม่ยอมรับ เช่นนั้นข้าจะบอกกับเสด็จพ่อให้เลิกสนับสนุนวิหารเสีย! คิดให้ดีคาดินัน กว่าท่านจะเข้ามายืนในตำแหน่งผู้นำของวิหาร ท่านจะต้องแลกกับอะไรบ้าง! ตำแหน่งของท่านจะหลุดลอยไปเพียงเพราะทองไปกี่หีบอย่างนั้นหรือ!”

แน่นอนว่าดาเนียไม่คิดยินยอม เธอมั่นใจว่าคาดินันจะต้องรับเงินจากพระสนมมาแน่!

“มิได้เป็นเช่นนั้นแน่นอนองค์หญิง กระหม่อมมิได้รับเงินจากผู้ใดทั้งนั้น”

การตอบโต้สตรีผู้นี้ถือเป็นเรื่องยากเย็นยิ่งนักเพราะว่าองค์หญิงดาเนียนั้นเป็นที่รักขององค์จักรพรรดิเกิดเขาเผลอล่วงเกินนางเข้ามีหวังเขาเดือดร้อนแน่

“หากว่าท่านมิได้รับเงินจากใคร เช่นนั้นก็รับเงินจากข้าไป!”

คาริยกหีบที่ถือมาไปวางเอาไว้เบื้องหน้าของคาดินัน

“องค์หญิง..”

“ข้าขอแค่คำพยากรณ์ของเจ้าจะต้องบอกว่าเสด็จพี่ไคแลนจะนำพาฮาญาให้ยิ่งใหญ่และเกรียงไกรเหมือนกับท่านปู่..แค่นั้นคาดินันท่านกล่าวแค่นั้นก็พอ และข้ารู้ว่าท่านทำได้..”

คาดินันมองของล้ำค่าในหีบด้วยสีหน้าลำบากใจ แต่เขารู้ดีว่าตัวเองมิได้อยู่ในสถานะที่จะปฏิเสธ

“กระหม่อม..จะทำตามพระประสงค์ขององค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ”

ดาเนียยังคงทำสีหน้าเรียบเฉย จะให้อีกฝ่ายรู้ไม่ได้ว่าเธอดีใจกับข้อตกลง

“เช่นนั้นข้าหวังอย่างยิ่งว่ามันจะเรียบร้อย การสนับสนุนของพระราชวังต่อวิหารศักดิ์สิทธิ์ยังคงมีต่อไป นักบุญทุกคนที่นี่จะต้องสรรเสริญคาดินันแล้ว..”

เธอกล่าวก่อนจะเดินออกมาจากห้องที่แสนอึดอัด สารภาพตามตรงว่าดาเนียไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่ามันจะสำเร็จ เพราะว่าเธอไม่รู้ว่าพระสนมจ่ายหรือว่ายื่นข้อเสนออะไรให้คาดินันกันแน่

แต่ทว่าเมื่อประตูเปิดออกดาเนียมองเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเสด็จพี่ไคแลน เขากำลังยืนรอเธออยู่ด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม

คาริก้มหน้าลงก่อนจะปลีกตัวออกไปเพื่อให้ผู้สูงศักดิ์ทั้งสองได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัว

“เสด็จพี่..มาทำอะไรที่นี่เพคะ”

“นั่นคือคำถามของพี่ต่างหากดาเนีย เจ้ามาทำอะไรที่นี่กัน?”

ด้วยระยะห่างของเสด็จพี่ไคแลนกับประตูห้องของคาดินัน ดาเนียเชื่อว่าเขาจะต้องได้ยินอย่างแน่นอนว่าเธอพูดอะไรออกไปบ้าง แต่มาแกล้งตีหน้าซื่อแบบนี้แล้วมาถามเพื่อให้เธอสารภาพออกไปเอง..

มันชวนให้อึดอัดยังไงไม่รู้

“เสด็จพี่ก็น่าจะได้ยินแล้วนี่เพคะ ตั้งใจจะยกเอาเรื่องนี้มาข่มขู่หม่อมฉันหรืออย่างไร”

ไคแลนหัวเราะร่า เขาจับจูงมือของดาเนียเข้าไปในห้องโถงรับรองของวิหารศักดิ์สิทธิ์ ห้องรับรองแสนหรูหราที่เตรียมเอาไว้สำหรับเชื้อพระวงศ์ เขาไม่ลืมร่ายเวทย์เพื่อลงกลอนประตูเอาไว้..เพราะไคแลนไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมารบกวนเวลาอันล้ำค่าของเขาและดาเนีย

“ทำแบบนั้นทำไมกันดาเนีย ของในหีบนั่นมันคือทองที่ประทับตราขององค์หญิงดาเนีย กระทำเช่นนี้ไม่ฉลาดเลยนะ เจ้าจะยอมเดือดร้อนเพื่อพี่ทำไมกัน?”

มือทั้งสองข้างของไคแลนกำลังกอบกุมใบหน้าของดาเนียเอาไว้ เขาใช้นิ้วไล้ไปตามสันจมูกของเธอเบาๆ ด้วยความหลงใหล

เพราะว่าเธอทำเพื่อตัวเองนะสิ หากว่าเขาได้เป็นองค์จักรพรรดิดาเนียมั่นใจว่าต่อให้เรื่องที่ว่าเธอมิใช่องค์หญิงถูกเปิดเผยขึ้นมา เสด็จพี่ไคแลนก็จะไม่สั่งประหารเธอ..

“เพราะว่าเสด็จพี่คือทุกสิ่งทุกอย่างของข้า ข้าไม่ยินยอมให้คำพยากรณ์ไร้สาระมาทำลายเสด็จพี่ผู้สง่างามของข้าอย่างเด็ดขาด”

ไคแลนมั่นใจว่าเขาสามารถจัดการความรู้สึกได้ดี เขาเว้นระยะห่างในทุกความสัมพันธ์ได้ยอดเยี่ยมมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นเลดี้ชนชั้นสูงคนไหนๆ ก็ตาม แต่วันนี้เขาไม่อยากให้ระหว่างเขาและดาเนียมีช่องว่างเลย..

“ดาเนีย เจ้ากำลังพูดอะไรออกมาน่ะ จะบอกว่าเจ้าเป็นห่วงพี่ชายคนนี้อย่างนั้นหรือ?”

เธอกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะส่งยิ้มให้เขา

“ข้าเป็นห่วงพี่นะคะ เพราะมีเพียงแค่เสด็จพี่เพียงผู้เดียวเท่านั้นที่เมตตาข้า”

ทั้งที่นางได้รับความรักอันมากล้นจากเสด็จอา.. ดาเนียคงกำลังรู้สึกไม่ปลอดภัยสินะ นางกำลังหวาดกลัวว่าหากความจริงถูกเปิดโปงขึ้นมา นางจะเดือดร้อน

“เจ้าต้องการสิ่งใดกันดาเนีย..ความต้องการในหัวใจดวงนี้”

นิ้วมือของไคแลนวนเบาๆบนเนินอกของเธอ นิ้วของเขาปัดผ่านชุดเดรสไปมาชวนให้บรรยากาศร้อนระอุมากยิ่งขึ้น

“ต้องการ..ให้เสด็จพี่เป็นองค์จักรพรรดิเพคะ”

ในเมื่อเขารู้เรื่องที่เธอคือองค์หญิงตัวปลอมเช่นนั้นเขาก็คงจะเดาเจตนาที่แท้จริงของเธอได้ไม่ยากดาเนียคิดว่าเธอจะต้องบอกกล่าวความจริงไปแก่เขาบ้างเพื่อให้เขาเห็นว่าเธอจริงใจกับเขา

“ต้องการให้เสด็จพี่ปกป้องข้า”

รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าที่หล่อเหลาของไคแลน เขาจับปลายคางของเธอให้เงยขึ้นมา

“เช่นนั้นเจ้าจะตอบแทนข้าด้วยอะไรกันดาเนีย จะตอบแทนพี่ชายที่ยินยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อปกป้องเจ้าด้วยอะไรกัน?”

ดาเนียช้อนสายตามองหน้าเขา

“ด้วยชีวิตของข้า ข้าจะอยู่เคียงข้างพี่ แน่นอนว่าจนกว่าพี่จะมีจักรพรรดินีและไม่ต้องการข้า…อื้อ!”

ไคแลนทาบทับริมฝีปากลงไปเบาๆ บนริมฝีปากสีหวานของเธอ ความนุ่มที่ชวนให้หลงใหลและความหวานที่ชวนให้ใจสั่น เกลียวลิ้นของเขากำลังแทรกเข้าไปในโพรงปากของเธอ ไคแลนกำลังพยายามช่วงชิงความหวานจากริมฝีปากที่เขาเฝ้าฝันถึงมาโดยตลอด

เรามิใช่พี่น้องหรือว่าไม่มีความเกี่ยวพันใดๆ ทางสายเลือดเลย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจดึงดาเนียมากอดท่ามกลางสายตาของคนอื่นได้ มิสามารถจับมือเธอหรือแม้แต่ทำอะไรที่เกินเลยไปมากกว่าคำว่าพี่น้อง ทว่าเขาเฝ้าฝันถึงการกระทำเช่นนี้กับเธอมาโดยตลอดเลย..

ว่าสักวันเขาจะต้องเหยียบย่ำโซ่ตรวนของคำว่าพี่น้องที่กำลังมัดตรึงเขาเอาไว้ เพื่อคว้าดาเนียมาเป็นของเขา…

ดาเนียไม่เคยจุมพิตที่ลึกซึ้งเช่นนี้มากก่อนเลย เธอจึงทำอะไรไม่ถูก ดาเนียได้แต่ยกมือขึ้นมาโอบกอดเสด็จพี่ไคแลนเอาไว้เพราะว่าขาทั้งสองข้างกำลังจะยืนไม่อยู่ เธอกลัวว่าตัวเองจะล้มลงไป..