ริมฝีปากของดาเนียนั้นยกยิ้มขึ้นมา เธอจับมือของเขาที่กำลังลูบไล้ริมฝีปากมาขบกัดเบาๆ ที่ปลายนิ้วของเขา
ดาเนียแลบลิ้นออกเพื่อเลียเบาๆ บนนิ้วของไคแลน สายตาของเธอจับจ้องบนใบหน้าที่กำลังแสดงความพึงพอใจของเขา
“เสด็จพี่เพคะ ที่ข้าอยากจะได้ตราผ่านประตูเมือง เพราะว่ากับบางเรื่องเราไม่อาจกระทำที่พระราชวังได้ เมื่อเสด็จพี่เป็นองค์จักรพรรดิ แน่นอนว่าเสด็จพี่จะใช้เทเลพอทซึ่งมีเพียงองค์จักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ ข้าอยากจะควงคนรักเดินไปบนถนนทอดยาวของเมืองต่างๆ อยากจะจับจูงมือของบุรุษในดวงใจไปยังร้านเครื่องประดับเล็กๆ ข้าและชายผู้นั้นจะช่วยกันเลือกเฟ้นเพื่อหาแหวนเรียบๆ สักวงเอาไว้สวมใส่ด้วยกัน”
แววตาของไคแลนพลันเปลี่ยนไปเมื่อดาเนียกล่าวออกมาเช่นนั้น เธอซบใบหน้าลงบนมือของเขาด้วยความออดอ้อน
“ไม่ว่าจะที่ไหนเราก็สามารถทำเช่นนั้น ไม่มีเหตุผลอันใดที่เจ้าจะต้องสนใจสายตาของชนชั้นสูงหรือว่าใครทั้งนั้น..พี
