นิโคลัสมองหน้าของดาเนีย เบื้องหลังม่านตาสีนิลที่กำลังขยายออก เขาเขินอายจนอยากจะวิ่งหนีออกไปกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งที่ด้านนอก
แต่ว่าเขาไม่อยากจะแบบนั้น เพราะเขาไม่อยากให้ไมเนอร์นำไปล้อในภายหลัง นิโคลัสจึงจำใจจะต้องนั่งอยู่เช่นนั้นต่อไปโดยที่เก็บอาการเขินอายเอาไว้ให้มิดชิดที่สุด
“กระหม่อมยินดี ดูแลและรับใช้องค์หญิง..”
เพียงแค่คิดว่าอีกสองวันข้างหน้าเขาจะได้เดินตามหลังขององค์หญิงดาเนีย ตามติดเธอไปทุกที่และได้มองเห็นใบหน้าที่แสนงดงามนั่นในมุมต่างๆ เพียงเท่านั้นมันก็เป็นสุขใจมากจนไม่รู้จะบอกกล่าวเรื่องเช่นนี้ออกไปได้เช่นไร
เมื่อไมเนอร์เห็นท่าทางดีใจจนเกินเหตุของสหาย เขาถึงกับกลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่.. ไม่น่าแปลกใจหรอกเรื่องที่สหายของเขาจะชื่นชอบองค์หญิงดาเนีย เพียงแต่หากว่านิโคลัสรักนางขึ้นมาจริง หากว่าหมอนั่นรักองค์หญิงดาเนียขึ้นมา เขาบอกได้เต็มปากว่าเลยว่าเจ้านั่นเดือดร้อนแน่
ดูจากที่องค์
