ดาเนียจับมือของเจเซนที่กำลังพยายามแกะกระดุมออก เธอเดินเข้าไปใกล้เขาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดบนใบหน้า
“เจเซน..ข้าจำได้ว่าครั้งหนึ่งเป็นข้าที่เชื้อเชิญให้เจ้าอยู่ต่อ แต่เจ้าก็เอาแต่ปฏิเสธแถมยังร้องขอเพื่อที่จะกลับ..”
เขากะพริบตาถี่ๆ เพื่อมองใบหน้างดงามของดาเนีย
“ครั้งนั้นพี่ของเจ้าเข้ามาขัดขวางข้าต่างหาก หวังอย่างยิ่งว่าครั้งนี้เราจะยินยอมให้ข้าเดินไปที่ประตูและลงกลอนเสียก่อน”
ดาเนียหัวเราะร่า เธอจับจูงมือของเจเซนเข้ามาให้ห้องนอน..
“ใครก็ตามที่กล้าเข้ามาให้ห้องนี้ ข้าจะสั่งให้เจ้าสังหารมันเสียให้หมด”
ชุดเดรสสีขาวที่เธอสวมอยู่พลันถูกถอดออก มันหล่นลงไปกองเอาอยู่บนพื้น ร่างกายขาวนวลเนียนของดาเนียปรากฏต่อสายตาของเขาและเจเซนไม่คิดว่าเขาสามารถรั้งรอได้อีกแล้ว เขากระโจนเข้าหาเธอด้วยความคลั่งไคล้ ด้วยความรักที่มีอยู่จนเอ่อล้นออกมาจากหัวใจ
“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะองค์หญิง..”
เขาทำท่าล้อเ
