ดาเนียยกมือขึ้นมาเพื่อกุมหน้าของเสด็จพี่ไคแลนเอาไว้ เพื่อให้เขาหยุดยั้งการกระทำที่เป็นการเกินเลยลงก่อน
“ข้าได้ยินว่าท่านหญิงดาโกตามาถึงที่พระราชวังแล้ว..”
เรียวคิ้วของไคแลนพลันขมวดเข้าหากันเมื่อเธอกล่าวถามเรื่องของสตรีที่เขาไม่เคยให้ความสนใจ
“ใช่ นางจะมาจะไปแล้วมันน่าสนใจตรงไหนกัน”
เธอมองหน้าเขา ใบหน้าแสนหล่อเหลาของเขามิได้แสดงความสนใจอะไรกับชื่อของสตรีที่เธอกล่าวถึงเลยแม้แต่น้อย
“เมื่อตอนเย็นท่านพี่มาร์โคมาหาข้า”
ไคแลนผละออกจากร่างกายของดาเนียในทันที เขาเดินตรงไปยังกาน้ำชาที่วางเอาไว้ ก่อนจะรินชาใส่แก้วแล้วดื่มเพื่อดับกระหาย
“ดาเนีย..”
“ข้าไม่อยากให้ท่านพี่มาร์โคไปอยู่ที่แอชตัน และข้ารู้ว่าเสด็จพี่จะต้องช่วยข้าได้”
ไคแลนถอนหายใจ
“น่าเสียดายที่ครั้งนี้ข้าไม่อาจยื่นมือเข้าไปช่วย เพราะมาร์โคทำความผิดจนเสด็จอาโกรธเคืองอย่างมาก”
ดาเนียเดินมานั่งลงบนตักของเขา เธอยกมือมาโอบล้อมรอบคอขอ
