แสงแรกของดวงตะวันสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ดาเนียค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา และเมื่อเธอมองไปข้างๆ ก็มองไม่เห็นเสด็จพี่ไคแลนอีกแล้ว
ดาเนียยกยิ้มเศร้าๆ ให้กับตัวเอง เธอเริ่มจะชินชากับการที่เราไม่สามารถตื่นขึ้นมาแล้วมองเห็นอีกฝ่ายหรือว่าการร่วมทานมื้อเช้าก่อนจะแยกย้ายกันไป..
เพราะว่าเราไม่ใช่คู่รักธรรมดาหากแต่ว่านี่คือความรักสุดแสนอันตรายที่เธอเลือกจะเดินเข้าไปหาเขาเอง.. จะมานั่งเสียใจหรือว่าเรียกร้องสิ่งใดกันดาเนีย
เมื่อคาริเห็นองค์หญิงของเธอตื่นขึ้นมา สาวใช้ร่างท้วมก็เดินไปหาองค์หญิงในทันที นางวางอ่างน้ำล้างหน้าลงพร้อมกับส่งผ้าขนหนูเพื่อให้ดาเนียเช็ดหน้า
“วันนี้ตื่นบรรทมเร็วจังเลยนะเพคะ อยากจะรับมื้อเช้าเลยหรือว่าจะล้างเนื้อล้างตัวก่อนดีเพคะ”
ดาเนียปรายตามองออกไปด้านนอกหน้าต่าง
“ข้าจะอาบน้ำก่อน ส่วนมื้อเช้ายังไม่ค่อยหิว ช่วยเรียกนิคเข้ามาให้ทีสิ”
คาริจัดการถอดเสื้อคลุมขององค์หญิงออกพร้อมกับพาพ
