"ยังเจ็บมากอีกไหม" ซันไชน์เอ่ยถามในขณะที่มือเล็กของเธอยังคงใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลให้เขาอยู่
"อืม" คนตัวโตตอบรับในลำคอ สายตาคมจ้องมองใบหน้าสวยที่ตั้งอกตั้งใจล้างแผลให้เขาอย่างเบามือ
"ต้องไปฉีดยาไหม นายได้ไปหาหมอบ้างหรือเปล่า"
"แค่แมวกัดไม่ตายหรอก" เจ้าพิภพเอ่ยตอบเสียงเรียบ ทำให้คนตัวเล็กยู่ปากด้วยความหมั่นไส้
"นายมียาแก้ปวดใช่ไหม?"
"มี"
"เสร็จแล้ว" ซันไชน์เงยหน้าขึ้นมาจากมือหนาของเจ้าพิภพเมื่อเธอล้างแผลให้เขาเรียบร้อยแล้ว
"..."
"งั้นฉันไปหาไวท์ก่อนนะ" ซันไชน์เตรียมหมุนตัวกลับหากแต่ถูกมือหนาของเจ้าพิภพฉุดรั้งแขนเล็กของเธอเอาไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวก่อน.."
"หืม?" คิ้วบางขมวดเข้าหากันเป็นเชิงคำถาม
"ฉันใช้มือไม่ถนัด"
"แล้วยังไง" ซันไชน์ถามต่ออย่างไม่เข้าใจถึงความหมายที่เขาจะซื่อ
"มันเป็นความผิดเธอ…" ดวงตาคมกริบเหลือบมองรอยแผลที่มือของเขาเพียงนิด ทำให้ซันไชน์ต้องมองตามสายตาของเขาไปด้
