เมียบำเรอหมอคราม

ของอย่างนี้ต้องพิสูจน์

"อย่างนั้นเหรอ.." ภริตาทำหน้าเศร้า แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป ต่างประเทศก็อยากไปจะทำยังไงดี...

"อ้อ..ผมลืมบอกวันเสาร์ที่จะถึงนี้ เพื่อนผมมันจะเข้ามาดูบอลที่บ้าน ยังไงก็ฝากคุณช่วยทำความสะอาดจัดเตรียมกับแกล้มให้ด้วยนะ เดี๋ยวผมเอาเงินให้ไปซื้อของ" ทำงานมาเหนื่อยทั้งอาทิตย์วันหยุดก็มีสังสรรค์กันบ้าง..ตามประสาหนุ่มโสด

"ได้ค่ะ แล้วจะมากันกี่คนเหรอคะ ฉันจะได้เตรียมของกินได้ถูก" ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนเขามาที่บ้าน แต่ทุกครั้งที่มาก็สองคนบ้าง สามคนบ้าง..เธอจึงไม่รู้ว่าต้องซื้อเยอะแค่ไหน

"ก็ประมาณสามสี่คนหรือไม่ก็แค่สาม ไม่ต้องทำเยอะหรอกแค่กับแกล้มสามสี่อย่างก็พอ" มีเธออยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน สบายมีแม่บ้านคอยทำกับข้าวให้...

"โอเคค่ะ..ว่าแต่คืนนี้คุณไม่มีอารมณ์จริงๆ เหรอคะ" ค่อยๆดึงเสื้อคลุมลงทีละนิดเปิดเผยส่วนที่ควรจะปิดให้เขาเห็นวิบวับ มองตาปริบๆ เขาจะไม่ใจอ่อนจริงๆเหรอ..

"หึ..ไม่มี นอนเถอะ ง่วงจะตาย ร่างกายต้องการพักผ่อน" เขาเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตากก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกฝั่ง

ภริตามองตาปริบๆ เฮ้อ..เธอจะบ้า ทำไมเขาต้องมาทำงานหนักจนเสื่อมสมรรถภาพในช่วงเวลาที่เธอรีบด้วย..หมดกันต่างประเทศที่รอคอย อาทิตย์นี้คงไม่ได้ไป...

ร่างสมส่วนเดินลงจากเตียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดนอนสบายๆ มานอนลงข้างๆ คนที่กำลังนอนกรนเสียงดัง ท่าทางจะเพลียมาก ถึงได้กรนเสียงดังขนาดนี้ แล้วเธอจะนอนหลับยังไงเนี่ย

ครืดดคราด...โคร๊กกกๆ!!

นี่เขากรนจริงหรือแกล้งเนี่ย..

แม้จะเอาหมอนปิดหูก็ยังได้ยินเสียง... นอนกรนขนาดนี้ทำไมไม่ไปเกิดเป็นรถไถ..คร็อกๆ ..คร็อกฟรี่ เสียงนี้ใช่เลย

!!!!....

ภริตานอนพลิกตัวไปมาทำยังไงก็นอนไม่หลับทั้งเสียงกรนทั้งคิดมาก ปกติถ้าเธอใช่ชุดนอนญี่ปุ่นวาบหวิวเธอไม่เคยรอดจากความหื่นของเขา..แต่วันนี้เขากลับหลับเฉยหรือว่าเขาจะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศไปแล้วจริงๆ แต่เธอคิดว่าไม่ใช่เพราะเขาคือคนหื่นคนหนึ่งเลยแหละ หรือว่าเขาจะแกล้งไม่แข็งกันนะ? ความอยากรู้ทำให้เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงมองไปที่คนข้างๆ แม้ว่าเขาจะหลับไปแล้วแต่เธอก็อยากพิสูจน์...

ร่างสูงใหญ่นอนหันหน้าตัวตรงท่าทางหลับสนิท...

แข็งไม่แข็ง..ของอย่างนี้ต้องพิสูจน์..

มือเล็กค่อยๆ ยื่นออกไปจับตรงกลางเป้ากางเกงบ็อกเซอร์ก็พบว่าเจ้าหนอนยักษ์ตัวนุ่มนิ่ม นอนคอพับอ่อนปวกเปียกไม่สู้มือเหมือนในทุกครั้ง ปกติแค่จับเฉียดๆยังแข็งแต่วันนี้ไม่ขยับเลยสักนิด เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหนอนยักษ์กันนะ?

'อือ..ตื่นสิเจ้าหนอนยักษ์ ตื่นขึ้นมาได้แล้ว' ไม่ว่าเธอจะพยายามจับเจ้าหนอนยักษ์ยกขึ้นตั้งกี่ครั้งก็มันยังคอพับหลับลงเหมือนเดิม ความหวังพังทลายเมื่อเขาไม่ได้แกล้งแต่ไม่แข็งจริงๆ

"อืมม.." เจ้าของหนอนยักษ์ครางเสียงในลำคอ ก่อนจะขยับพลิกตัวนอนตะแคง

อุ้ยย!!

ภริตาตกใจรีบดึงมือกลับ!! เกือบไปแล้วไหมล่ะ...ใจเต้นแรงตึกตัก

วันนี้ไม่แข็งไม่เป็นไรพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ยังไงเซ็กส์ครั้งสุดท้ายก็ต้องเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้ เธอต้องทำได้...

ร่างสมส่วนขยับตัวลงนอนข้างๆ ใช้เวลาสักพักกว่าเธอจะหลับตามเขาไป..ทำไมในหัวถึงเธอถึงมีแต่ภาพเจ้าหนอนยักษ์ลามกนั่นกันนะ ท่าจะบ้าไปแล้ว...ยึยขนลุก

เช้าวันพฤหัสบดี...

หมอครามออกไปทำงานแต่เช้าเรียกว่าขยันสุดๆ ชีวิตหมอมีเวลาหายใจก็ดีแค่ไหนแล้ว อาทิตย์ที่ผ่ามาเขาทำงานจนลืมวันลืมคืน..วันอังคารก็บอกว่าเป็นวันอาทิตย์ใช้ชีวิตเหมือนคนเป็นหนี้ทำงานไม่รู้จักวันหยุด.. (ดูเป็นคนขยันมากใช่ไหมแต่เปล่าที่เขาต้องขยันเพราะชดใช้กรรมที่ก่อนนั้นลางานจนเพื่อนต้องทำแทนตอนนี้เลยต้องชดใช้คืนเพราะเพื่อนลางานสองอาทิตย์)

งานก็เลยเข้าเขารัวๆ ..และเป็นสองอาทิตย์ที่ยุ่งมาก แต่อาชีพหมอก็เป็นอาชีพที่เขารักมาก เขาทำทุกอย่างจากความรักไม่ใช่แค่รักษาตามหน้าที่...

ตัดภาพมาอีกฝั่ง

คนไม่รู้ก็เข้าใจว่าเป็นเพราะเวรกรรมที่เธอทำมาตั้งแต่ชาติปางก่อนอยู่ๆ เขาถึงได้เข้าเวรเช้าบ่ายดึกมาเป็นอาทิตย์ทั้งที่ก่อนนั้นเขาว่างทั้งอาทิตย์ แล้วแบบนี้เขาจะเอาแรงที่ไหนมาปู้ยี่ปู้ยำทำอะไรเธอล่ะ..เฮ้อ เครียดทำยังไงดี

เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เธอเดาออกทันทีว่าใครโทรมา

"ฮัลโหลแพรรี่..อาทิตย์หน้าฉันไปด้วยไม่ได้แล้วแหละ พอดียังจัดการธุระไม่เสร็จ ถึงเลื่อนไปก่อนแต่ก็ไม่รู้ฉันจะได้ไปด้วยหรือเปล่านะ แกอาจจะได้บินไปก่อนเหมือนเดิม" ภริตายืนคุยโทรศัพท์ท่าทางเคร่งเครียด เธอเองก็อยากไปพร้อมเพื่อนไม่ใช่ไม่อยากแต่ทำไงได้เธอยังทำภารกิจไม่สำเร็จ..

แพรี่คือสาวสองเพื่อนที่เธอสนิทที่สุด..เราสองคนอยากไปทำงานที่ต่างประเทศเหมือนกัน จึงชวนกันไปแต่เธอติดภารกิจเลยไม่ได้ไปสักที ส่วนแพรี่ก็รอจนทนไม่ไหวจะบินไปก่อนในอาทิตย์ที่จะถึงนี้..

ความฝันเรื่องไปทำงานต่างประเทศของเธอจะเป็นจริงไหมนะ...

คืนวันพุธ...

คำถามเดิมๆ ในทุกๆ คืน...

"คุณมีอารมณ์แล้วหรือยัง??"

"ยังไม่มี..เอาไว้มีเดี๋ยวสะกิด.." พูดจบก็นอนพลิกตัวหันหลังท่าทางรำคาญเธอสุดๆ

'เชอะ ถ้าได้กับเขาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เธอจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเลยคอยดู ' พลิกตัวนอนหันหลังให้เหมือนกัน

คืนวันพฤหัสบดี...

"คุณ..คุณ วันนี้ให้ฉันนวดให้ไหมเผื่อคุณจะมีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง.." (คืนนี้ต้องได้คืนนี้ต้องโดนอึบ)

"นวดไปก็เท่านั้น มันไม่แข็งหรอก นอนเถอะผมง่วงละ..." แล้วก็ล้มตัวลงนอนท่าเดิม

นอนอีกละ..เกิดมาไม่เคยนอนหรือไง!! เดี๋ยวก็ขอให้จูจู้ไม่แข็งไปตลอดชีวิตซะเลย (คิดในใจ)

"คุณว่าอะไรนะ" คนที่กำลังนอนบ่นพึมพำ ทำเอาเธอตกใจ..

"ปะเปล่า..ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ" แค่คิดในใจก็ได้ยินอย่างนั้นเหรอ บ้าไปแล้ว รีบปิดไฟนอน...

ในใจยังภาวนาให้เขาสะกิดเธอในค่ำคืนนี้แต่ไม่ว่าเธอจะนอนพลิกซ้ายพลิกขวาคนข้างๆ ก็ไม่มีท่าทีว่าจะสะกิด..อ่อยแล้วนะทำไมไม่สะกิดสักที!!

"ถ้าไม่อยากให้ผมสะกิดคุณตกเตียง ก็หยุดพลิกตัวไปมา" เริ่มจะรำคาญจริงละ ขยับอะไรนักหนาคนจะหลับจะนอน..

กึก..เธอหยุดขยับตัวโดยไม่มีอะไรกั้น ใครบ้างละจะไม่กลัวตกเตียง!! เชอะนอนก็ได้ ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา...

คืนสุดท้ายทำไมมันถึงได้ยากเย็นจังนะ!!