พูดแค่นั้นฉันก็หมุนตัวเข้ามาในครัวอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกับป้านิ่มเลยสักนิด รู้ดีว่าตัวเองเป็นที่น่ารังเกียจ ฉันรู้ตัวเองดีตั้งแต่เข้ามาในบ้านของเขา เขาเกลียดฉันที่จะทำให้ชีวิตของเขาต้องพังลง หากแต่ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลยสักนิด อยากจะบอกเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องของฉัน จำต้องเงียบปากจนกว่าแม่ของเขาจะกลับ
นั่นคืออิสรภาพของฉันและเขาจะสิ้นสุดลง
“ตายจริง ป้าลืมไปเก็บเสื้อผ้าคุณบอลมาซัก”
“เดี๋ยวหนูขึ้นไปเก็บแล้วซักเองค่ะ ป้านิ่มเตรียมทำเส้นลอดช่องเถอะค่ะ” มีหน้าที่ดูแลเขาทุกอย่างตามที่แม่เขาสั่ง เรื่องที่จะทำให้เขาหยุดเคี้ยว ฉันไม่หวังว่าเขาจะหยุดได้หรอก แม่ของเขาก็คงจะรู้ดีฉันคิดแบบนั้น ฉันเข้ามาในห้องของพี่บอลกวาดสายตามองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง โดยมีเสื้อผ้าของเธอคนนั้นแต่ก็เลือกที่จะแยกใส่ตะกร้า เพราะฉันมีหน้าที่ดูแลเขา ไม่ใช่ดูแลผู้หญิงของเขา
เสียงประ
