บอลมีน #8
:: ครั้งแรก ขืนใจ ::
ผมจับจ้องร่างเล็กที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ที่ผมพูดคำหยาบคายใส่ วันนี้ผมแทบอยากจะไปกระชากตัวหล่อนออกจากร้านนั่นด้วยซ้ำ ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้เวรนั้นเป็นใคร แต่เห็นมันแล้วหงุดหงิดฉิบหาย!
เรียกมีนว่าอะไรนะ? มีนาใช่มะ สนิทกันมากสินะถึงขนาดเรียกชื่อที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีชื่อนี้
แม่นะแม่ หาว่าที่คู่หมั้นให้ทั้งทีก็หาที่มีประสบการณ์ได้เด็ดดวงจริงๆ
ที่ผมไม่โวยวายเธอทั้งที่ในใจแม่งร้อนรุ่มไปหมดยามเห็นเธอยิ้มให้กับมัน ทีกับผมทำหยิ่งใส่อยู่ทุกวัน ที่ผมไม่ทำแบบนั้นเพราะเก็บความโกรธ ความโมโหเอาไว้ในใจและกลับมาซัดเหล้าจนรู้สึกร่างกายร้อนไปหมด
จะลงโทษให้ตายคาเตียงเลย!
“ระริกระรี้จังนะวันนี้ มีนา” กัดฟันเรียกชื่อที่มันรับรู้คนเดียว
“พี่บอลคือหนูอธิบายได้นะคะ ถ้าพี่ฟัง...”
“ฉันไม่ฟัง!” ลุกขึ้นไปคว้าตัวหล่อนผลักลงกับเตียงนอน ทาบทับเธอไว้ด้วยความโมโหเวลาเธอยิ้มให้กั
