บอลมีน #10
:: ครั้งที่สอง ช่างอ่อนโยน ::
“คุณบอลตื่นแต่เช้าเลยนะคะวันนี้”
ผมหาวออกมาขณะยกชาขึ้นดื่ม ที่ตื่นเช้าไม่ใช่อะไร วันนี้มีเรียนจนถึงหัวค่ำอะคิดดู ขี้เกียจจะไปแต่ก็ต้องไปเนื่องจากผมเป็นพวกไม่ชอบนั่งเรียนนานๆ ถึงจะเรียนโง่ ไม่สิ จะมาด่าตัวเองทำไม? ผมเรียนพอได้แต่แค่ว่าขี้เกียจมันค้ำคอก็เท่านั้น
“ผมคงกลับค่ำแน่ๆ ยังไงก็เตรียมอาหารให้ด้วยนะ ผมคงหิวแบบสุดๆ”
“ได้เลยค่ะ ป้าจะจัดเตรียมอาหารคาวหวานให้คุณบอลเลย” ป้านิ่มยิ้มกว้างทุกครั้งที่ผมตั้งใจเรียน ปกติจะไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่ผมพาหมากฝรั่งเข้าบ้าน สายตาเหลือบไปมองคนตัวเล็กที่เดินออกมาพร้อมกับถ้วยข้าวต้ม จับจ้องใบหน้าสวยที่ยังคงเรียบเฉย ผมไม่ขอพูดเรื่องที่เราคุยกันนะ จะเชื่อใจเธอก็ได้ถ้าแม่ผมกลับมาทุกอย่างจะต้องไม่เกิดขึ้น
แต่... เรื่องระหว่างผมกับมีน มันต้องเกิดขึ้น เซ็กส์ของผมกับเธอที่เรายังคงอยู่ในสถานะว่าที่คู่หมั้น ดังนั้นใครจะว่า
