บทที่ 6 เจตนาชายหนุ่ม
1250 Words
..ก๊อกๆๆ ..
“พี่ศิวะค่ะ...พี่ศิวะ”
ประตูถูกเปิดอ้าออกก่อนผู้อยู่ในห้องจะยิ้มให้คนมาเรียกที่หน้าห้อง
“มีอะไรครับ น้องอภิญา”
“คือว่าห้องนี้ญาเคยอยู่ก่อนพี่จะมาพักคะ ตอนนี้ยังมีของที่ญายังไม่ได้เอาไปนะคะ ให้น้องเข้าไปเอาได้ไหมคะพี่ศิวะ”
“อ้อ..ได้สิครับ”
อภิญาหญิงสาวใสซื่อ ยิ้มด้วยความดีใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชาย ที่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในห้อง ที่เธอเคยอยู่ได้ไม่นาน
“อยู่ในลิ้นชักนี่แหละค่ะ”
หญิงสาวเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งออก แล้วล้วงมือเข้าไปลึกก่อนร่างเล็กจะสะดุ้ง
“โอ๊ย”
เสียงร้องแสดงถึงความเจ็บของอภิญา ทำให้ศิวะรีบเข้าไปประคองผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาว เมื่อเธอถอยหลังเซจากโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนชายหนุ่มจะเห็นเลือดที่ปลายนิ้วของหญิงสาว ศิวะจึงรีบกุมมือของเธอเอาไว้ ทำให้อภิญาอยู่ในสภาพถูกศิวะกอดจากทางด้านหลัง
“พี่ศิวะ...ญา...”
“ไม่เป็นไรครับ สงสัยในลิ้นชักจะมีของมีคม”
ศิวะรู้สึกได้ว่าร่างเล็กในอ้อมแขนอ่อนระทวย เหมือนคนหมดสติ
“น้องอภิญา”
ร่างบางอ่อนแรงทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดให้ศิวะแบกรับเอาไว้ ทำให้ชายหนุ่มค่อยๆ นั่งลงกับพื้นขณะผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวยังคงอยู่ในอ้อมแขน
“พี่ศิวะ...คะ...ญา”
กระโปรงสั้นเปิดจนเผยโคนขาอ่อนขาว เต้าอวบที่เสื้อตัวเล็กคับติ้วแทบจะเอาไม่อยู่ ทำให้มันทะลักล้น ในขณะมือเล็กกำบีบมือของชายหนุ่มไว้แน่น พร้อมหายใจกระเส่าคล้ายหญิงสาวจะหายใจไม่ออก
“หือ...หือ...”
ชายหนุ่มถ้าคิดจะล่วงเกินอภิญานั้นคงง่ายดังปอกกล้วย แต่เขารีบใช้แรงทั้งหมดอุ้มอภิญาขึ้น แล้วรีบเดินออกจากห้องไป
“ป้าเดือน....กับแวว มาทางนี้หน่อยครับ”
ศิวะวางอภิญาลงบนโซฟาในห้องรับแขกขณะร้องเรียกคนรับใช้
……………………………………………………….
“ขอบคุณนะคะพี่ศิวะ ญาเป็นคนแพ้เลือดคะ เห็นเลือดทีไรไม่มีแรงทุกที”
ศิวะตัดเทปติดผ้าพันแผลแผ่นสุดท้าย แล้วติดลงบนมือของอภิญาที่คล้ายว่าจะรู้สึกตัวแล้ว ก่อนชายหนุ่มจะยิ้มแล้วกล่าว
“มันเป็นใบมีดโกนสำหรับกันคิ้วนะ เอานี่..กล่องตุ้มหูที่น้องญาไปหา”
“ขอบคุณอีกครั้งคะพี่ศิวะ”
ชายหนุ่มเก็บอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเข้ากล่องก่อนออกเสียงเรียก
“ป้าเดือนเอาของไปเก็บได้แล้วครับ...เอาละ.พี่คงต้องกลับห้องแล้วนะครับ”
“จ๊ะพี่ศิวะ”
.............................................................................................
ศิวะปล่อยให้น้ำจากฝักบัวอันแสนอุ่นพุงลงมากระทบหัวก่อนที่มันจะไหลลงไปตามร่างเปลือยเปล่า แล้วทำอารมณ์ให้ผ่อนคลาย พร้อมปล่อยให้สมองไร้ซึ่งความคิดใดๆ อยู่อย่างนั้นมากว่าสิบนาทีภายในห้องน้ำบ้านหลังใหม่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้สึกว่าตอนนี้มันคล้ายกับว่ามีคนกำลังยืนจ้องมองเขาอยู่
“เอ๊ย...คุณเข้ามาได้ไงนี่”
ศิวะสะดุ้งพร้อมร้องจากความตกใจ เมื่อรู้ว่ามีคนกำลังยืนดูเขาอาบน้ำอยู่จริงๆ
“ไม่รู้เหรอบ้านหลังนี้ฉันอยากเข้าห้องไหนฉันก็เข้าได้”
พิมพิชญาชูกุญแจมาสเตอร์คีย์ของบ้าน ที่มันสามารถเปิดลูกกุญแจได้ทุกลูกในบ้าน ขณะที่ชายหนุ่มใช้มือปิดส่วนล่างเอาไปด้วยสัญชาตณาน
“ปิดไว้ทำไม? ไอ้นั่นของคุณมันหดหายเข้าไปในกระดองขนาดนั้นแล้ว”
“อ๋อใช่...ผมรู้นะ คุณอยากจะมาต่อบทรักของเราที่ยังไม่แล้วเสร็จ? ..มาสิเข้ามา หรือจะให้ผมออกไป”
ศิวะไม่พูดเปล่าเพราะเขาขยับเหมือนจะเดินออกจากโซนเปียกของห้องน้ำเพื่อไปหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงโซนแห้ง แต่ร่างเปลือยต้องชะงัก
“มาสิถ้าอยากให้ร่างเป็นรู”
ศิวะรู้ว่าพิมพิชญาชอบพกปืนติดตัวไปมาตลอด และ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ในมือของเธอมีปืน เพียงแต่มันยังไม่ได้ถูกเล็งมาที่ตัวของเขาเท่านั้นเอง
“ถ้ายังงั้นคุณ เข้ามาหาผมในห้องทำไม?”
“ที่มา..ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยากมาคุยด้วยหน่อย เท่านั้นเองวะ”
“เรียนแพทย์เขาไม่สอนให้พูดจาเพราะๆ มั่งเหรอคุณ เอา.ๆ.มีอะไรก็ว่ามา”
“ได้สิ..เพราะว่าวันนี้ฉันจะมาเตือนนายว่า...อย่ามาทำน้ำเน่าแบบละครทีวีไทยหลังข่าวนะ”
“มันเป็น...ยังไงละครหลังทีวีไทยหลังข่าว...”
“ก็ แบบว่า..ตอนเด็กแม่ทิ้งไปมีผัวใหม่ก็เลยเก็บกด ตอนโตจึงจะกลับมาล้างแค้นให้พ่ออะไรทำนองนี้ไง...”
“คุณเรียนแพทย์ คุณคิดได้แค่นี้เองหรอ? แต่ไม่แน่นะ เพราะนั้นมันอาจเป็นส่วนหนึ่งที่สุมอยู่ในอกของผมมาตั้งแต่เด็ก”
“แปลว่าคุณคิดจริงๆ ที่จะล้างแค้นพวกเรา...และ คุณเริ่มด้วยการลวนลามฉัน”
“บ้าสิ...คุณจ้างให้ผมมาร่วมรักกับคุณเอง..คุณก็รู้ และ คนผอมแห้งนมเล็กอย่างคุณถ้าผมไม่ได้เงิน..คุณอย่าหวัง”
ครั้งนี้พิมพิชญานิ่ง...ไม่แสดงอาการโกธรจนศิวะเริ่มกลัวปืนในมือของเธอ
“แต่วันนี้นายลวนลามน้องสาวฉัน...และนั่นหมายความว่านาย กำลังจะเริ่มปฏิติการชั่วแล้วใช่ไหม?”
“สมองคุณคิดได้แต่เรื่องชั่วๆ จริงๆ “
“หรือไม่จริง?”
ศิวะมองหน้าสวยก่อนกล่าว
“ถ้าผมคิดอย่างนั้นน้องสาวคุณคงเสร็จผมตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องนอนผมแล้ว..ผมไม่พาเธอออกไปรักษาแผลนอกห้องผมหรอก”
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัว ทำให้ไม่มีน้ำไหลผ่านร่าง มันจึงทำให้พิมพิชญามองเห็นลอนเนื้อแข็งเป็นซิกแพ็กตรงหน้าท้อง และ โค้งเว้าตามหน้าอก ตามแขนตามขา ที่มันปูดโปนเป็นมัดๆ ของกร้ามเนื้อที่ไร้ไขมันอย่างชัดเจน
“....เอามีอะไรอีกก็ว่ามา... มั่วจ้องอะไรอยู่...”
พิมพิชญาขยับเข้าไปใกล้ชายร่างเปลือยก่อนจะเอาปืนเขี่ยไปที่อวัยวะเพศของศิวะ..ขณะที่มันเริ่มขยายตัวเพราะศิวะเริ่มมีความรู้สึก..เมื่อรู้ว่ามีหญิงสาวมายืนมองดูเขาโป๊
“..เอ้ย...คุณทำอะไรนี่...ยายหมอโรคจิต”
ศิวะเอามือปัดปืนที่ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงน้องชายของเขา
“ฉันดูสินค้าเหม็นๆ ที่ใครอยากได้ ก็ใช้เงินฟาด แล้วจะได้มันมาโดยง่ายอยู่นะสิ”
หญิงสาวกล่าวคำที่ศิวะเกียดแบบสุดใจ เพราะเขาสลัดคำว่า..ผู้ชายขายตัวให้ออกจากตัวของเขามาตลอดสองปี แต่มันไม่เคยจะจางหายไปจากจิตใจของชายหนุ่มเลยแม้แต่สักนิดเดียว
“...พิมพิชญา..”
“เออ? โกธรเป็นด้วยหรอ ฉันพูดแทงใจดำละสิ... ไอ้ผู้ชายขายตัว”
“เธอสิ นมเหี่ยวแถมเค็ม...”
หน้าสวยแสดงความไม่พอใจ ก่อนเถียงโต้
“นายสิ...ไอ้สินค้าหำหด...”
และคำนี้ของหญิงสาวมันก็สัมฤทธิผล...เกินคาด
...........ตามต่อนะครับ.........
เรื่องราวทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้..คือศิวะต้องการเข้าไปอยู่ในบ้านของพิมพิชญา เพราะต้องการล้างแค้นจริงหรือ? (สปอยหน่อยนะครับว่า..ไรท์ไม่เขียนน้ำเน่าแบบนั้นหรอกครับ) ยังไงก็ตามไรท์มานะ..รับประกันความสนุกครับ
- Writer
