สวรรค์หรือนรก

1107 Words

“อึก อ้า... ซี้ด...” การกระทำดังกล่าวทำให้นางส่งเสียงน่ารังเกียจออกมาแบบควบคุมตัวเองไม่ได้ ฟู่หลินหลินยังแอ่นหน้าอกรับปลายลิ้นของเขา ที่ละเลงและดูดอยู่บนยอดสีหวานอย่างวาบหวามในหัวใจ น้ำตาของนางถึงกับซึมเอ่อท่วมทั้งสองนัยน์ตา ‘ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไม? ฉันยังไม่เคยนี่นา นี่มันครั้งแรก ช่วยเบา ๆ หน่อยได้ไหม’ ฟู่หลินหลินยังไม่เคยนอนกับใคร นางเป็นสาวบริสุทธิ์ นางไม่เคยเสียตัวให้ใคร แต่ตอนนี้ร่างหนายกสะโพกสอบและเบียดกายกำยำยวบยาบ แล้วท่อนรักแข็งแรงยังกระแทกกระทบสอดเสือกอัดเข้าไปใหญ่ดังปับๆ ฟู่หลินหลินเริ่มตาลอย ๆ และปั่นป่วนชวนซ่านไปหมด ไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเองอีกแล้ว รู้แต่ว่าตนเองเริ่มเสียการควบคุม ฟู่หลินหลินเผลอไผลยกโหนกนูนขึ้นรับกับแกนแกร่งของเขา เหมือนว่าไม่อยากให้แกนรักของผู้ชายคนนี้หลุดออกจากช่องทางสุขสันต์ ฟู่หลินหลินขยับตามแรงโยก และสั่นส่ายดิ้นพล่านเหมือนจะขาดใจ เขาคนนั้นยังส่งเสียงคำรามดังออกมาจากลำคอเพื่อบ่งบอกถึงความสุขสมใจ ทั้งยังคลุกใบหน้าของเขาระรานรุกหนัก ลิ้นเรียวร้อนวนเวียนละเลงป้ายไปตามผิวกายของฟู่หลินหลินเหมือนกำลังกินขนมอร่อย ๆ ฟู่หลินหลินไม่อาจฝืนแรงปรารถนาที่ปะทุขึ้นมา ยิ่งแท่งใหญ่ยัดกระแทกสุดลึกมาก ส่วนจุดซ่อนเร้นและอ่อนไหวก็เหมือนกับกำลังเต้นระบำ นางรับรู้ได้ถึงการตอดแน่นและขมิบอัดท่อนใหญ่ที่ขยับเร่งเร็วระยิบ ใบหน้าสาวร้อนแดงออกผ่าว ๆ ลมหายใจขาดช่วง เหมือนจะขาดลมหายใจตายไปอีกครา “พอเถอะท่าน อ้า ข้าจะไม่ไหวแล้ว อะ อะ อ้าย...” ฟู่หลินหลินหวีดร้องเสียงดัง หลังจากนั้นเหมือนวิญญาณหลุดออกไปจากตัว ความรู้สึกเหมือนกับตัวเองถูกเขาจับตัวโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อส่งให้นางขึ้นสวรรค์ จากนั้นก็ร่วงหล่นลงมายังพื้นพสุธาด้านล่าง หัวสมองของฟู่หลินหลินโล่งโปร่งเหมือนไม่มีอะไรอยู่ข้างในนั้น แล้วรู้สึกผ่อนคลายเป็นที่สุด ชายหนุ่มร่างหนาใหญ่ แผ่นกล้ามเนื้อตรงแผงอกเป็นมัด ๆ ทว่าตอนนี้เขาเองก็สุดจะทานทน เขาได้แต่ขบเม้มกัดฟันกรามแน่น ยกสะบัดสะโพกสอบกระชั้นท่อนใหญ่กระแทกถี่ราวจะให้นางแหลกลาญและแดดิ้น ฟู่หลินหลินน้ำตาไหลรินซึม สองมือของนางถูกยกขึ้นมาจับแขนของเขาที่วางอยู่ข้างลำตัว ทั้งจิก ทั้งฝังเล็บฝังลงไปบนเนื้อหนังของเขาจนมีร่องรอย แต่ก็ไม่ทำให้ชายคนนี้หยุดการกระทำหวามไหวนั้นได้ ร่องสาวของฟู่หลินหลินส่งสายธารหวาน ๆ จนเปรอะเลอะและล้นทะลักออกมา ในความใสยังปะปนไปด้วยเลือดสาวที่บริสุทธิ์ของนางด้วย “อื้อ... ข้า... อ้า... อะ อะ ท่าน ท่าน ท่าน...” นางครางครวญไม่เป็นคำศัพท์และเสียงหลง “พูดมาสิว่าอะไร เจ้าต้องการอะไร” เขาถามไถ่ และเคลื่อนตัวตนของตนเองเข้าออกอย่างเร็วรี่ ตับ ตับ ตับ... ปึก ปึก ปึก... “บอกข้ามาสิว่าอะไร เจ้ารู้สึกอย่างไร” “อื้อ... อ้า ซี้ด...” นางครางครวญเสียงรัญจวน ตับ ตับ ตับ... เขายิ่งกระหน่ำแรง ๆ ส่งผลให้นางส่งเสียงสูดปากซี้ดซ้าดขึ้นมากกว่าเดิม ฟู่หลินหลินยกสะโพกมนชนโหนกกับโหนก พร้อมกับส่ายสั่นสู้ ช่องรักเกิดการเสียดสีและสร้างความสาดเสียวอย่างหนักให้กับทั้งสองไม่ใช่น้อย น้ำหวานจากช่องรักของนางก็ไหลบ่าออกมาอย่างไม่ขาดสาย เขาตะบันเอวสอบกระแทกแท่งบุรุษเข้าไปในช่องทางที่อ่อนยวบเป็นจังหวะ ความสนุกสนานบังเกิด ร่างหนาของเขาโหมกระหน่ำกระชั้นหนักหน่วงคล้ายเร่งเร้าใจให้จบทุกอย่างลงอย่างเร็ว บุรุษผู้นั้นตั้งหน้าตั้งตาตอกอัดแกนใหญ่เข้า ๆออก ๆ การกระแทกที่รุนแรงราวกับควบม้า ฟู่ หลินหลินไม่มีท่าทางถอยได้แต่เด้งตัวสวนรับอย่างเดียว “อะ อะ อะ อะ อ้าย...” ฟู่หลินหลินสั่นสะท้านไปตัว เกร็งช่องทางอย่างไม่รู้ตัว ทั้งบีบทั้งเคล้นท่อนบุรุษที่ผลุบเข้าผลุบจังหวะรัวเร็ว “อ้าย...” นางกรีดร้องบอกว่าขึ้นสวรรค์ไปอีกครั้ง และหายใจระทดระทวย ตัวของนางอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ “ข้าจะเสร็จแล้ว อู้...” เขาเป่าปากพ่นลม ขยับแรงโยกเหมือนท่อนทวนที่กระทุ้งตำเหมือนจะฆ่าฟู่หลินหลินให้ตายตรงนั้น “อื้อ อะ อ้าย... ข้าใจจะขาดแล้ว ท่าน... อึก...” หยาดน้ำตาของฟู่หลินหลินไหลบ่าลงมาอาบสองแก้ม เขายังกระทุ้งกระแทกแกนใหญ่โหมอัดร่องสาวอย่างไม่ยั้ง ความสุขจ่อรวมอยู่ที่หัวมน ก่อนที่เขาคำรามส่งทำเสียงใหญ่อยู่ในลำคอ จัดส่งแกนเนื้อตอกอัดกระแทกแรงชนผนังแรง ๆ ดังกึก แล้วฉีดพ่นความสุขสีขุ่นของเขาเข้าไปในร่างกายของฟู่หลินหลิน จนทำให้ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งช่องท้อง นางผวากอดรัดร่างของเขาที่ทาบทับลงมากอดรัดนางแน่น ๆ เช่นกัน คนทั้งคู่หายใจโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก ช่างเป็นอะไรที่เสพสุขสมใจของเขายิ่งนัก บุรุษผู้นั้นสุขสมกับการครอบครองและได้บอกให้นางได้รู้ว่าได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว ต่อมาเขาก็ได้เอนกายลงบนเตียง นอนก่ายกอดเคียงข้างกายฟู่หลินหลิน แล้วหายใจสม่ำเสมอคล้ายคนหลับ เสียงหายใจแผ่วเบาของเขา ทำให้นางรู้สึกกลัวเล็กน้อย ที่ว่ากลัวคือ... กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาทำอะไรตนเองอีก “นี่คืออะไรกันแน่ ทำไมข้าถึงมาโผล่ที่นี่ บนเตียงหลังนี้ ที่มีบุรุษผู้นี้อยู่ด้วย แล้วข้าก็เสียตัวให้เขา โอ้... สวรรค์ช่างแกล้งข้า เอ๊ะ! หรือว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น” ฟู่หลินหลินบ่นพึมพำ นางก็ใช้นิ้วมือหยิกตามร่างกายของนางปรากฏว่าก็รู้สึกเจ็บตามปกติ “โอ๊ะ โอ๊ย...” ‘นี่ไม่ใช่ความฝัน... ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วเป็นอะไรไปได้เล่า’ ฟู่หลินหลินงงงวย ยิ่งคิดยิ่งเป็นกังวล จึงได้พยายามเค้นความทรงจำที่มีออกมา ‘บนเขา กับครอบครัว หล่น ร่วง ตกเหว โอ้! ฉันตกเขา ใช่แล้ว... ตกลงมาจริง ๆ’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more