Babe แปลว่าที่รัก

2684 Words

“อีชะนีน้ำหวาน ยินดีด้วยนะยะ ซินแสดูดวงแม่นยังกับตาเห็น เหมือนที่ฉันบอกใช่มั้ย เกินหน้าเกินตานะ อเล็กซ์ ประทานชัยเลยหรอ รายนั้นนะ กล้ามอย่างโหด ฉันล่ะอยากโดนรัดคอตบจูบจังเลย แกแอบหยดน้ำมันพรายใส่กาแฟให้เขาดื่มหรือเปล่าบอกมานะ” “บ้าน่ะ ฉันก็ไม่รู้นะ เขามาติดใจอะไรฉันนักหนา ฉันก็แค่พนักงานต้อนรับคนหนึ่งแหละ” “เออนะ ฉันว่ามันน่าจะเป็นดวงของแกกับเขามากกว่า เจอกันบนไฟท์ฮ่องกง ยังมาเจอกันที่ไทยอีก แถมเป็นหลานชายเจ้านายแกอีกด้วย” “คงงั้นมั้ง” “แต่ระวังไว้อย่างนะ คนรวยบางทีชอบเห็นผู้หญิงสวยเป็นของเล่น แต่อย่างแกก็ไม่ได้สวยหรอกแค่พอไปวัดไปวาได้...” ลักษณ์นาราสะดุดประโยคนี้เข้า เธอกรอกมองบน ถอนหายใจ คนพูดคงสวยมาก...ผ่านมีดหมอจนจะได้เป็นเมียหมอแล้วล่ะมั้ง “...กลับมาเรื่องเดิม เขาจะมีคู่หมั้นหรืออะไรแล้วหรือเปล่า แบบว่าพ่อแม่ก็อยากให้แต่งกับคนระดับเดียวกัน ก็เลยไปตกลงกับอีกฝ่ายไว้ ถึงเวลาก็...จับแต่งกันเลย...แล้วก็นกกันไปข้างนึง” “แกคิดได้ไงเนี้ย อีซันช่าย ยุคไหนสมัยไหนแล้ว” “ฉันหาข้อมูลมาดีนะยะ ละครหลังข่าวไง นิยงนิยายบอกไว้เยอะแยะ” “จ๊ะ! แม่คนรู้ดี” เธอเล่าเรื่องพลพยัคฆ์ให้เพื่อนสนิทฟัง สัญชัยอาจดูเป็นคนปากร้าย พูดมากแต่เขาไม่เคยคิดอิจฉาริษยาใคร รวมทั้งลักษณ์นาราเช่นกัน ‘เก๋าเจ้ง’ ชื่อจะปรากฏขึ้นบนหน้าจอเมื่อพลพยัคฆ์โทร. เข้า ทั้งคู่นอกจากจะเกิดปีเดียวกันแล้ว ก็พบว่ายังเกิดห่างกันแค่ไม่กี่เดือน มิน่าล่ะเคมีถึงเข้ากันสุด ๆ นอกจากสถานะคนรู้ใจ หญิงสาวเหมือนได้เพื่อนสนิทเพิ่มอีกคนไปโดยปริยาย “อะไรนะ แฟนมึงบันทึกชื่อมึงว่าเก๋าเจ้งหรอ! ฮ่าๆ กูว่าเหมาะนะ นอกจากจะปากหมาแล้วยังจะชาติหมาอีกนะมึง กูแนะนำเปลี่ยนชื่อจากพลพยัคฆ์เป็นพลสุนัขแทนนะจ๊ะ ฮ่าๆ” คนสามเชื้อชาติ ไทย-ฝรั่งเศส-ฮ่องกงและถือสัญชาติอเมริกัน เกือบทำลูกเหล็กหนักกว่ายี่สิบกิโลกรัมหลุดมือก่อนจะกระหน่ำหัวเราะเยาะดังลั่นจนเจ็บสีข้างระหว่างออกกำลังกายในยิมกับลูกพี่ลูกน้อง “นะจ๊ะพ่อมึงสิ ไอ้เชี่ยเจย์ มึงก็อเมริกัน...บูลด็อก!” “แด๊ดกูก็น้องพ่อมึงแถมเป็นพ่อคนที่สองของมึงด้วย ฮ่าๆ” ‘ไม่สนิทอย่าล้อเล่น’ คือคำนิยามของญาติสุดกวนประสาทคนนี้ ทายาทประทานชัยอีกคนผู้เป็นนิสิตแพทย์ปีที่สี่ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง กุมารแพทย์คือจุดมุ่งหมายสูงสุดเป็นส่วนหนึ่งในการสานต่อเจตนารมณ์มูลนิธิเด็กกำพร้าเพื่อสังคม ทั้งสองเป็นทั้งญาติ เพื่อนและคู่กัดที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เหตุการณ์สำคัญล่าสุดญาติผู้พี่โกรธเคืองถึงขั้นประกาศตัดญาติขาดมิตรทันทีนั่นคือ ‘เสียใจด้วยนะอเล็กซ์ มันเหมาะกับแลมโบของกูมากกว่าปอร์เช่มึงว่ะ’ การประมูลทะเบียนรถเลขสวย ยศ 8888 จักรทัศน์ปาดหน้าเค้กไปครอบครอง แม้พลพยัคฆ์จะพยายามยื้อแย่งสุดตัว “อายุมึงอ่อนกว่ากูตั้งสามปี ให้เกียรติกูบ้าง กูเป็นพี่มึงนะ” พลพยัคฆ์แสดงอาการข่ม “พี่เชี่ยไร กูไม่นับถือ จบนะ มา ๆ จะยกกี่กิโล เดี๋ยวเซฟให้ ยกซะหนักแดกเวย์โปรตีนเยอะ นมมึงจะใหญ่กว่าหน้าแฟนมึงแล้วมั้ง” ท้ายที่สุดสองหนุ่มยังหยอกล้อกันต่อไประหว่างฝึกโปรแกรมเพิ่มมวลกล้ามเนื้อ ‘แหม! เบ๊บไม่เห็นต้องหิ้วส้มโอขาวแฝดมาด้วยเลย’ แค่นึกในใจดัง ๆ แต่ไม่พูดออกมา ลักษณ์นารากับชุดเดรสสีดำยาวเข้ารูป ปล่อยสยายผมที่ยาวถึงกลางหลังในวันหยุดสบาย คนนี้ไม่ซ่อนรูปเลยเพราะเด่นเกินหน้าเกินตาเมื่อเทียบกับรอบเอวเล็กคอด สามอาทิตย์ผ่านไปหลังตกลงคบหาเป็นแฟนกัน ต่างคนต่างติดภารกิจในหน้าที่กันทั้งคู่ หญิงสาวต้องเดินทางพร้อมกับเจ้านายบ่อยขึ้นเพราะภารกิจสำรวจพื้นที่ขยายโครงการรีสอร์ตหรูในเครือ Grand Avenue ที่เชียงใหม่ ส่วนพลพยัคฆ์สมควรไปเรียนวิชาแยกเงาพันร่าง ไม่ว่าจะงานในตำแหน่งผู้บริหารและร้านอาหารที่เพิ่งเปิดตัวอย่างเป็นทางการไปหมาด ๆ น่าเสียดายที่ลักษณ์นาราไม่สามารถไปร่วมได้ “กว่าจะว่างตรงกัน ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันยาว ๆ สักที...ปวดหัวจุง นวดขมับให้หน่อย” พลพยัคฆ์เอนศีรษะมาซบไหล่แฟนสาวที่นั่งด้านข้าง ออดอ้อนออเซาะเหมือนลูกแมวน้อยระหว่างรถติดไฟแดง ปอร์เช่สีแดงคันงามเลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้าหรู หลังจากจอดได้ช่องจอดรถเรียบร้อยแล้ว แลมโบกินีสีดำคันหนึ่งจอดหนึ่งสนิทอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ทั้งรุ่นและเลขทะเบียนประมูลแสนคุ้นตาเหลือเกิน พลพยัคฆ์เกิดความคิดพิเรนขึ้น “เบ๊บถ่ายรูปให้หน่อยสิ มุมนี้เดี๋ยวจะเอาเท้ายันบนฝากระโปรงรถ” “เดี๋ยวสิ รถใครก็ไม่รู้ เล่นอะไรเนี่ย” แฟนสาวรีบแย้งด้วยหน้าตาตื่น “รถของไอ้เจย์มัน หมั่นไส้มัน มาแย่งทะเบียนสวย ถ่ายเลย ๆ” เป็นรูปที่เขายกเท้าข้างหนึ่งยันฝากระโปรงรถ ทั้งยังชูนิ้วกลางใส่เป็นของแถมอีกต่างหาก แล้วจัดการส่งให้เจ้าของเชยชม โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที “ไงมึง เห็นรูปแล้วใช่มั้ย ทะเบียนสวยเหมาะกับกระทิงดุน่าดูเลยนะ” “ไอ้อเล็กซ์มึง...” ปลายสายน้ำเสียงกระวนกระวาย “โดนแค่นี้เอง เดี๋ยวกูจ่ายค่าล้างนะ ฮ่าๆ” “ไอ้เชี่ยอเล็กซ์...” “แหมๆ พูดจาให้เกียรติกูบ้าง กูเกิดก่อนมึงนะ” ไอ้ชาติหมา!” จักรทัศน์ตะคอกผ่านโทรศัพท์เสียงดัง “กูไม่ได้อยู่ห้าง! วันนี้กูมีเรียน นั่นไม่ใช่รถกู ไอ้ฟาย! มึงจำทะเบียนไม่ได้เหรอ” ญาติผู้พี่เบิกตาโพลงกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ค่อย ๆ หันไปมองจุดเกิดเหตุ กระทิงดุสีดำคันนั้นคือ ยศ 9888 ไม่ใช่ ยศ 8888 “ตายห่า” พลพยัคฆ์อุทานเสียงดัง คว้ามือแฟนสาวขึ้นรถแล้วรีบออกตัวจากไปทันที “เอ่อ ไปนั่งเล่นห้องแล้วสั่งอาหารอร่อย ๆ มากินดีกว่านะ” ทิ้งรอยรองเท้าผ้าใบยี่ห้อดังราคาครึ่งแสนเด่นเป็นสง่าบนฝากระโปรงสีดำเงาวับให้เป็นปริศนาแก่เจ้าของรถตัวจริงต่อไป พลพยัคฆ์จูงมือแฟนสาวขึ้นลิฟต์ส่วนตัวไปยังห้องสูทยอดคอนโดหรูโครงการของประทานชัย กรุ๊ป ที่เปิดตัวไปไม่นาน ทำเลงามที่เห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยา กรุงเทพฯฝั่งพระนครและฝั่งธนบุรีแบบรอบทิศ ห้องกว้างขวางแบ่งสัดส่วนพื้นที่อย่างลงตัว สมกับเป็นที่อยู่ของทายาทหมื่นล้านเสียจริง “โห! วิวสวยมากเลยอเล็กซ์ แล้วอเล็กซ์อยู่คนเดียวหรอ” “ใช่ ป๊า มาม้า ยัยมิกิอยู่ที่บ้านน่ะ ไว้จะพาไปเที่ยวนะ” อาหารกลางวันเป็นญี่ปุ่นชุดพิเศษเต็มโต๊ะ ทดแทนการไปนั่งทานที่ร้าน ชายหนุ่มเล่าว่าตนเองเกิดที่เชียงใหม่ เติบโตมากับบรรยากาศสงบสุขบ้านคุณตาคุณยายที่พะเยา เข้าเรียนอนุบาลจนถึงมัธยมต้นในโรงเรียนสองภาษาชั้นนำของเชียงใหม่และเคยเป็นนักฟุตบอลเยาวชนอีกต่างหาก “ม.ปลายก็มาเรียนที่กรุงเทพ แล้วเบ๊บเป็นคนที่ไหน หมายถึงพื้นเพเดิมเกิดที่ไหน” “เป็นคนนนทบุรี แม่มีเชื้อสายมอญ พ่อก็มีเชื้อจีนหน่อย ๆ พ่อเล่าว่าฝ่ายแม่เป็นคนมีลูกยาก จะทำกิ๊ฟคงราคาสู้ราคาไม่ไหว ตัดใจจะมีลูกไปและ แต่แม่ก็ท้องตอนอายุใกล้สี่สิบจะเรียกว่าลูกหลงก็ได้นะ” “เป็นลูกหลงใช่มั้ย มิน่าเบ๊บทำอเล็กซ์หลงรักเลยหัวปักหัวปำเลย” พลพยัคฆ์เอียงหน้าป้อยอมุขหวานๆ แฟนสาวตีตะเกียบบนแขนล่ำแก้เก้อ “คนบ้า” ลักษณ์นาราหยิบนามบัตรหลายสิบใบออกมาให้แฟนหนุ่มดู ทั้งนามสกุลและหน้าที่การงานแต่คนมีพาวเวอร์พอจะเลี้ยงดูบ้านเล็กบ้านน้อยด้วยคอนโดหรูและรถยนต์คันงามได้เป็นอย่างดี หญิงสาวเพียงยิ้มหวานรับนามบัตรตามมารยาทเท่านั้น “ดูคนนี้นะ อีตาคุณทิม เป็นผู้จัดการฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ธนาคารเลยนะ หน้าตายังหนุ่มอยู่เลย คุณลีน่าบอกว่าเขาแต่งงานมีเมียแล้ว ผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนหรอ แล้วอเล็กซ์เป็นด้วยหรือเปล่า...” “วันๆ ยุ่งจะตาย ไม่มีเวลาแว๊บหาใครที่ไหนหรอก ตั้งแต่กลับมาไทยยังไม่ค่อยได้ไปไหนเลย” “แน่นะยะ” “แน่สิ อเล็กซ์คนนี้ไม่ใช่สายเปย์ ฟุ่มเฟือยนะจ๊ะ เปลืองตัง ฮ่าๆ” พลพยัคฆ์ทำเสียงหล่อ เม้มปาก ยักคิ้วลิ่วตา ภาษากายบ่งบอกว่ามีบางอย่างแอบแฝงจนลักษณ์นาราสงสัย “ยิ้มทำไม ยิ้มแปลก ๆ นะ” แฟนหนุ่มไม่อาจกลั้นหัวเราะไว้ได้ ใช่! เขาตั้งใจจะทำเซอร์ไพรส์ต่างหาก แต่มันไม่เนียนพอ พลพยัคฆ์หยิบถุงกระดาษใบเล็ก ที่ประดับด้วยดอกคามิเลียสีขาวเป็นสัญลักษณ์ประจำแบรนด์ขึ้นมา มันคือต่างหูประดับเพชรน้ำงามสุดน่ารักคู่หนึ่ง “ต่างหูแล้วกัน ใส่ไปทำงานก็ได้ ออกงานหรือวันสบาย ๆ ก็ดี นางแบบรีวิวให้ดูหน่อยสิ” “สวยมะ สวยมะ ขนาดกำลังดีเลย ขอบคุณนะ เก๋าเจ้งตะมุตะมิ!” “จ๊ะ ๆ ยอมเป็นหมาตะมุตะมิให้เบ๊บคนเดียวนะ” ลักษณ์นาราดูสวยลงตัว เหมาะเจาะจริง ๆ “ใส่แค่ต่างหูก็สวยนะ หมายถึง...ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แค่ต่างหู คงยิ่งสวย” “ว่าไงนะ” หญิงสาวไม่แน่ใจว่าได้ยินเช่นนั้นจริง “อ๋อ! เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ลักษณ์นารายังคุยจ้อไม่หยุดระหว่างยืนล้างจานโดยมีเสียงตอบรับเป็นระยะจากคนข้างหลัง ทว่าพลพยัคฆ์ไม่อาจละสายตาจาก รูปร่างโค้งเว้า อกเป็นอก เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น แม้ถูกปิดกั้น ด้วยชุดยาวสีดำมิดชิดก็ตาม ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่กล้าปฏิเสธความน่าค้นหาบนเรือนกายของหญิงสาว ภาพจินตนาการที่ใช้วงแขนล่ำรวบหัวรวบหาง เลิกชายกระโปรงชุดเกะกะนั้นขึ้น ลูบไล้สัมผัสโคนขาอ่อนนุ่มนิ่ม ฉีกทึ้งบราเซียร์และแพตตี้ จับเธอนอนราบกับเคาน์เตอร์ให้เห็นทุกซอกทุกมุมได้ถนัดตา ใช้ฝ่ามือหนาสากกับริมฝีปากขบเบา ๆ ชิมรสหอมหวานปลายยอดขาวเนียนช้า ๆ พอปลุกเร้าอารมณ์ร้อนรุ่ม ก่อนจะไล่ต่ำลงมา ผ่านร่องอกแฝดคัพซี โปรยจูบสยิวบนลาดหน้าท้องเรื่อยมาจนถึงพื้นที่แห่งความลับ จัดการตวัดปลายลิ้นปลิดวิญญาณ...กินกลางตลอดตัว! ให้ทุรนทุรายร้องครวญครางลั่นจนหนำใจ.. มโนทัศน์แสนทรมานจิตใจชาย อย่ามัวแต่คิดอย่างเดียวเลยดีกว่า พลพยัคฆ์หรี่ดวงตาจ้องมองกระต่ายป่าที่กระโดดวนเวียนอยู่หน้าถ้ำเสือ เขาก้าวย่างอย่างเงียบเฉียบพลางเม้มงับริมฝีปาก เสือหนุ่มห้าวจำศีลมานานแสนนานใกล้ได้เวลาตะครุบเหยื่ออันโอชะแล้วสิ จะกินแล้วนะ! จะกินไม่ให้เหลือเรี่ยวแรงเลยนะ “คุณอเล็กซ์ คุณอเล็กซ์...” เสียงแม่บ้านดังขึ้น “มีอะหยังหื้อป้ายะแฮ่มก่อเจ้า” (มีอะไรให้ป้าทำอีกมั้ยคะ) นางเป็นหญิงมีอายุรุ่นราวคราวป้าพูดรัวภาษาท้องถิ่นกับเขา “อ๋อ! เอ่อ บ่มีอะหยังแล้วครับ ต๊ามสบายเน้อ!” (ไม่มีอะไรแล้วครับ ตามสบายนะครับ) พลพยัคฆ์โชว์ทักษะอู้กำเมืองเพิ่มอีกภาษา “สวัสดีค่ะ” ลักษณ์นารากระพุ่มไหว้ ส่งยิ้มหวาน “อ้อ! สวัสดีเจ้า” แม่บ้านเมืองเหนือทราบอยู่แล้วว่าเธอเป็นใคร มีเพียงคนคุ้นเคยไม่กี่คนเท่านั้นที่เจ้านายหนุ่มจะมาพาเที่ยวห้อง ‘แม่หญิงงามแต๊ ๆ งามขนาดเลยเจ้า’ นางขยับปากพูดแบบไม่ส่งเสียงก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป “อู้กำเมืองคล่องเชียว อเล็กซ์เกิดที่เชียงใหม่นี่นา” ‘โผล่มาขัดจังหวะจริง ๆ ไม่สิ! โผล่มาก่อนแหละดีแล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวได้เห็นหนังสด เอาเถอะ! แผนสำรองล้มไป ต่อไปแผนจริงแล้วนะ!’ พลพยัคฆ์ปลายตาไปยังห้องนอนลอบหัวเราะเบา ทั้งคู่ใช้เวลานั่งเล่นดูโทรทัศน์ร่วมกันตลอดทั้งวันจนถึงมื้อค่ำ ลักษณ์นาราโชว์ฝีมือทำเมนูเด็ดให้แฟนหนุ่มชิมบ้าง มันคือมาม่าต้มยำกุ้งชามใหญ่ ใส่ไข่ลวก โป๊ะด้วยแซลมอนนอร์เวย์รมควันวัตถุดิบราคาแพงในตู้เย็น ‘แม่คุณ ไม่ได้ขี้เหนียวนะ ซื้อมากินทีละนิดๆ นี่เล่นเกินหมดห่อเลย!!’ ได้แค่คิดและยิ้มเจื่อ “ตอนอยู่เมืองนอก นาร่ายืนร้องไห้ในร้านขายของด้วยเห็นซองมาม่าต้มยำกุ้งแล้วคิดถึงบ้าน อร่อยปะ! ถ้าบอกไม่อร่อยโดนตบนะ” “อร่อยครับ อร่อยโคตร ๆ อร่อยจนมาม่าเจ๊โอวชิดซ้ายเลย” คนไม่อยากโดนตบรีบตอบเสียงสูงระหว่างรับหน้าที่ล้างจาน “ล้อเล่น ไม่ตบหรอก เห็นนาร่าเป็นมือตบขนาดนั้นเลย” พลพยัคฆ์กลั้วหัวเราะ เขารู้ว่าหลังจากนี้จะไม่มีพ่อบ้านแม่บ้านคนไหนเดินเข้ามาขัดจังหวะอีก ขณะเดียวกันหญิงสาวเริ่มหันมองนาฬิกาบนผนังเป็นระยะ ค่ำแล้วได้เวลากลับบ้าน “เบ๊บหยิบสายชาร์ตโทรศัพท์ให้หน่อยสิ” พลพยัคฆ์ยืนหันหลังพลางยกมือชี้นิ้วบอกทาง “มันอยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียงในห้องนอน” “ได้สิ” ห้องนอนกว้างขวางบรรยากาศมืดสลัว ตกแต่งแบบเรียบหรูดูดี สะอาดสะอ้าน แค่ห้องนอนก็ใหญ่กว่าคอนโดของเธอทั้งห้องแล้ว ลักษณ์นาราย่อตัวลงกดสวิตส์ไฟข้างเตียง แล้วเปิดลิ้นชักค้นหาสิ่งที่แฟนหนุ่มบอก แต่แล้วเธอก็ผละตกตะลึงเมื่อเปิดลิ้นชักชั้นสุดท้าย เพราะสายชาร์ตที่ว่าอยู่ในนี้แต่มันมีอย่างอื่นรวมอยู่ด้วย “หิวน้ำจังเบ๊บ” เสียงพลพยัคฆ์ดังมาจากข้างหลัง เขาย่างก้าวช้า ๆ ใกล้เข้ามา “อืม! ที่ชาร์ตอยู่นี่” ลักษณ์นาราเม้มปากเป็นเส้นตรง ยืนขึ้นอย่างช้าทีแล้วหันมาประชันหน้ากับเขา “หิวน้ำ” ชายหนุ่มเน้นย้ำคำพูดเดิม “น้ำ เอ่อ...ไปที่ตู้เย็นสิ” ถ้าเสือมันจ้องจะตะครุบเหยื่อ มันคงซุ่มเงียบล่าให้เหยื่อตายใจเสียก่อน เขาหรี่เปลือกตาลงเล็กน้อย กระตุกยิ้มมุมปากข้างเดียวแฝงนัยยะ “อยากดื่ม...น้ำหวาน” อุปมาอุปมัยได้ดีเยี่ยม พลพยัคฆ์โอบเอวแฟนสาวด้วยแขนล่ำ เบียดกายหนาแกร่งร่างอรชร ช้อนเรียวหน้าขึ้นให้ประสานสายตากับตนพลางไล้ปลายนิ้วบนแก้มขาวนวล กลิ่นน้ำหอมช่างหอมละมุนฟุ้งจากซอกคอเนียนกระตุ้นอารมณ์ปรารถนา บางสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมตื่นตัวฉับพลัน “อ..อเล็กซ์ อุ๊บ!!!” เรียวปากกระจับแดงถูกพลพยัคฆ์บดขยี้ด้วยจูบอันเร่าร้อนพลางแทรกลิ้นร้อนผ่าวเข้ามาควานในโพรงปากแบบไม่ทันตั้งตัว ไฟราคะโหมกระหน่ำจนไม่อาจหักห้ามใจได้อีกแล้ว บุรุษเพศที่ไหนจะหักห้ามใจได้เมื่อมีทั้งโอกาสและบรรยากาศที่เหมาะสม “เบ๊บหยิบมาอัน” แฟนหนุ่มถอนริมฝีปากออก หายใจถี่กระชัน “ว่าไงนะ...” “เลือก...มา...หนึ่ง...อัน ถ้าไม่! จะไม่ใช้นะ!!” แฟนสาวรีบทำตามคำสั่ง เธอยัดมันใส่มือเขา คนออกคำสั่งก้มมองพลางเหยียดยิ้มกว้าง ช่างเป็นตัวเลือกที่ดีแต่ต้องมีอุปกรณ์เสริมสักนิด พลพยัคฆ์ผูกปิดตาเธอด้วยผ้าผืนยาว ลักษณ์นาราสูญเสียการมองเห็นชั่วคราว แต่...ประสาทสัมผัสบอกเธอว่า ชุดเดรสที่สวมมา...ลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more