10 - ผมไม่ได้ทำเธอท้อง
763 Words
สิ้นสุดคำพูดของพ่อคุณคานส์ก็มองหน้าฉัน คิ้วของเขาขมวดชนกันยุ่งเหยิง จากสายตาที่เขามองอยู่เหมือนไม่จำเรื่องคืนนั้นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คุณคานส์สั่งให้ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายตัวเองขึ้นไปบนห้อง แน่นอนว่าทั้งคู่ต้องมีปัญหากันแน่ๆ เพราะพ่อประกาศลั่นไปแบบนั้น แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอไม่โวยวายอะไร แถมยังยอมขึ้นห้องตามคำสั่งของคุณคานส์อย่างว่าง่าย
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นก็เดินขึ้นบันไดไปแล้ว คุณคานส์ก็บอกให้ฉันกับพ่อตามเขามาที่ห้องรับแขก
“หยุดร้องซะ!!” พ่อหันมาตวาดฉันด้วยน้ำเสียงดุดัน ฉันจึงพยายามฮึบเสียงสะอื้นไว้แล้วยกมือปาดน้ำตาแบบลวกๆ อีกทั้งยังเดินกอดแขนพ่อไปตลอดทาง เพราะกลัวว่าพ่อจะยิงคุณคานส์เข้า
#ภายในห้องรับแขก
“เชิญนั่งครับ” คุณคานส์ผายมือให้ฉันกับพ่อนั่งลงตรงข้ามกับเขา พ่อกับฉันยอมนั่งลงแต่โดยดี
“จะเอายังไงว่ามา!!” เมื่อนั่งลงแล้วพ่อก็ถามกับคุณคานส์เสียงเข้มทันที
“ผมไม่เคยพลาดทำผู้หญิงคนไหนท้อง” นี่คือคำตอบของคุณคานส์ น้ำเสียงและสายตาของเขาที่กำลังมองมา มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นรัวไม่เป็นท่า
“พูดแบบนี้แกจะไม่รับผิดชอบลูกสาวฉันใช่ไหม!!”
พ่อยกปืนขึ้นมาชี้ไปยังคุณคานส์ ทำให้ลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ข้างๆ หยิบปืนขึ้นมาเหมือนกัน แต่คุณคานส์ยกมือขึ้น ใช้ท่าทางออกคำสั่งให้ลูกน้องของตัวเองเก็บปืนลง
“พะ พ่อกลับบ้านเราเถอะนะคะ” นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ฉันพูดคำนี้ แต่พ่อก็ไม่ยอมรับฟังเลย
“พ่อจะไม่กลับถ้ามันไม่พูดว่าจะรับผิดชอบ!!”
“ผมจะรับผิดชอบได้ยังไง ลูกสาวของคุณชื่ออะไรผมยังไม่รู้จัก แม้แต่หน้าก็ยังไม่เคยเห็น”
“…….” ฉันค่อยๆ ก้มหน้าลงเมื่อถูกเขาเพ่งมอง
“อลิช! พูดไปว่าเรื่องมันเป็นยังไง” พ่อหันมาออกคำสั่งกับฉัน “กะ กลับบ้านเราเถอะนะคะพ่อ”
ฉันไม่ยอมพูด พยายามอ้อนวอนขอให้พ่อพากลับบ้าน
“บุกมาที่บ้านของผม มาขู่ให้ผมรับผิดชอบลูกสาวของคุณ ทั้งที่ลูกคุณไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้” คำพูดของคุณคานส์บ่งบอกว่าเขาไม่รับผิดชอบแน่ๆ “เธอไปเอากับใครต่อใครมาแล้วจะมาอ้างว่าท้องกับฉัน มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไง”
ฉันเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแล้วเงยหน้าขึ้นมอง เขาไม่รับผิดชอบก็ดี เพราะฉันไม่ต้องการแบบนั้น แต่ทำไมถึงต้องพูดไม่ให้เกียรติกันขนาดนี้ด้วย
“แกพูดกับลูกสาวของฉันแบบนี้ได้ยังไง!!”
“ทำไมผมจะพูดไม่ได้ ในเมื่อผมไม่ได้ทำเธอท้อง ลูกสาวคุณไปมั่วกับใครมาบ้าง ?”
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณคิด” คำดูถูกของผู้ชายตรงหน้าทำให้ฉันต้องพูดขึ้น ก่อนหน้านี้ฉันไม่กล้าสบตากับเขา แต่ตอนนี้ฉันมองเขาแบบไม่เกรงกลัว
“แล้วผู้หญิงแบบไหนกันที่มาเรียกร้องให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักรับผิดชอบ ?”
“ฉันไม่เคยอยากให้คุณมารับผิดชอบ”
“หึ!!” พอฉันบอกไปแบบนั้นเขาก็เค้นหัวเราะในลำคอ
“หนึ่งเดือนก่อน ฉันไปเที่ยวคลับวันเกิดของเพื่อน ไม่รู้ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่สามารถจำเหตุการณ์คืนนั้นได้ ตื่นขึ้นมาฉันก็นอนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง….”
“จะมาเล่าทำไม เกี่ยวอะไรกับฉัน ?” เสียงของคุณคานส์คัดค้านขึ้นมา
“เกี่ยวสิ! เพราะผู้ชายคนนั้นก็คือคุณ”
“……” พอฉันบอกไปแบบนั้นก็เป็นคุณคานส์ที่เงียบ เขาขมวดคิ้วเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่
“เลือดความบริสุทธิ์ของฉันติดอยู่บนผ้าปูที่นอนของคุณในวันนั้น ฉันไม่เคยนอนกับผู้ชายไปทั่วอย่างที่คุณพูด!!” ด้วยความโมโหที่ถูกดูถูก ทำให้ฉันพูดเรื่องนั่นออกไปทั้งหมด
“…ผู้หญิงคนนั้นคือเธอ ?” คุณคานส์มองหน้าฉัน เขายังคงขมวดคิ้วชนกันให้ยุ่งเหยิง แต่เหมือนว่าเขาจะเริ่มจำฉันได้บ้างแล้ว
- Writer
